180 Μοίρες

Μάστορας : Νικόλας Δημητρόπουλος
Παίχτες : Παναγιώτα Βλαντή, Μιχάλης Μαρίνος, Βλαδίμηρος Κυριακίδης, Νικολέτα Καρρά, Σοφία Φαραζή
Πόσα πιάνει; 1,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Η Άννα είναι μια όμορφη και γοητευτική γυναίκα, παγιδευμένη σ’ ένα γάμο που δεν της προσφέρει τίποτα. Δυστυχώς για την ίδια, ο Γιάννης, ο άνδρας της, δίνει μεγαλύτερη σημασία στις επιχειρήσεις του και στη συλλογή έργων τέχνης, διατηρώντας παράλληλα σχέση με την γραμματέα του. Όλα θα αλλάξουν όταν κατά τη διάρκεια ενός επαγγελματικού ταξιδιού του Γιάννη στην Νέα Υόρκη, ένας διαρρήκτης, ο Βασίλης, θα μπει στο σπίτι τους. Στην προσπάθεια της να τον ακινητοποιήσει, η Άννα θα καταστρέψει το γραφείο του συζύγου της και μαζί ορισμένα από τα ανεκτίμητα αντικείμενα της συλλογής του. Το απρόσμενο αυτό περιστατικό θα βγάλει την Άννα από το λήθαργο της και σε μια τρέλα της στιγμής, θα αποφασίσει να το σκάσει μαζί με το διαρρήκτη. Το ταξίδι που θα ξεκινήσει, θα την φέρει αντιμέτωπη με τη ζωή και τα λάθη της, ενώ η παρουσία του Βασίλη θα λειτουργήσει ως καταλύτης στην προσπάθεια της να τα ξαναβρεί με τον εαυτό της και να αλλάξει τη ζωή της 180 μοίρες!

Αναλυτικότερα :
Φιλόδοξη ταινία ελληνικής παραγωγής με αρκετά λαμπερό κάστ. Ωστόσο οι ηθοποιοί από μόνοι τους δεν μπορούν να σώσουν μια ταινία που σεναριακά είναι ημιτελής. Ανούσιοι, τηλεοπτικοί διάλογοι και φτηνό χιούμορ συνθέτουν τα 87 λεπτά της ταινίας. Την κατάσταση κάπως σώζει το δίδυμο Δημήτρης Κουρούμπαλης, Γιώργος Γιαννόπουλος που είναι σαφέστατα πιο απολαυστικό από εκείνο των πρωταγωνιστών. Ενδιαφέρουσα η σκηνοθεσία με πρωτότυπα κάδρα (για ελληνικές παραγωγές) από τον ανερχόμενο Νικόλα Δημητρόπουλο (Αlter Ego, Υπέροχα πλάσματα). Το κάστ αξιόλογο, αλλά ερμηνευτικά ανεπαρκές. ΠΟΛΥ ανεπαρκές. Δηλαδή ούτε επιπέδου τηλεόρασης. Η ικανοποιητική παραγωγή χορταίνει τα μάτια, με γυρίσματα σε πολλές πόλεις της Ελλάδας αφού ο θεατής ακολουθεί τους…φυγάδες Μιχάλη Μαρίνο, Παναγιώτα Βλαντή έως ότου η πρωταγωνίστρια αποφασίσει να γυρίσει πίσω και να διεκδικήσει όσα ...της ανήκουν. (ρίχνοντας στην πορεία μπόλικες... γονατιές στα “τρυφερά” των αντρικών χαρακτήρων και υποτίθεται ότι με αυτό πρέπει εσύ σαν θεατής να γελάσεις. Με το ζόρι. )

Όλα – κατά τα άλλα - καλά εκτός από το σενάριο που δε συγχωρείται. Το όλο εγχείρημα καταρρέει ανάμεσα στα φτηνά σεναριακά ευρήματα, τους αδιάφορους, στερεοτυπικούς και μονοδιάστατους χαρακτήρες, την προβλεψιμότητα και την βίαιη προσπάθεια για λίγο γέλιο – το οποίο όμως ποτέ δεν καταφέρνει να ξεφύγει από το επίπεδο του σχολικού χαβαλέ - απογοητεύοντας τελικώς τον θεατή. Αυτό που απομένει είναι μερικές κωμικές σκηνές (που οφείλονται αποκλειστικά στις κουλαμάρες του Κουρούμπαλη) και... τίποτα άλλο. Τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός κινηματογράφος έχει πάρει μια μη αναμενόμενη άνοδο με καλά σενάρια, και αξιόλογους ηθοποιούς. Δυστυχώς όμως, η ταινία αυτή πάει την όλη κατάσταση ένα βήμα πίσω.