Zombies! Zombies! Zombies!

Όλοι οι zombie fans την περίμεναν με ανυπομονησία. Στο διαδίκτυο έγινε αρκετός ντόρος για χάρη της, κυρίως λόγω της περιποιημένης ιστοσελίδας της, των trailer που κυκλοφόρησαν παντού και του απενοχοποιημένοι attitude που έβγαζε η όλη φάση. Προσωπικά κάτι δε μου κολλούσε. Παραδέχομαι είμαι ολίγο συντηριτικός όσον αφορά τα θρίλερ και όλα τα προσκείμενά τους φιλμικά sub-genre. Και με τος ζομπιταινίες έχω ένα ιδιαίτερο συναισθηματικό δέσιμο από τα εφηβικά μου χρόνια. Σαράντα χρόνια φούρναρης, ξέρω ότι με το κουφάρι που περπατεί, το γκλάμουρ δεν δένει. Ζόμπι και διαφήμιση δεν πάνε μαζί. Μια σωστή ταινία ζόμπι είναι σαν τους δίσκους των Venom – δε μαθαίνεις από πριν ότι κάποτε θα βγουν, μαθαίνεις ξαφνικά ότι ΒΓΗΚΑΝ!

Χωρίς να περιαυτολογώ, είχα δίκιο. Ξεκινά ελπιδοφόρα. Αλλά οι χαρακτήρες είναι τόσο απίστευτα ΗΛΙΘΙΟΙ που εκνευρίζουν. Η δράση είναι τραγικά σκηνοθετημένη, η όποια υπόθεση προσπαθεί να σατυρίσει τα κλισέ των ζομποταινιών αλλά παρόλα αυτά,στο τέλος τα αντιγράφει και τα προσκυνά με το χειρότερο τρόπο. Το φινάλε είναι ότι πιο ηλίθιο έχω δει ever σε μια έτσι και αλλιώς ψιλοηλίθια φιλμική σκηνή. Γενικά, βλέποντάς την, η λέξη ΗΛΙΘΙΟΣ και άλλες παραπλήσιες πολύ λιγότερο ευγενικές λέξεις, θα περάσουν αρκετά συχνά από το μυαλό σας. Γαμώ το κέρατό μου, δεν κατάφεραν να στήσουν ουτε μια αξιοπρεπή σκηνή gore. Το μόνο που κάπως σώζεται είναι τα μέτρια make-up effects και 2-3 καλές γκόμενες που δείχνουν ολίγο βυζάκι και κωλομέρι.

Μάλλον πρόκειται για (συνήθη πλέον) φάση όπου σκηνοθέτης και ηθοποιοί εντρυφούν σε άλλο είδος θεάματος (αν δεν καταλάβατε, για τσόντες μιλάω) και είπαν να γυρίσουν με τα ίδια μέσα και κάτι άλλο, έτσι για την αλλαγή και για να μας πουλήσουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Το ψωμάκι μας να βγαίνει, στην υγειά του μαλάκα. Έτσι και αλλιώς οι fans θα τσιμπήσουν. Δεν υπάρχει πιο αξιόπιστη πηγή κορόιδων. Ρε ουστ...