Sucker Punch

Μάστορας : Zack Snyder

Παίχτες : Emily Browning, Vanessa Hudgens & Abbie Cornish

Με δυο λογάκια :

Μια νεαρή κοπέλα (Baby Doll) κλείνεται σε ένα άσυλο φρενοβλαβών από τον πατριό της ο οποίος κανονίζει να της κάνουν λοβοτομή μέσα σε λίγες ημέρες. Αντιμέτωπη με αντίξοες συνθήκες και με μηδαμηνές προοπτικές στον ορίζοντα, κλείνεται μέσα σε έναν φανταστικό κόσμο όπου εκείνη και άλλες 4 κοπέλες θα προσπαθήσουν να δραπετεύσουν από το άσυλο, αναλαμβάνοντας φανταστικές, εξωφρενικά παράλογες αποστολές. Καθώς οι διαχωριστικές γραμμές που χωρίζουν την πραγματικότητα από την φαντασία γίνονται ολοένα και πιο δυσδιάκριτες, η ελπίδα αρχίζει να φαντάζει κάπως πιο πιθανή, αν και το κόστος της θα είναι μεγάλο…

Αναλυτικότερα :

Εντάξει, να και ένα review που άργησα ΠΟΛΥ να γράψω. Δεν ξέρω το λόγο, αλλά πάντα ήμουν αναποφάσιστος σχετικά με το τι να γράψω για το Sucker Punch. Ίσως επειδή δεν έχω ακόμη πειστεί αν μου αρέσει πραγματικά, ή αν απλά η τελευταία δουλειά του Zakk Snyder (των «300») είναι (όπως την χαρακτήρισε φιλικό αλλά και αξιόπιστο blog) «τζάμπα το μουνί»…

Λοιπόν. Ανάλογα με το πόσες στροφές ανεβάζει ο εγκέφαλός σου και από την σχετική εμπειρία σου, μπορεί να σου φανεί αυτή η ταινιούλα από μετρίως έως αρκετά απαιτητική. Προσωπικά, τις ψυχολογικές προεκτάσεις την τις βρήκα αρκετά ρηχές – έως ενίοτε φτηνιάρικες, αλλά εφόσον έχουμε να κάνουμε με Hollywood και όχι με Κοσοβάρικο δράμα, εντάξει, όλα τα νοήματα δικαιούνται να εκφράζονται με πολύ πιο επιφανειακό και «πιασάρικο» τρόπο. Και όντως, δείχνει να δουλεύει αυτή η προσέγγιση, καθώς αυτή είναι μια ταινία φτιαγμένη απόλυτα για την διασκέδαση του κοινού και με τον τρόπο του ο μάστορας κατορθώνει – νομίζω – να της φορέσει ένα πιο «εγκεφαλικό» look, παρά να ζαλίσει αρχίδια. Και ‘ντάξει, ο άνθρωπος εδώ προσπαθεί να διηγηθεί μια πολύ απλή ιστορία : μια παρέα από κοπέλες προσπαθεί να αποδράσει από ένα άσυλο. Θα μπορούσε να το κάνει με τον συμβατικό τρόπο : να μας δείξει τις γκομενίτσες να μιζεριάζουν και να προσπαθούν μέσα στο σκατένιο περιβάλλον να βρουν τα εφόδια που θα τις βοηθήσουν στο σκοπό τους. Ή απλά, μπορεί να παίξει το δικό του παιχνίδι και να μας διηγηθεί αυτή την (επαναλαμβάνω!) απλή στην καρδιά της ιστορία, με έναν τρόπο συμβολικό, σκαμπρόζικο και σαφέστατα πολύ πιο ενδιαφέρων.

Και αν μη τι άλλο, τα καταφέρνει! Όταν δεν αναλώνεται στις αλληλεπιδράσεις των χαρακτήρων, το Sucker Punch είναι ένα τρελαμένο roller coaster και ταυτόχρονα φόρος τιμής σε οτιδήποτε έκανε διαχρονικά όλους τους geek fanboys (και girls!) να υγραίνεται ο καβάλος τους : ρετρο φουτουριστικές μάχες στον αέρα και στη γη με ιπτάμενες μηχανές, ελικόπτερα, γιγάντια ρομπότ και αερόστατα, ενάντια σε απίθανους steampunk ατμοκίνητους (!!!) Ναζί νεκροζώντανους; Μέσα! Επιβλητικά φρούρια βγαλμένα από τον άρχοντα των Δαχτυλιδιών γεμάτα Orcs και δράκους! Πάτα γκάζι μιλάμε! Γιγάντιοι δαιμονικοί samurai με απίστευτες κατάνες, πολυβόλα και μπαζούκα; Βάλε και τις τρίχες μέσα, να βγεί το παιδί με πουλόβερ σε λέω αφού!!!

Σαφέστατα το Sucker Punch δεν είναι τέλειο. Οι χαρακτήρες του είναι λεπτότεροι από ένα φύλλο χαρτόνι και έχουν πάνω κάτω και την ίδια γεύση! Και, είπαμε, τα κόλπα του (σεναριακά και μη) βγάζουν μάτι ότι είναι… κόλπα! Παρόλα αυτά, είναι μια δυνατή όσο και ιδιαίτερη ταινία, φτιαγμένη με ένα πολύ συγκεκριμένο target group στο νου. Πρέπει να μπορέσεις να απομονώσεις τη σκέψη σου από κάθε άλλο αντιπερισπασμό και να μείνεις καθόλη τη διάρκειά του απενοχοποιημένα ανοιχτόμυαλος, προκειμένου να απολαύσεις το υπερθέαμα που μπορεί να σου προσφέρει το Sucker Punch.

Πόσα πιάνει; 3,5 / 5