Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Public Enemy No#1 part 1 & 2 (Δημόσιος Κίνδυνος No 1 μέρος 1ο & 2ο)


Μάστορας : Jean-François Richet
Παίχτες : Vincent Cassel , Ludivine Sagnier , Mathieu Amalric , Cécile De France , Gérard Depardieu
Πόσα πιάνει; 4 / 5
Με δυό λογάκια :
H ζωή και ο θάνατος του Jacques Mesrine, του θρυλικού κακοποιού που έζησε και πέθανε σαν superstar, σε μια μαραθώνια επικών διαστάσεων (σε production values αλλά και σε διάρκεια!) βιογραφία.

Αναλυτικότερα :
Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους ; δεν είναι εύκολο να δεις το “Public Enemy No#1”. Απαρτίζεται από δυο ταινίες, από τις οποίες η πρώτη είναι εκατό και κάτι λεπτά και η δεύτερη 2 ώρες και κάτι ψιλά. Και ξέρεις το τέλος από την αρχή της πρώτης ταινίας, καθώς θα είναι η πρώτη σκηνή που θα παρακολουθήσεις. Και δεν δίνεται καμιά εξήγηση, καμιά ανάλυση για αυτό. Οπότε μένεις και ξεκρέμαστος. Αλλά πέρα από αυτό, είναι δύσκολο να βρεις άλλα ελαττώματα σε αυτή την επική βιογραφία. Ουσιαστικά, το “Public Enemy No#1” είναι μια ενιαία ταινία που απλά σερβιρίστηκε σε 2 δόσεις, όπως περίπου συνέβη και με την τριλογία του “Lord of the Rings” και των 2 sequels του “Matrix”.

Στην πρώτη ταινία, απεικονίζεται ο Mesrine στα πρώτα “βήματα” της καριέρας του. Μετά τον πόλεμο στην Αλγερία, επιστρέφει στη Γαλλία όπου μπλέκει με τον υπόκοσμο και αρχίζει μικροκομπίνες, καταλήγοντας στις θεαματικές ληστείες τραπεζών. Μετά τη φυλάκισή του, μετατρέπεται σε μια φιγούρα τύπου “Robin Hood” στα μάτια του κόσμου, κυρήττοντας ότι οι αληθινοί κλέφτες είναι οι ίδιες οι τράπεζες. Μια άκρως θεαματική απόδραση από μια δίκη, η εφιαλτική του παραμονή σε φυλακή υψίστης ασφαλείας, η απόδρασή του με το συνεργάτη του François Besse (Mathieu Amalric) και στο δρόμο, το χτύσιμο του μύθου του. Highlight όλων, ο θυελλώδης έρωτας και η δράση του με τη λησταρχίνα, από όπου και εμπνεύστηκε ο μύθος των “Bonnie & Clyde”. Ληστείες σε casino, απαγωγές, κλπ.

Στη δεύτερη ταινία, το στυλ είναι λιγάκι πιο συντηρητικό. Θέμα της είναι εξάλλου η σταδιακή παρακμή του Mesrine. Αυτό φαίνεται και έμπρακτα από την αρχή της, που πρακτικά αποτελείται από ένα φαινομενικά τυχαίο ανακάτωμα σκηνών από ληστείες και αποδράσεις. Μετά τα πρώτα 30 με 45 λεπτά ωστόσο, τα πράγματα γίνονται πιο ενδιαφέροντα, καθώς απεικονίζεται ο Mesrine να αναπτύσσει τις “επαναστατικές” θεωρίες του, κυρήσσοντας ότι το έγκλημα είναι ο μόνος τρόπος να χτυπηθεί το σύστημα. Παρόλα αυτά, φαίνεται καθαρά η υποκρισία του και η έλλειψη πραγματικής πνευματικότητάς του και από το θεατή αλλά και από τους εκάστοτε συνεργάτες του.

Όλα αυτά, χάρη στην μαστοριά του σκηνοθέτη γίνονται εξαιρετικά ενδιαφέροντα και το ότι μια ταινία που διαρκεί πάνω από 3μιση ώρες χωρίς να κάνει ίχνος κοιλιάς και χωρίς ούτε μια στιγμή της να γίνεται βαρετή, είναι ένας άθλος από μόνος του. Ο Cassel δίνει ερμηνεία ζωής. Ακόμα πιο εντυπωσιακό είναι το πώς αλλάζει και σωματικά στη διάρκεια της ταινίας, από τον λιανό, νευρώδη νεαρό Mesrine σε κοιλαρά μεσήλικα. Αλλά και σε καθαρά ερμηνευστικό επίπεδο, καταφέρει να “βγάλει” την υποκριτική – ίσως και διασχισμένη – περσόνα του Mesrine, αλλά και την εγκληματική ιδιοφυία του (φοβερές και οι σκηνές που παρουσιάζεται ως master of disguise). Και από την άλλη, το ασύμβατο του πόσο βίαιος ήταν από τη μια και πόσο χαρισματικός από την άλλη, κατορθώνοντας να γίνεται συμπαθής ακόμα και σε άτομα που γνωρίζαν ότι είναι στυγνός φονιάς. Πολύ καλοί και οι υποστηρικτικοί ρόλοι.

Splatter / Gore :
Πυροβολισμοί και τραυματισμοί, που αποδίδονται με μαστοριά και αμεσότητα, αλλά δεν είναι και τίποτα που να μην έχεις ξαναδεί. Έπος και η σκηνή που ο Depardieu αφαιρεί μια σφαίρα από το σώμα του Mesrine, αλλά και το αιματοβαμμένο τέλος της ζωής του.

Β / Κ (Βυζά / Κώλοι) :
Λίγα πράματα, αλλά άψογης ποιότητας. Προφανώς ο Mesrine τιμούσε δεόντως τις ιερόδουλες της εποχής και οι λίγες ερωτικές σκηνές που υπάρχουν είναι άμεσες, καλοφτιαγμένες και λιμπισίμιες με πρόστυχα, χυμώδη θηλυκά. Κορυφαία όλων η Cecile De France. Σπαραχτικά έυθραυστη και πανέμορφη.

Ρεζουμέ :
Δύσκολο εγχείρημα η παρακολούθησή του, αλλά αξίζει. Είναι ένα καλλιτεχνικά άρτιο και πολύ καλοφτιαγμένο πρώτης τάξης crime thriller.

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Όλα καλά, αλλά οι παραγωγοί τα έκαναν λιγάκι σαλάτα όσον αφορά τους τίτλους της ταινίας. Κυκλοφορεί επίσης με τους εξής εναλλακτικούς τίτλους :
"L'ennemi public n°1"
"Mesrine: Public Enemy No. 1" (η πρώτη ταινία)
"Mesrine: Part 2 - Public Enemy #1" (η δεύτερη ταινία)

Δεν υπάρχουν σχόλια: