Couples Retreat (Ζευγάρια στα Βαθιά)

Μάστορας : Peter Billingsley
Παίχτες : Vince Vaughn , Jason Bateman , Jean Reno
Πόσα πιάνει; 1,5 / 5, άιντε με το ζόρι 2 / 5 για το τοπίο και τα καλοκαιρινά vibes
Με δυό λογάκια :
Τέσσερα ανδρόγυνα, το καθένα με τις δικές τους ιδιαιτερότητες και προβλήματα, πηγαίνουν σε ένα εξωτικό θέρετρο. Εκεί, πέρα από τις προφανείς αρετές του τοπίου, θα... απολαύσουν διάφορες περίεργες καταστάσεις αλλά και προγράμματα ψυχολογικής υποστήριξης για ζευγάρια που περνούν κρίση. Όλα αυτά θα δοκιμάσουν τις σχέσεις τους και θα τους αποκαλύψουν πράγματα σχετικά με το σύντροφό τους, αλλά και για τον ίδιο τους τον εαυτό.

Αναλυτικότερα :
Και μόνο που υπάρχει γραμμένο το όνομα του Vince Vaughn στον τίτλο και στα credits της παραγωγής, αυτόματα μου δίνει να καταλάβω τι θα δω. Μια χαλαρή, “οικογενειακού τύπου” κομεντί, τίγκα politically correct, με λίγες ψιλοαστείες φάσεις, κάποιες ψιλοσουρεάλ καταστάσεις και πολλούς ετερόκλητους, ψιλοβαρεμένους – και ενίοτε αντιπαθείς - χαρακτήρες. Που σε ένα πρώτο επιφανειακό επίπεδο, δείχνει να ξεφεύγει από τις μανιέρες του είδους, παρουσιάζοντας πρωτότυπες καταστάσεις και σκηνικά, αποφεύγοντας τα πολλά ζουμιά και τις υπερβολικές γλύκες. Αλλά στη μεγάλη εικόνα, ακολουθεί πιστά τις φόρμες του είδους και φυσικά το αναπόφευκτο (“Δαλιανίδειου” τύπου happy end) Εν γένει... μια ψιλομέτρια ταινία. Όπως εξάλλου είναι όλες στις οποίες έχει παίξει ο συγκεκριμένος ηθοποιός – ο οποίος επίσης είναι τραγικά υπερτιμημένος. Ένα ρόλο ξέρει μονάχα να παίζει και αυτός είναι ο ρόλος του... εαυτού του. Ένας απλός τυπάκος καγκουρέξ που του αρέσουν οι γκόμενες και το ποδόσφαιρο, χωρίς άλλα ενδιαφέροντα, κουσούρια και αρετές. Που μπορεί να είναι μεν καλό παιδί, αλλά απλά βαριέται και δεν έχει μέσα του κίνητρο να κάνει πράγματα για τον εαυτό του και τους γύρω του. Σόρρυ παιδιά, ξέρω ότι το είδος (και ο ηθοποιός) πουλάει τρελά, ειδικά στην Αμερική, αλλά προσωπικά αυτές οι “χλιαρές” καταστάσεις δεν ταιριάζουν με το μεσογειακό ταμπεραμέντο μου! Δηλαδή, κωμωδίες που ΔΕΝ είναι αστείες, ταινίες χαρακτήρων με ρηχό σενάριο και εύκολο, χαρωπό φινάλε, φρου φρου και αρώματα.

Αυτά ακριβώς θα λάβεις από αυτή την ταινιούλα. Μόνο που εδώ, παρά τη δυναμική του σεναρίου – που στα χέρια ενός Woody Allen, ενός Almodovar ή ακόμα και ενός... Ρένου Χαραλαμπίδη (!) θα ήταν ευκαιρία ταμάμ για ανατομία / ανάλυση ες βάθος χαρακτήρων, αριστοτεχνικά σωταρισμένη με “γειά σας” καταστάσεις. Αλλά όχι, είναι όσα είπα και ακόμα χειρότερα, καθώς το “Couples Retreat” είναι ίσως η χειρότερη ταινία του συγκεκριμένου ηθοποιού. Μπροστά του, ακόμα και το “Wedding Crashers” φαντάζει ταινιάρα! Και θυμίζει αρκετά το “The Heartbreak Kid”, μόνο που είναι χειρότερο ακόμα και από αυτό. Τι άλλο; Σκηνοθεσία που πιο αδιάφορη δεν υπάρχει, πολλές επιρροές και καταστάσεις ετερόκλητες και άσχετες μεταξύ τους. Ερμηνείες... άστο καλύτερα, βεβιασμένο και από κάθε άποψη συμβιβασμένο ζαχαρένια λιγωτικό happy end. Και όσοι ξέρουν, θα πούνε πως “οκ, και πού το είδες το περίεργο σε όλα αυτά”; Το περίεργο έγκειται στο ότι όλη η ταινία φέρει μια δυναμική, είναι γεμάτη από υποσχόμενα στοιχεία (σε επιμέρους φάσεις, στους χαρακτήρες των πρωταγωνιστών αλλά και στις μεταξύ τους σχέσεις) που όμως τελικά ποτέ δε βρίσκουν το δρόμο τους και μένουν ξεκρέμαστα, καθώς όλες οι καταστάσεις τελικά λύνονται με τον πλέον συντηρητικό, μικροαστικό τρόπο. Κάτι μου λέει ότι το σενάριο ήταν στην αρχή τελείως διαφορετικό, αλλά προκειμένου να δοθεί από το studio το οκ και να πέσουν τα φράγκα, έπεσε χοντρό ψαλίδι και έγιναν τα πάντα όλα σε τροποποιήσεις, προκειμένου να βγει η ταινία κατάλληλη για όλη την οικογένεια. Επειδή στο Αμέρικα, οικογενειακή διασκέδαση σημαίνει να φορτώνονται όλοι σε ένα αυτοκίνητο, να πηγαίνουν σινεμά και να βοσκάνε ποπκόρν, διασκεδάζοντας με γέλιο αποστειρωμένο και κονσερβοποιημένο.

Ουσιαστικά, υπάρχει ένας μονάχα λόγος να δεις την ταινία και αυτός είναι η ΥΠΕΡΟΧΗ φωτογραφία και το παραδεισένιο τοπίο των νησιών Bora Bora όπου έγιναν τα γυρίσματα. Μιλάμε πως κόβει την ανάσα. Και θα σε πιάσει μια πρόωρη λαχτάρα για καλοκαιρινές διακοπές, ήλιο, φραπεδιά ή κρύα μπύρα στην άμμο. Αλλά και μια... πίκρα έτσι και α) δεις στο ημερολόγιο πόσες ακομα μέρες μένουν μέχρι την άδειά σου β) δεις τη μπυροκοιλιά και τα “κρατήματά” σου στον καθρέφτη, τα οποία μπορεί να είναι λιμπισίμια, αλλά ουχί κατάλληλα για εξορμήσεις τύπου πασαρέλα στην πλαζ γ) δεις τις τιμές για τις υπηρεσίες που εδώ απολαμβάνουν όλοι στο μέγιστο βαθμό και φυσικά ΔΩΡΕΑΝ. Καμία σχέση. Γενικά το φιλμάκι αυτό μου φαίνεται πως λειτουργεί περισσότερο σαν μια διαφήμιση των επιχειρήσεων που βρίσκονται εκεί, παρά σαν καλλιτεχνικό προϊόν. Μαγαζιά και φίρμες παρελαύνουν απροκάλυπτα μπροστά στην οθόνη και οι χαρακτήρες φορούν, τρώνε, πίνουν και σχολιάζουν επώνυμα προϊόντα και επιχειρήσεις.

Ρεζουμέ :
Αν δε σε πειράζει να δεις ένα ανιαρό, αδιάφορο έργο που όμως θα σου γλυκάνει το μάτι με υπέροχα πλάνα φυσικής ομορφιάς και θα κάνει το σαλόνι σου να μυρίσει καλοκαίρι, go ahead. Αλλά είναι κρίμα, καλά σενάρια να καταποντίζονται έτσι στο βωμό μιας ισωπεδωτικής politically correct εμπορικής μετριοπάθειας. Επιπλέον, άμα είσαι φαν του Jean Reno θα στεναχωρηθείς βλέποντάς τον εδώ να εξευτελίζεται σε ένα ρόλο που δεν έχει καμία σχέση με τη μέχρι τώρα πορεία του. Είπαμε, τα μάτια μονάχα στο τοπίο και στο θεϊκό ξανθούλι πιτσιρίκι! Όταν το δεις θα καταλάβεις!

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Τα Bora Bora είναι σύμπλεγμα νησιών που ανήκει στη Γαλλική Πολυνησία. Καμία σχέση όμως με Γαλλία (είναι απομεινάρι της αποικιοκρατίας), είναι στην Αμερική, περίπου 120 μίλια από την Αϊτή.

Από τριάμισι χιλιάρικα το άτομο πάει τώρα το 5ήμερο στα Bora Bora επειδή είναι τουριστική σεζόν και οι δικοί μας φωστήρες ό,τι ταξίδι πας να το κάνεις καλοκαίρι, το χτυπάνε στη διπλή τιμή! Ακόμα και αν θες να πας Ρωσία, θα την πληρώσεις διπλά την τιμή, επειδή είναι καλοκαίρι στην Ελλάδα! Γενικά, για τέτοιους προορισμούς καλύτερα να προτιμήσεις να ταξιδέψεις χειμώνα. Και λιγότερα θα σου στοιχίσει και περισσότερο θα το διασκεδάσεις, επειδή μπορεί (ανάλογα φυσικά τον προορισμό) εκεί να έχουν το “δικό τους” καλοκαίρι!