SALT

Εναλλακτικός Τίτλος : Από τη Ρωσία με αράπη
Μάστορας : Phillip Noyce
Παίχτες : η θεά Αντζελίνα και κάτι άλλοι
Πόσα πιάνει; 2,5 / 5 (και άμα δεν είχε την Αντζελίνα, θα του έβαζα και λιγότερα...)
Με δυό λογάκια :
Μια πράκτορας της CIA (εννοείται η Αντζελίνα ρε βλάχο!) τα βρίσκει μπαστούνια όταν ένας Ρώσος πράκτορας που αυτομολεί τη δίνει στεγνά στους συνεργάτες της. Βλέπεις, το κορίτσι ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ότι είναι πράκτορας των Ρώσων και μάλιστα ταγμένη σε ένα μυστικό πρόγραμμα προερχόμενο από τον ψυχρό πόλεμο. Δηλαδή από την εποχή του Νώε. Λέω υποτίθεται, γιατί μέχρι τότε δεν το γνωρίζουμε ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε και η Αντζείνα η ίδια (μάλλον). Ακολουθεί μιάμιση ώρα κυνηγητό. Κάποτε, στο τέλος μαθαίνουμε την αλήθεια, αλλά μέχρι τότε έχει πάει αργά και πρέπει να πάμε για ύπνο, οπότε δε βαριέσαι ρε αδερφέ, whatever. Είτε Ρωσίδα, είτε Αμερικανίδα, εμείς θα την αγαπάμε...

Αναλυτικότερα :
... και κάπως έτσι έχει το “SALT” (ρε γαμώτη μου, έπρεπε να βαφτίσουν την ταινία “Αλάτι”; Κανένα άλλο ονοματάκι για την πρωταγωνίστρια δεν έπαιζε;) Μια ώρα και 44 λεπτά – αν επιλέξεις να δεις το director's cut, η theatrical version είναι συντομότερη – όπου χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα. Βασικά, ΟΛΑ όσα βλέπεις, φαντάζουν τόσο παράλογα στα μάτια σου που αδυνατείς όχι μόνο να καταλάβεις το γιατί γίνονται όλα αυτά, αλλά και να συμπαθήσεις την πρωταγωνίστρια, καθώς, οι πράξεις της μάλλον αντιπάθεια σου προκαλούν για το πρόσωπό της, παρά το αντίθετο. Να πω την αμαρτία μου δηλαδής – δυο τρεις φορές σκέφτηκα “σκότωσ' τη την καριόλα!” ναι, τόσο πολύ! Και εντάξει, κάποια στιγμή η εξήγηση δίνεται που με - σχετικά – επαρκή τρόπο μπαλώνει τα πράματα και βάζει πολλά στη θέση τους. Αλλά αυτό γίνεται κάπου στο τελευταίο δεκάλεπτο της ταινίας και μέχρι τότε αφενός έχεις μπερδευτεί τόσο πολύ, αφετέρου έχεις πάψει να πολυδίνεις σημασία, με αποτέλεσμα όπως και να έχει, εδώ και ώρα η προσοχή σου να είναι εστιασμένη οπουδήποτε αλλού εκτός από την ταινία και τα μισά – τουλάχιστον! - από όσα έχεις δει παίζει να τα έχεις ήδη ξεχάσει.

Το βασικό μείον, φάνηκε από τα παραπάνω. Το σενάριο είναι κουραδένιο. Υπερβολικά απλοϊκό στη βάση του, αλλά κρύβει τη φτώχεια του με σκητοθετικές και αφηγητικές τσιριτσάντζουλες, με αποτέλεσμα να μπερδεύει και να αποπροσανατολίζει το θεατή. Και ακόμα και μετά την εξήγηση του φινάλε, παραμένουν πάμπολλες τρύπες, κενά και παράλογα σημεία. Η Jolie (φοβερά αδυνατισμένη, σε βαθμό νευρικής ανορεξίας) δίνει μια συμπαθέστατη ερμηνεία, οι υπόλοιποι ρόλοι, υπάρχουν απλώς για να... υπάρχουν, η σκηνοθεσία είναι νευρική, αλλά έχουμε δει και πολύ καλύτερα, η φωτογραφία μέτρια. Θεωρητικά, είναι πολιτικό / κατασκοπικό / action thriller, τύπου Jason Bourne, αλλά πέρασε και δεν ακούμπησε. Η δράση ακολουθεί μια πιο ρεαλιστικότροπη φόρμα και προσφέρει κάποιες εντυπωσιακές σκηνές, με τη Jolie να κόβει κώλους, να τρέχει, να τραυματίζεται, να πηδάει από αμάξια και δε συμμαζεύεται, αλλά χωρίς να κάνει τους παπάδες που μας έχει συνηθίσει φερ'ειπείν ο James Bond. Κανένα πρόβλημα με το παραπάνω, ίσα ίσα που και άλλες ταινίες που ακολούθησαν τέτοιες φόρμες στη δράση τα πήγαν περίφημα, όπως αυτές της τριλογίας του Bourne. Αλλά εδώ η σκηνοθεσία αποτυγχάνει να εκμεταλλευτεί με το σωστό τρόπο το υλικό της, με αποτέλεσμα – πέραν κάποιων λίγων εξαιρέσεων - ότι βλέπουμε στο σύνολό του να φαντάζει “λίγο” και κάπως... φτηνιάρικο.

Splatter / Gore :
Ουδέν. Το αίμα που θα δεις είναι στην συχνά πυκνά στραπατσαρισμένη “πρόσοψη” της Jolie. Και οι – λίγοι – πυροβολισμοί στα σώματα, είναι “αναίμακτα” εφφέ υπολογιστή. Ξενέρα.

Β / Κ (Βυζά / Κώλοι) :
Βλέπε παραπάνω : ουδέν. Η Jolie, αν και πλέον φαντάζει σαν ανθρωπάκι από οδοντογλυφίδες, με δυο ματωμένες φράουλες για χέιλη, σε ένα υπερμεγέθες – σε σχέση με το σώμα – κεφάλι, εντούτοις το έχει ακόμα. Το sex appeal ρέει από μέσα της, ειδικά σε δυο σκηνές – στη μια από αυτές βγάζει το υπέροχο μαύρο string-άκι της για να το “φορέσει” στο μάτι μιας κάμερας ασφαλείας! Spicy! Δυστυχώς, το ευνουχισμένο, συντηρητικό σενάριο, δεν της δίνει άλλες ευκαιρίες να ξεδιπλώσει το ταμπεραμέντο της, το οποίο πλέον είναι – κακά τα ψέματα – και ο μόνος λόγος που βλέπουμε ακόμα τις ταινίες της.

Ρεζουμέ :
Συντηρητικό, ακαταλαβήστικο, παράλογο, κουραστικό και γενικά “λίγο” και σαφέστατα κατώτερο των προσδοκιών. Αν και πολλά από τα επιμέρους υλικά του είναι πολύ καλά, η Jolie σε φόρμα και κάποιες από τις σκηνές του είναι αξιόλογες, εντούτοις, το “SALT” απογοητεύει.