Valkyrie

Η συγκεκριμένη ταινιούλα ήταν κάτι σαν το... γεφύρι της Άρτας για τον Tom Cruise. Κάτι επειδή πλέον δεν περνάει η μπογιά του όσο κάποτε, κάτι λόγω των αμφιλεγόμενων σουσέλ του με τη σαϊεντολογία, ο παλαί ποτε δημοφιλής αστέρας του Hollywood περνάει περίοδο δυσμένειας. Οι παλιοί γνωστοί του κάνουν ότι δεν τον ξέρουν, προτάσεις για κάτι αξιοπρεπές δεν έχει και σαν επιστέγασμα όλων των παραπάνω, η άρνηση των μεγάλων εταιριών διανομής να αναλάβουν την προώθηση της ταινίας του. Το Valkyrie ήταν εδώ και χρόνια κάτι μεταξύ προσωπικού στοιχήματος και εμμονής του διάσημου ηθοποιού. Η ταινία αφού εισέπραξε τη μια απόρριψη μετά την άλλη επί δυο και βάλε χρόνια, μόλις φέτος βρήκε τελικά το δρόμο της στις αίθουσες με μέτρια εισπρακτικά αποτελέσματα.

Το στόρυ του Valkyrie έχει να κάνει με μια συνομοσία υψηλόβαθμων αξιοματούχων της ναζιστικής Γερμανίας να δολοφονήσουν το Χίτλερ. Προφανώς, υπήρχαν ακόμη και σε εκείνα τα σκοταδιστικά χρόνια, άνθρωποι που σκέφτοταν ορθολογικά και πονούσαν για το πραγματικό συμφέρον της πατρίδας τους αλλά και του κόσμου ολάκερου. Η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και εξιστορεί την πλέον γνωστή και επιτυχημένη από τις 15 αντίστοιχες γνωστές και ιστορικά καταγεγραμμένες απόπειρες. Στο θέμα μας τώρα. Γιατί το Valkyrie πάτωσε? Γιατί για τα εμπορικά δεδομένα του Hollywood κάτι τέτοιο ήταν αυτονόητο. Είναι μεγάλο σε διάρκεια, αργό, χωρίς καθόλου δράση. Έχει πολλούς χαρακτήρες που μπλέκονται στην υπόθεση και μόνο η προσπάθεια να συγκρατήσεις τα – έστω – σημαντικότερα ονόματα, μπορεί να φέρει πονοκέφαλο στο μέσο θεατή. Δεν έχει γκόμενες, δεν έχει βυζιά, εκρήξεις και χάπυ εντ. Ο ήρωας στο τέλος δεν κερδίζει το κορίτσι, αλλά μια σφαίρα στο δόξα πατρί. Και πάνω από όλα, προτού καν βάλεις το δισκάκι στο dvd να παίξει, ξέρεις ήδη το τέλος της ταινίας. Καθαρά λόγω της ιστορικής πραγματικότητας.

Αλλά είναι ταινιάρα. Το ξετύλιγμα της ιστορίας γίνεται με αριστοτεχνικά “παλιομοδίτικο” τρόπο. Η διαχέιριση του δύσκολου, απαιτητικού, αντιεμπορικού σεναρίου περατώνεται υποδειγματικά. Οι ερμηνείες στέκουν σε αξιοπρεπέστατο επίπεδο (με εξαίρεση ίσως αυτή του Tom Cruise), η απόδοση της εποχής γίνεται με λεπτομέρεια και ακρίβεια, οι διάλογοι είναι οι καλύτεροι που έχεις διαβάσει εδώ και πολύ καιρό. Το εναλλακτικό όνομα αυτής της ταινίας θα έπρεπε να είναι “Αξιοπρέπεια” και αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που αυτή η Βαλκυρία ποτέ δεν κατάφερε να απογειωθεί εισπρακτικά – είναι υπερβολικά καλό, ψαγμένο και απαιτητικό για το μέσο θεατή – κότα που πάει στους σινεμάδες για να βοσκήσει καλαμπόκι.