Επικίνδυνες Μαγειρικές

Μάστορας : Βασίλης Τσελεμέγκος
Παίχτες : Γιώργος Χωραφάς, Κάτια Ζυγούλη, Κων/νος Μαρκουλάκης, Θεοφανία Παπαθωμά, Μυρτώ Αλικάκη
Πόσα πιάνει; 2,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Δύο άνδρες ολότελα διαφορετικοί διεκδικούν την καρδιά μίας μοιραίας γυναίκας. Ο πρώτος είναι ο Δαμοκλής (Γιώργος Χωραφάς), ένας διεθνώς αναγνωρισμένος σεφ, λάτρης των λεπτών γεύσεων. Ο δεύτερος είναι ο Δημήτρης (Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης), όπου κι αυτός ασχολείται επαγγελματικά με το φαγητό, αλλά σε ένα σαφώς πιο καθημερινό, πεζό επίπεδο, αφού είναι μάγειρας σε πλοίο του εμπορικού ναυτικού. Το μήλον της Έριδος ακούει στο όνομα Νανά (Κάτια Ζυγούλη), ένα μοντέλο που ποζάρει στη Σχολή Καλών Τεχνών, η οποία όμως κρύβει πολλά μυστικά...

Αναλυτικότερα :
Το μεταφρασμένο σε 30 γλώσσες βιβλίο του Ανδρέα Στάικου, «Επικίνδυνες Μαγειρικές», που έχει ήδη μεταφερθεί στο θέατρο (σε Παρίσι, Αθήνα και Ρίο Ντε Τζανέιρο), περνάει πλέον στη μεγάλη οθόνη. Ο ψημένος σε τηλεοπτικά πλατό Βασίλης Τσελεμέγκος πραγματοποιεί το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στον κινηματογράφο, έχοντας στη διάθεσή του ένα cast αποτελούμενο από ελκυστικά ονόματα της εγχώριας αγοράς. Και πράγματι, το “πακέτο” που μας σερβίρει είναι όντως εντυπωσιακό και ιδιαίτερα εύγευστο, ειδικά στον οπτικό τομέα. Προσεγμένη φωτογραφία, ωραία πλάνα, ιδρωμένες ερωτικές σκηνές και κυρίως η ικανότητά του να βγάζει με έναν ύπουλο, διακριτικό τρόπο μια λεπτή, σχεδόν μαγική ομορφιά από το αστυφιλικό σκηνικό του.

Δυστυχώς, ο πλέον δυνατός τομέας είναι ο καθαρά τεχνικός / αισθητικός. Πράγμα σαφώς ζητούμενο και επιδιωκόμενο – τι σκατά, εξάλλου για αυτό είναι ο κινηματογράφος, για την όλη “έντεχνη” φιέστα που στήνει στο μάτι, το αυτί και το μυαλό. Αλλά τα πάντα αρχίζουν να καταρρέουν με το που οι πρωταγωνιστές του... ανοίξουν το στόμα τους για να μιλήσουν! Υπέρ του δέοντος πομπώδης ο Χωραφάς, ανεπαρκής ερμηνευτικά ο Μαρκουλάκης και μια Κάτια Ζυγούλη πανέμορφη μεν, γλάστρα δε (και ας μη συζητήσουμε καν το ερμηνευτικό της κομμάτι). Και καλά να μου πεις, οι Έλληνες ηθοποιοί στον ερμηνευτικό τομέα είναι ανέκαθεν πίσω λόγω της τερατώδους έλλειψης αντίστοιχης παιδείας και υποδομών στη χώρα μας. Αλλά ακόμα και να το ήθελαν, ακόμα και να μπορούσαν, πόσο πειστικοί μπορεί να γίνουν όταν τους δίνεις σκουπιδοδιαλόγους; Οι διάλογοι (και οι μονόλογοι) δυστυχώς πέφτουν στη λούμπα του ψευτοδιανοουμενίστικου και πέρα από το ότι είναι ατελείωτοι, είναι υπερβολικά εκλεπτισμένοι και “ψαγμένοι” σε σημείο που να γίνονται εκ των πραγμάτων τελείως μη ρεαλιστικοί και “ψεύτικοι”.

Στην όλη προσπάθεια δε βοηθάνε και οι πάμπολλες σεναριακές τρύπες, οι σεναριακές “ευκολίες” που ενίοτε θυμίζουν τηλεόραση και οι αδιάφοροι, μονοδιάστατοι χαρακτήρες. Πραγματικά, τελειώνοντας τη θέαση της ταινίας νιώθεις ότι δεν γνωρίζεις πρακτικά τίποτα για κανέναν από τους 3 πρωταγωνιστικούς χαρακτήρες (αν και σε αυτόν του Δαμοκλή έχει γίνει σαφώς καλύτερη δουλειά σε σχέεση με τους υπόλοιπους). Τι απομένει; Οι λαχταριστές συνταγές που ζωντανεύουν στην οθόνη σου χάρη στην πολύ καλή φωτογραφία, τους φωτισμούς και τα πλάνα. Μια αιθέρια Κάτια Ζυγούλη φτιαγμένη από την ύλη των υγρών ονείρων. Και οι ερωτικές σκηνές στις οποίες βλέπουμε πράματα που μονάχα ο Σάκης θα είχε κανονικά δικαίωμα να βλέπει! Μιλάμε για τσουρουφλιστό πράμα που σαλεύει και αποθανατίζεται σε όλες τις στάσεις, πόζες και από όλες τις μεριές!!!