Date Night (Ραντεβού για Παντρεμένους)

Μάστορας : Shawn Levy
Παίχτες : Steve Carell , Tina Fey , Mark Wahlberg , Mila Kunis , James Franco
Πόσα πιάνει; 3 / 5
Με δυό λογάκια :
Ο Phil και η Claire Foster είναι ένα ανδρόγυνο που η ζωή τους έχει μπει σε μια απόλυτη ρουτίνα. Μεταξύ των επαγγελματικών και των οικογενειακών υποχρεώσεών, δεν τους έχει μείνει καθόλου χρόνος για τους ίδιους. Προσπαθώντας να αναθερμάνουν τη σχέση τους, βγαίνουν ραντεβού σε ένα σικάτο εστιατόριο. Εκεί, μη βρίσκοντας τραπέζι για να κάτσουν, παίρνουν την κράτηση ενός ζευγαριού που δεν παρουσιάστηκε, ισχυριζόμενοι ότι είναι αυτοί. Μόνο που το ζευγάρι έχει κάνει λαμογιά σε έναν νονό της μαφίας. Και πλέον, ο στόχος των εκτελεστών του είναι ο Phil και η Claire καθώς νομίζουν ότι πρόκειται για τους αληθινούς απατεώνες...

Αναλυτικότερα :
Εντάξει, τουλάχιστον οι προθέσεις της ταινίας είναι ολοκάθαρες. Ο μόνος λόγος ύπαρξής της είναι για να δώσει χώρο στα κωμικά ταλέντα των Tina Fey – πάντα γλυκύτατη – και του Steve Carrell προκειμένου να “αλωνίσουν”. Το αποτέλεσμα είναι μια απόλυτα προβλέψιμη – αν και εξόχως διασκεδαστική – κωμωδιούλα που ενίοτε θυμίζει δεκαετία του '80 καθώς αποτελεί γέννημα θρέμμα εκείνης της “σχολής”. Και ασφαλώς σερβίρεται κομπλέ με όλα τα τερτίπια ταινίας του είδους, κάποιες καλές εκπλήξεις σαν guest ρόλους και φυσικά τη χημεία των 2 πρωταγωνιστών. Πέρα από αυτά, δεν υπάρχει κάτι άλλο ιδιαίτερο να σχολιάσει κανείς για αυτή την ταινία. Ο οποιοσδήποτε μπορεί να μαντέψει πώς ξεκινά, πώς εξελίσσεται και πώς τελειώνει.

Φυσικά, είναι πάντα ευχάριστο να βλέπεις αυτούς τους ηθοποιούς να παίζουν αγαπησιάρηδες, γκαφατζήδες χαρακτήρες. Αν και κατά τη γνώμη μου, τόσο ο Steve Carrell, όσο και η Tina Fey είναι περισσότερο “τηλεοπτικοι” ή ακόμα καλύτερα του stand up comedy. Η μεγάλη οθόνη νιώθεις πως κάνει το ταλέντο τους να φαντάζει πιο... “ξεθωριασμένο”... το “τεντώνει” σαν να απλώνεις πολύ μικρή ποσότητα βούτυρου σε πάρα πολύ ψωμί. Κάτι που συμβαίνει και με τους “δικούς μας” εξάλλου ηθοποιούς που μπορεί να είναι πολύ δημοφιλείς και στους τηλεοπτικούς τους ρόλους να “κεντάνε”, αλλά όποτε αποπειρώνται να κάνουν κινηματογράφο, δείχνουν αναπόφευκτα “λίγοι”. Θέλει άλλο φυζίκ, φάτσα και... cojones για να γεμίσεις τη μεγάλη οθόνη. Θέλει μια πολύ πιο large παρουσία. Και οι Carrell & Fey, όσο συμπαθητικοί και ταλαντούχοι να είναι (που είναι!) εντούτοις δεν είναι επ'ουδενί κινηματογραφικοί. Απλώς “επιστρατεύτηκαν” λόγω έλλειψης άλλων ηχηρών ονομάτων στην πιάτσα της κωμωδίας, με τη λογική του “ανάμεσα στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος”.

Παρόλα αυτά, το “Date Night” έχει αδιαμφισβήτητα τις αρετές του. Η σκηνή του κυνηγητού με τα αυτοκίνητα είναι ξεκαρδιστική. Και στις λίγες περιπτώσεις που οι 2 πρωταγωνιστές αφήνουν το κωμικό τους ταλέντο πιο “αμολυτό” από τους περιορισμούς του σεναρίου – πχ όταν σχολιάζουν τα άτομα στα διπλανά τους τραπέζια – αυτές είναι και οι πλέον δημιουργικές και πρωτότυπες στιγμές της ταινίας. Είναι πραγματικά κρίμα που δεν τους δόθηκε η δυνατότητα να αυτοσχεδιάσουν περισσότερο, να είναι πιο αυθόρμητοι, πιο πολύ ο εαυτός τους, κοινώς, να κάνουν τα “δικά τους”. Αλλά δυστυχώς, το καλούπι του σεναρίου και οι επιταγές μιας χολυγουντιανής παραγωγής πέφτουν και τους καταπλακώνουν αλύπητα. Σαν ένα κουστούμι που είναι καλό εξωτερικά μεν, αλλά δεν εφαρμόζει σωστά πάνω σου.