Μάστορας : Φίλιππος Τσίτος
Παίχτες : Αντώνης Καφετζόπουλος, Αναστάς Κοτζίνε, Τιτίκα Σαρινγκούλη, Γιώργος Σουξές, Κωνσταντίνος Κορωναίος
Πόσα πιάνει; 4 / 5
Με δυό λογάκια :
O Σταύρος είναι ένας σαραντάρης ξενοφοβικός ψιλικατζής στην Ακαδημία Πλάτωνος, που περνά όλη την ημέρα καθισμένος έξω από το μαγαζί μαζί με τους φίλους του, σχολιάζοντας οποιονδήποτε περνά από μπροστά τους. Γνωρίζοντας ελάχιστα για το πραγματικό παρελθόν του μία μέρα θα ανακαλύψει πως όχι μόνο έχει αδελφό, αλλά πως ο αδελφός του είναι Αλβανός. Οι φίλοι του ξαφνικά αρχίζουν να τον κοιτούν με μισό μάτι και ο ίδιος ο Σταύρος μοιάζει να μην είναι σίγουρος για τίποτα στη ζωή του...
Αναλυτικότερα :
Ελάχιστες εγχώριες παραγωγές έχουν ασχοληθεί με το ζήτημα της ξενοφοβίας - γεγονός που εκ πρώτης όψεως προξενεί εντύπωση από τη στιγμή που αποδεδειγμένα είμαστε ένας από τους πλέον ξενοφοβικούς λαούς, από την άλλη όμως είναι αναμενόμενο από τη στιγμή που η ενασχόληση με ένα τέτοιο ζήτημα ισοδυναμεί με εισπρακτική αυτοκτονία. Όλοι θυμόμαστε τις αντιδράσεις που είχε προκαλέσει το «Eduart» και το κύμα ρατσιστικών και εθνικιστικών “ηλεκτρονικών” σχολίων που συνόδευσε την προβολή του στις ελληνικές αίθουσες. Κατακραυγή στο ίντερνετ, καταστροφή στα ταμεία! Βέβαια, το “Eduart” σαν ταινία ήταν και ψιλομάπα, δηλαδή μια δόση ηρεμιστικά τη χρειαζόσουνα προκειμένου να την παλέψεις!
Με ρεαλισμό σπάνιο για ελληνική κωμωδία και ξεθωριασμένη, μελαγχολική φωτογραφία – εγκώμιο αστυφιλικής ασκήμιας, κορυφαίες ερμηνείες και ολοκληρωμένους, ατόφιους χαρακτήρες, η «Ακαδημία Πλάτωνος» είναι ένα δείγμα κινηματογράφου από εκείνα που σπανίζουν στην εγχώρια παραγωγή. Ο χειρισμός του – εξ ορισμού ευαίσθητου – θέματός του γίνεται με τόση μαεστρία και... πουτανιά που κατορθώνει άκοπα να παίζει ανάμεσα στο αστείο, διακριτικό, τρυφερό και σκληρό. Και το καταφέρνει με τρόπο εξαιρετικά φυσικό και “οργανικό”, παρέχοντας ατόφιο σινεμά εν είδη μιας... ακίνητης road movie και πάνω από όλα, αποφεύγει να πέσει στην παγίδα του διδακτισμού, της δημαγωγίας και της politically correct παπαριάς.
Πυρήνας του φιλμ, ο χαρακτήρας του Σταύρου. Οι σκηνές που ετοιμάζει τη μητέρα του για ύπνο παραπέμπουν σε ιεροτελεστία. Τα 'βαριεστημένα' στιγμιότυπα από την καθημερινότητά του, αντανακλούν την κοσμοθεωρία του. Αφού ξέρει ποιος είναι και τι θέλει από τη ζωή, άραγε γιατί τα βράδια δε μπορεί να κοιμηθεί; Όταν η μητέρα του αρχίσει να μιλά αλβανικά η κοσμοθεωρία του θα ανατραπεί! Κι αφού από τις στάχτες του αναγεννηθεί, για πρώτη φορά μετά από καιρό, απαλλαγμένος από τάχα μου Ελληναράδικες ταυτότητες και εγωιστικές προκαταλήψεις, θα μπορέσει σαν πουλάκι να κοιμηθεί! Όλα αυτά δε θα υπήρχαν χωρίς τη συμβολή του Καφετζόπουλου. Αποτινάσσοντας μετά από πολύ καιρό την μανιέρα του 'Ακάλυπτου' από πάνω του, ξεκινά θαρρείς από το ναδίρ και σκύβοντας πάνω από τον χαρακτήρα του σαν νεόκοπος απόφοιτος σχολής υποκριτικής, τον φτάνει στο ζενίθ! Η ερμηνεία του είναι δίχως ίχνος υπερβολής ένα μικρό αριστούργημα! Αλλά και οι “φάτσες” που τον πλαισιώνουν είναι εξαιρετικές και θα σε κάνουν πολλάκις να αναφωνήσεις κάτι τύπου “... ρε πού τους βρήκαν όλους αυτούς;!;”
Ρεζουμέ :
Η «Ακαδημία Πλάτωνος» είναι μία από τις πλέον ευχάριστες εκπλήξεις του εγχώριου σινεμά και παράλληλα η καλύτερη δυνατή προθέρμανση για τον επερχόμενο «Κυνόδοντα»! Το ελληνικό σινεμά είναι εδώ ενωμένο, δυνατό!
Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Κέρδισε βραβείο αντρικής ερμηνείας, βραβείο οικουμενικής επιτροπής και βραβείο επιτροπής Νέων στο φεστιβάλ του Λοκάρνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου