The Mist
'Οοοοοοολα τα λεφτα. Frank Darabont στα καλύτερά του. Μετά από ένα σερί αριστουργημάτων (The Green Mile, Shaoshank Redemption) επιστρέφει ξανά ποντάροντας στον Stephen King. Αυτή τη φορά σειρά έχει η ομόνυμη νουβέλα του συγγραφέα από τη συλλογή διηγημάτων
Skeleton Crew. Λίγες, πολύ λίγες είναι οι φορές που παραδέχτηκα ότι το κινηματογραφικό adaptation βιβλίου ξεπερνά σε ποιότητα το πρωτότυπο. Δηλαδή στο HellRaiser, από τη νουβέλα του Clive Barker, The HellBound Heart και εδώ. Το άτομο μεταμορφώνει μια απλώς καλή ιστοριούλα - φόρο τιμής του King στον H.P. Lovecraft, σε απίστευτο φιλμικό έπος.
Μακράν η καλύτερη Call of Cthulhu ταινία που υπάρχει εκεί έξω. Ειδικά το τέλος (που δεν έχει καμια σχέση με αυτό του βιβλίου) είναι ΣΚΑΤΟΨΥΧΟ!!! Η καλύτερη ίσως ταινία του 2007.
Balls of fury
Μετριότητα που πνίγεται στα κλισέ των ταινιών του είδους. Εδώ προσπαθούν να "παντρέψουν" το ping pong με τις πολεμικές τέχνες. Τόσο καλά. Ήθελα να ήξερα, αυτού του είδους τους σεναριογράφους, τους βάζουν και ένα πιστόλι στον κρόταφο ώστε με το ζόρι να κατεβάζουν ιδέες? Κάποιες καλές στιγμές χάνονται στο βαρετό σύνολο. Καρικατούρα του εαυτού του ο Christopher Walken
Diary of the Dead
Κάτι ξέρει ο παππούς... Μετά το πολύ καλό Land of the Dead ξαναχτυπά. Εδώ η διήγηση ξετιλύγεται μέσα από μια ερασιτεχνική "και καλά" κάμερα. Όπως στο
Cloverfield & στο Rec - βλ. σχετικό review στην kamariera. Μονόπλανα, πολλά. Χύμα, φυσικά πλάνα, χωρίς σκηνοθετικά ακροβατικά. Σκούρα χρώματα, σχεδόν ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Αρρωστίλα. Τα ζόμπι έρχονται σχεδόν ως φυσικό επακόλουθο. Πιο χαλαρός από τις προηγούμενες ταινίες του, εδώ δεν έρχεται για να διδάξει, ούτε για να μας επιπλήξει για το μαλακισμένο τρόπο ζωής μας και τη σκάρτη μας φύση. Απλά φιλμάρει, αυτή τη φορά για τη δική του και μόνο απόλαυση, μια ταινία που ανήκει σε ένα κινηματογραφικό είδος που αυτός "ανέστησε". Γιατί όχι? Εντάξει, δεν είναι η καλύτερή του ταινία. Ε, και? Παππού, μακάρι να ζήσουμε να φτάσουμε και μεις στην ηλικία σου και να'χουμε το 1/10 από τη ζωντάνια, τη σπιρτάδα και το νεύρο σου.
Before the Devil Knows You're Dead
Συναίσθημα, βάθος, ερμηνείες, ανάλυση χαρακτήρων. Μαύρο απαισιόδοξο ταινιάκι, δυσνόητο και δυσκολοχώνευτο. Απαισιοδοξία κάργα. Λίγοι θα το απολαύσουν.
Jumper
Πόσο σοβαρή μπορεί να είναι μια ταινία που φέρει τον τίτλο ...
Πηδηχτούλης? Παρλαπίπα της σειράς. Ο Heyden Christensen (δηλαδή ο Anakin Skywalker από την τελευταία 3λογία Star Wars) εδώ... τηλεμεταφέρεται, απλώς επειδή μπορεί. Γιούργια σενάριο, ερμηνείες και φτηνές ατάκες. Πάρε εφφέ υπολογιστή να'χεις.
Είναι δυνατόν να μπορέσεις να μπεις έστω και λίγο στο πετσί μιας ταινίας, όταν όλοι οι χαρακτήρες σου είναι τόσο αδιάφοροι? Ερμηνευτικά, το παλικάρι δε στέκει να παίξει ούτε σε τσόντα. Ο Samuel Jackson τι δουλειά έχει εδώ? Και γιατί έβαψε τα μαλλιά του ΑΣΠΡΑ? Το μόνο καλό στην ταινία είναι ότι κρατάει λίγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου