Derailed, Timecrimes

Derailed

Λαμπερό πρωταγωνιστικό cast. Jennifer Aniston, Clive Owen, Vincent Cassel. Ωστόσο το ταινιάκι αυτό εισπρακτικά δεν πήγε καλά. Λίγοι σινεμάδες το έπαιξαν. Από τη χώρα μας αμφιβάλλω αν πέρασε ποτέ. Δεν ξέρω το γιατί. Πιθανότερο λόγω κακής στρατηγικής από μέρους της εταιρίας διανομής. Είναι κρίμα, αλλά συμβαίνει κι αυτό. Συχνά. Πάντως στο δικό μου βιβλίο, το εργάκι αυτό καταγράφεται στη λίστα με αυτά που “το 'χουν”.

Η ιστορία του έργου, τουλάχιστον στο πρώτο του μισό, συνοψίζεται στο αθάνατο δίστιχο “Παντρεμένοι κι οι δυο, γύρνα σε παρακαλώ”. Αγχωμένος παντρεμένος, γνωρίζεται με έτερη παντρεμένη. Γρήγορα η γνωριμία εξελίσσεται σε αμοιβαία συμπάθεια και αυτή με τη σειρά της σε δυνατή έλξη. Ένα ταξί τους αφήνει σε ένα απόμερο ξενοδοχείο, από αυτά που πάνε τα ζευγαράκια. Ξέρετε τώρα, από αυτά με τις κρυφές κάμερες που μετά διοχετεύουν το ερασιτεχνικό τσοντοϋλικό σε διάφορα κανάλια, αν πιστεύεις τις φήμες και τα πάσης φύσεως κροκοδειλάκια. Εκεί ωστόσο τους περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη. Ένας ληστής μπουκάρει, τους κολλάει ένα περίστροφο στο δόξα πατρί, βιάζει τη γυναίκα και ληστεύει αμφότερους. Στις επόμενες μέρες, το τηλέφωνο του άντρα χτυπά. Είναι ο έγκληματίας εκείνης της νύχτας και τον εκβιάζει για περισσότερα φράγκα.

Στο δεύτερο τμήμα της ταινίας το σκηνικό αλλάζει. Σύντομα μαθαίνεις – μαζί με τον ταλαίπωρο πρωταγωνιστή – ότι τίποτα δεν είναι στην πραγματικότητα όπως φαίνεται. Δε λέω περισσότερα για να μη σας χαλάσω την έκπληξη. Αλλά το ρομάντζο αλλάζει και φορά μανδύα περιπέτειας, suspense, ίντριγκας, διαπλοκής. Εντάξει, δε θα δείτε εκρήξεις, αλλά την αγωνία του την έχει. Αξιολογότατο εργάκι. Αν δε σας ενοχλήσουν η κάπως προβλέψιμη ανατροπή, καθώς και τα Χριστιανίζοντα κυρήγματα τύπου “μη ξενοπηδάτε” “φαμίλια uber alles” και “όποιος νύχτες περπατεί, λάσπες και σκατά πατεί” θα το καταδιασκεδάσετε.

Timecrimes

Παράξενη ταινία! Αμάλγαμα θρίλερ και επιστημονικής φαντασίας από την Ισπανία, low budget και με ελάχιστους ηθοποιούς – μόλις 4!!! Το στόρυ – ένας καθημερινός τυπάκος χαζεύει με τα κυάλια του στην εξοχή. Εντοπίζει μια γυμνή κοπελίτσα να στέκεται σαν να περιμ'ενει κάτι, πολύ μακριά, μέσα στα δέντρα. Πανέμορφη κοπελιά, σαν τα κρύα τα νερά (υπέροχα βυζιά!!!) Στο επόμενο στιγμιότυπο, τη βλέπει ξαπλωμένη κάτω, ακίνητη. Η περιέργειά του τον ωθεί να πάει κοντά να ερευνήσει το τι συμβαίνει. Όταν φτάνει εκεί, η κοπέλα είναι πεσμένη (νεκρή? Αναίσθητη?) εκεί που την άφησε. Εκείνη τη στιγμή του επιτίθεται ένας μυστήριος τύπος με μια τυλιγμένη κόκκινη (ματωμένη?) γάζα να καλύπτει πλήρως τα χαρακτηριστικά του προσώπου του.

Ακολουθεί ένα αγωνιώδες κυνηγητό που τον φέρνει σε ένα παράξενο, φαινομενικά εγκατελειμένο σπίτι και σε μια μυστήρια κατασκευή στο λόφο πάνω από αυτό, κάτι σαν επιστημονικό παρατηρητήριο. Μια φωνή μέσα από κάποιο walkie talkie που βρίσκει, τον παροτρύνει να σκαρφαλώσει το λόφο, γιατί η γαζοφορεμένη φιγούρα εξακολουθεί να τον καταδιώκει και θα τον πιάσει, αν δεν πράξει όπως πρέπει. Στην κορυφή του λόφου, ένας νερντ τυπάκος του αποκαλύπτει ότι βρίσκεται στις εγκαταστάσεις μιας πρότυπης πειραματικής μηχανής του χρόνου. Τον βάζει να κρυφτεί σε μια δεξαμενή γεμάτη με ένα μυστήριο υγρό, προκειμένου να κρυφτεί από τον δολοφόνο που τον καταδιώκει. Όταν βγαίνει από εκεί μέσα, λίγη ώρα μετά, τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται ακόμα περισσότερο. Όπως τα φέρνει η τύχη, είναι αυτός τελικά που φορά τη ματωμένη γάζα γιατί είχε ένα ατύχημα. Άρα είναι ο εαυτός του από το μέλλον που τον καταδίωκε πριν? Πώς και γιατί? Και ποιός μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι είναι ο πρώτος “εαυτός” του αυτός που ξεμύτησε από τη μηχανή?

Μπερδευτήκατε? Που να δείτε και το έργο δηλαδή. Πάντως, αν εξαιρέσεις τις μέτριες ερμηνείες και την ερασιτεχνική φωτογραφία, το δυνατό όπλο της ταινιούλας αυτής είναι η εξυπνάδα και η πρωτοτυπία του σεναρίου της, καθώς και η σπιρτάδα με την οποία αυτό μεταφέρθηκε στην οθόνη. Υπόδειγμα του πως μπορείς να φτιάξεις ένα καλό φιλμάκι, χωρίς να διαθέτεις φράγκα, αρκεί το μυαλό σου να παίρνει στροφές. Αξιοπρεπέστατη και άκρως ενδιαφέρουσα προσπάθεια.