The Lovely Bones (Ελ.Υπότιτλος : Παραδεισένια Οστά)

Μάστορας : Peter Jackson
Παίχτες : Rachel Weisz, Mark Wahlberg & Saoirse Ronan
Πόσα πιάνει; 3,5 / 5 αν και παίζει να το αδικώ λιγουλάκι...
Με δυό λογάκια :
Αφηγείται την ιστορία ενός 14χρονου κοριτσιού που δολοφονείται βάναυσα από έναν παιδεραστή. Πλέον, βρισκόμενη σε έναν φανταστικό κόσμο μεταξύ του παραδείσου και της γης, προσπαθεί με τον τρόπο της να μαθαίνει περισσότερα για τους δικούς της και να βρει τρόπους μπορεί προκειμένου να εξακολουθεί να αποτελεί ακόμα μέρος της ζωής τους. Επίσης, θα πρέπει να αντιμετωπίσει και τα δικά της συναισθήματα προτού μπορέσει να προχωρήσει παραπέρα...

Αναλυτικότερα :
Αν μη τι άλλο, δεν περιμένεις μια τέτοια ταινία από τον Peter Jackson και σίγουρα οι φανς της κινηματογραφικής τριλογίας “Lord of the Rings” δε θα βρουν εδώ τίποτα που να τους αφορά. Η αλήθεια είναι ότι η ταινιούλα αυτή αδικείται. Αφενός λόγω του ονόματος του σκηνοθέτη της, που συνειρμικά κάνει το κοινό να περιμένει κάτι “μεγαλύτερο” και πιο αβανταδόρικο από αυτήν, αφετέρου λόγω της προώθησής της. Διαβάζοντας σχεδόν οποιαδήποτε επίσημη πληροφορία αφορά το “The Lovely Bones” αποκτάς την πεποίθηση ότι είναι ένα μεταφυσικό θριλεράκι τύπου “Gothica” ή “What Lies Beneath”. Δηλαδή καμία σχέση. Η ταινία αυτή έχει τόση σχέση με τα θρίλερ, όση και ο Ιπποκράτης με τα γραφεία της οδού Ιπποκράτους. Πρόκειται για ένα αληθινά παράξενο ταινιάκι – ίσως μοναδικό στο είδος του, ιδιαίτερα συναισθηματικό (έως και σπαραξικάρδιο) που δίνει προτεραιότητα στην κινηματογράφιση και στην ομορφιά της αφήγησης, παρά στο περιεχόμενό της.

Το κοντινότερο σε ταινία που μπορώ να προσδιορίσω προκειμένου να το παραλληλίσω με το “The Lovely Bones” προκειμένου να καταλάβετε για τι πράμα μιλάμε, είναι οι υπέροχες, μεταγενέστερες ταινίες του Kurosawa. Έτσι και εδώ, οι εκφράσεις των προσώπων, των ματιών, τα χρώματα και οι ήχοι και κυρίως τα συναισθήματα που προκύπτουν από τα παραπάνω, είναι σχεδόν πάντα πολύ πιο σημαντικά από την ίδια την πλοκή. Είναι μια βαθιά – έως αποπνικτικά – θλιβερή, συγκινητική ταινία, θέλω να πω έτσι και δεν σε αγγίξει η ερμηνεία φαινόμενο της Saoirse Ronan ε, καλά θα κάνεις να κόψεις τα ψυχοφάρμακα! Ή έστω, να κάνεις μεταμόσχευση ψυχής! Σίγουρα ένα πακέτο χαρτομάντηλα θα το χρειαστείς κατά τη διάρκεια της θέασής της, ειδικά αν τη βλέπεις μαζί με το έτερόν σου ήμισυ. Και αν και δεν περιέχει ούτε δείγμα βίας ή οποιασδήποτε τέτοιας σχετικής γραφικούρας, εντούτοις για πολλούς λόγους είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΗ για παιδιά, αν και είναι μασκαρεμένη σαν παιδική ταινία.

Τι άλλο λοιπόν να περιμένεις από το “The Lovely Bones” ; Μια υπέροχη πανδαισία χρωμάτων και ήχων (αν και θα μπορούσανε να είχανε μασκαρέψει καλύτερα τα γραφικά υπολογιστή). Μια ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ερμηνεία από τη Saroise Ronan – αυτό το κοριτσάκι αν δεν “καεί” θα γίνει η Meryl Streep της γενιάς της, να μου το θυμηθείτε! Παραδόξως, οι ερμηνείες των Rachel Weisz και Mark Wahlberg είναι πολύ κατώτερες από του αναμενόμενου, αλλά εντούτοις αξιοπρεπέστατες. Μια άψογη αναπαράσταση της εποχής όπου λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα. Παράξενη ιστορία, με πολλά απρόσμενα στοιχεία που θα ξενίσουν πολύ κόσμο. Σενάριο που θα μπορούσε να είναι πολύ πιο “σφιχτό” καθώς κάνει (ειδικά στη μέση της ταινίας) ασύστολη κοιλίτσα και γενικώς τα συστατικά του και οι χαρακτήρες (ιδιαίτερα οι δευτερεύοντες) δεν “κολλάνε” καλά με το υπόλοιπο σύνολο. Και γενικά, μια δίωρη σχεδόν αφόρητη συναισθηματική φόρτιση που δεν μέλλει να βρει ποτέ επαρκή κάθαρση, ή έστω κάποια αληθινά μεγάλη στιγμή όπου να διοχετευτεί όλη αυτή η συγκινησιακή ενέργεια. Δεν ξέρω αν μπορώ να συστήσω ανεπιφύλακτα το “The Lovely Bones”. Το αν θα σου αρέσει ή όχι, εξαρτάται απόλυτα από το ιδιοσυγκρασικό σου κριτήριο. Αν ψήνεσαι με όσα διάβασες μέχρι τώρα, προχώρα άφοβα...