Τετάρτη 16 Φεβρουαρίου 2011

From Paris With Love


Μάστορας : ο Pierre Morel ... μαστουρωμένος!
Παίχτες : o Τραβόλτα καραφλός και με μούσι, εκρήξεις και πολλοί αλλοδαποί
Πόσα πιάνει; εξαρτάται από το πόσο πιωμένος είσαι! Για μένα, 2 / 5
Με δυό λογάκια :
Το στόρυ είναι ενός τυπικού μπατσοbuddy movie, με τον έναν εκ των πρωταγωνιστών να είναι ένας αρχάριος πράκτορας που προσπαθεί με “χαμαλίκια” να ανέβει στην ιεραρχία. Η επιθυμία του θα πραγματοποιηθεί – με απρόσμενες και ανεπιθύμητες συνέπειες - στο πρόσωπο του έτερου πρωταγωνιστή που είναι ένας σαλεμένος, υπερβολικά βίαιος τύπος.

Αναλυτικότερα :
Εντάξει. Είναι μια ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί ένας – αγνώριστος – μουσάτος και με ξυρισμένο κεφάλι John Travolta. Ο οποίος ποζάρει μισοκρεμασμένος από το τζάμι ενός αυτοκινήτου που τρέχει μπάντες σε έναν πήχτρα στην κίνηση δρόμο, μιλάει χαλλλαρά στο τηλέφωνο με το ένα χέρι, ενώ με το άλλο στοχεύει τους κακούς με ένα “κακό” mofo εκτοξευτή ρουκετών! Με άλλα λόγια, είναι μια ταινία που δε μπορείς να την πάρεις στα σοβαρά. Και εντάξει, ο Luc Besson, γιατί δικό του πνευματικό παιδί είναι το “From Paris with love”, τα τελευταία χρόνια είναι αγαπημένος στόχος / σάκκος του μποξ για κάθε λογής κακόβουλα σχόλια από τους κινηματογραφικούς κριτικούς παγκοσμίως. Και για να λέμε του στραβού το δίκιο, τις περισσότερες φορές οι τύποι έχουν και δίκιο. Αλλά έχει δώσει κατά τη διάρκεια της θητείας του τόσο ως σκηνοθέτη, όσο και ως παραγωγού - ταινίες / μικρά διαμαντάκια στο είδος τους και είναι από τους καλύτερους στο να κάνει αυτό που τέλωσπάντων κάνει : εξωφρενικές, ρατσιστικές, politically incorrect σεξιστικές ταινίες δράσης, τίγκα στο κλισέ και στην χαζομάρα. Αλλά με καλοκουρδισμένη παραγωγή, εντυπωσιακές σκηνές και λωλούς, πολύχρωμους χαρακτήρες. Στερεοτυπικότατο δείγμα αυτού του είδους είναι και αυτό εδώ το ταινιάκι.

Συνεπώς, αν ψάχνεσαι για μια “σοβαρή” ταινία δράσης, απλά αγνόησέ το. Αν ψάχνεις για μια “σοβαρή” ταινία in general, απόφυγέ το όπως ο διάολος το λιβάνι. Αλλά αν δε σε χαλάει να δεις μερικές πολύ καλοφτιαγμένες σκηνές δράσης, το πιο “ποιοτικό” πιστολίδι των τελευταίων ετών, βρωμόξυλο και attitude χωρίς χορευτικά και έναν John Travolta που παίζει σαν να τον έβαλαν να σνιφάρει ένα βουνό κοκαΐνης και μετά απλά τον άφησαν αμολυτό, έμπα άφοβα. Βασικά, και εφόσον λάβουμε σαν δεδομένο ότι αποδεχόμαστε το “From Paris With Love” όπως έχει, με την πλέον καλόβουλη και ανοιχτόμυαλη αντιμετώπιση, το κυρίως πρόβλημά του είναι ότι δεν έχει... επαρκή λόγο ύπαρξης, ακόμα και για ταινία του είδους. Δε θα δεις εδώ τίποτα που να μην το έχεις ήδη ξαναδει, και μάλιστα σε ακόμα καλύτερη και εξωφρενικότερη εκτέλεση κάπου αλλού. Εν ολίγοις, ένιωσα ότι πέρασαν 80 λεπτά από τη ζωή μου βλέποντας μονάχα τον Τραβόλτα να “γαζώνει” αλλοδαπούς. Δεν μου έμεινε τίποτα άλλο. Παρόλα αυτά, η ταινία σκηνοθετείται και εκτελείται αρτιότατα – είπαμε : για ταινία του είδους – και όσα δεις εκεί θα είναι σωστά βαλμένα και σκηνογραφημένα. Αλλά αν θες να δεις πως είναι ένα αληθινό “διαμάντι” αυτού του παράξενου και ακόμα ανεπίσημου υποείδους action flicks, δες κάποια από τις πρωιμότερες ταινίες του Besson και ακόμα καλύτερα, ένα από τα “CRANK”...

1 σχόλιο:

Thanos S. είπε...

Κρίμα ρε γμτ, περίμενα κάτι καλό. Δεν αξίζει για ιδιωτική προβολή δλδ?