Triangle (Ναυάγιο στην Παράνοια)

Μάστορας : Christopher Smith
Παίχτες : Melissa George , Joshua McIvor , Jack Taylor
Πόσα πιάνει; 4 / 5
Με δυό λογάκια :
Μια παρέα νέων, αναγκάζονται να επιβιβαστούν σε ένα εγκατελειμμένο πλοίο, όταν το δικό τους γιώτ ντελαπάρει λόγω μιας ξαφνικής καταιγίδας. Εκεί, μυστήρια πράγματα συμβαίνουν και διαπιστώνουν ότι κάποιος άγνωστος προσπαθεί να τους σκοτώσει έναν προς έναν. Η αλήθεια είναι πολύ πιο πολύπλοκη και απίθανη από ότι φανταζόντουσαν...

Αναλυτικότερα :
Ναι, εκ πρώτης όψεως, θυμίζει το πολύ καλό “Ghost Ship”. Αλλά καμία σχέση. Όσοι διαβάζετε με προσοχή τα reviews σε τούτο το μπλογκ, θα καταλάβετε αμέσως τι εννοώ λέγοντας ότι το εργάκι αυτό θυμίζει πάρα πολύ το “Timecrimes”. Όλοι οι υπόλοιποι, ας προσέχατε! Βασικά, ακολουθεί μια άκρως ενδιαφέρουσα και όχι τόσο αξιοποιημένη όσο θα της άξιζε συνταγή τρόμου, που περιφραστικά περιγράφεται ως “Hell is repetition”. Δε θα πω τίποτα άλλο σχετικά με την πλοκή γιατί θα δώσω αναπόφευκτα spoilers (βασικά, έχω ΗΔΗ δώσει, για όσους τη σακουλευτήκανε τη φάση) και δε θέλω με τίποτα να σου χαλάσω την έκπληξη. Αρκεί να πω ότι όλη η ταινία λειτουργεί σαν ένα νοητικό puzzle με σκηνές και καταστάσεις φαινομενικά άσχετες και ανεξήγητες, να είναι αλληλένδετες, αν δεις το σενάριο από μια πιο ολιστική σκοπιά. Φυσικά, κάτι τέτοιο γίνεται ολοένα και πιο φανερό όσο πλησιάζεις στο ωραίο τέλος και το όλο αποτέλεσμα κρίνεται πολύ ικανοποιητικό, αν και κάπως απλοϊκό έτσι και είσαι χρόνια στο κουρμπέτι (καλή ώρα όπως ο υπογράφων) και έχεις δει και άλλα έργα του είδους. Αλλά όπως και να έχει, μην αφήσεις αυτή τη μικρή λεπτομέρεια να σου χαλάσει τη διασκέδαση, επειδή το “Triangle” είναι ειλικρινά ένα από τα ωραιότερα θρίλερ των τελευταίων 2 ετών.

Τι άλλο να πει κανείς; Καλές ερμηνείες, ειδικά από την ξανθούλα πρωταγωνίστρια. Το έργο, είναι εξάλλου one woman show και αυτή η παιδούλα ανταποκρίνεται μια χαρά στο να σηκώσει το φορτίο του σεναρίου στις λεπτεπίλεπτες πλατούλες της. Καλή και η σκηνοθεσία, διακριτική και χωρίς να κάνει παπάδες και ακροβατικά, πλαισιώνει σεμνά και αρμονικά το σενάριο, που εξάλλου αποτελεί εδώ τη βασική ατραξιόν. Καλή και η “ξεθωριασμένη” φωτογραφία, σου περνάει υποσυνείδητα το συναίσθημα ότι “κάτι δεν πάει καλά εδώ” ειδικά στις σκηνές που εκτυλίσσονται μέσα στο πλοίο.

Μακάρι αυτό το εργάκι να έχαιρε καλύτερης παραγωγής, διαφήμισης και προώθησης. Τα πρόχειρα γραφικά υπολογιστή, όπου αυτά χρησιμοποιούνται υποβαθμίζουν το αισθητικό αποτέλεσμα. Το αυτό ισχύει και στα λίγα, λιτά, πρόχειρα και βαρετά σκηνικά που μοιραία επαναλαμβάνονται, ιδιαίτερα στις σκηνές μέσα στο κρουαζιερόπλοιο.

Splatter / Gore :
Κυρίως λαμβάνουμε αποτελέσματα πυροβολισμών και κοψίματα. Γενικά, σε αυτό τον τομέα, ακολουθούνται υπερβολικά συντηρητικές ντιρεκτίβες και είναι κρίμα, γιατί θα μπορούσαν να υπάρχουν πολύ πιο εντυπωσιακές και “θριλεριάρικες” σκηνές. Μοναδική εξαίρεση, ένα ανατριχιαστικό (αν και κάπως κουλό) ατύχημα στο ινίο (δηλαδή στο πίσω μέρος του κεφαλιού) Προσοχή στις κρεμάστρες!

Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Κουλτουριάρικο θρίλερ = no bubbies και λοιπά καλούδια. Αμάν πια με αυτά τα στερεότυπα!

Ρεζουμέ :
Ένα άκρως αξιόλογο και πρωτότυπο θριλεράκι. Σκεπτόμενο, με βάθος, συναίσθημα και τσαμπουκά. Δε λέει να το χάσεις.