Classics : Serenity (2005)

Μάστορας : Joss Whedon

Παίχτες : Nathan Fillion, Gina Torres & Chiwetel Ejiofor

Με δυο λογάκια :

Στο μακρινό μέλλον, οι επιβάτες ενός διαστημοπλοίου που ονομάζεται Serenity κρύβουν ένα μυστικό : ανάμεσά τους βρίσκεται ένα κορίτσι φυγάς με μυστήριες τηλεπαθητικές ικανότητες. Η τυραννική γαλακτική αυτοκρατορία το ψάχνει, στέλνοντας τους πιο καλά εκπαιδευμένους δολοφόνους της για να την βρει. Διοκώμενοι από κυβερνητικούς πράκτορες, θανατηφόρους μεταλλαγμένους αλλά και από τις δικές τους προσωπικές διαφορές, τα μέλη του πληρώματος θα ζήσουν μια άνευ προηγουμένου περιπέτεια που θα τους φέρει στις εσχατιές του σύμπαντος και θα μάθουν απαγορευμένες αλήθειες…

Αναλυτικότερα :

Κάποιες ταινίες πολύ απλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν βρήκαν ποτέ την ανταπόκριση και το κοινό που τους άξιζε. Και αυτό το λέω επειδή το Serenity, όχι μόνο είναι τόσο καλοφτιαγμένο ώστε να ξεπερνάει παρά την ηλικία του, σαν θέαμα τις περισσότερες σημερινές ταινίες του είδους, αλλά και επειδή είναι ένα αληθινό διαμάντι επιστημονικής φαντασίας. Δεν είναι απλά ότι αυτή η ταινία περιέχει τα πάντα : χιούμορ, ανθρώπινες σχέσεις, καλή δράση, κορυφαία φαντασία, ωραίο σενάριο, διαλόγους και ερμηνείες και σκηνές που κόβουν την ανάσα με την ομορφιά τους. Είναι πάνω από όλα ότι το Serenity είναι από αυτές τις ταινίες που αποτελούν έναν ολόκληρο σύμπαν από μόνες τους. Και στην συγκεκριμένη περίπτωση, ο κόσμος του Serenity είναι τόσο όμορφος και ολοκληρωμένος που πραγματικά θα έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για οποιαδήποτε ταινία φαντασίας εκεί έξω.

Προφανώς, αυτό είναι το «δεύτερο» μέρος μιας τριλογίας επιστημονικής φαντασίας (πάντως όπως και να έχει είναι τελείως ανεξάρτητο και αυτοτελές) που οραματίστηκε, έγραψε και σκηνοθέτησε ο Joss Wheedan, με την πρώτη αντίστοιχη ταινία να ονομάζεται “Firefly” και την τρίτη να μην έχει γυριστεί ακόμα. Κρίμα, γιατί μπορούσε άνετα να ανταγωνιστεί – ακόμη και να ξεπεράσει - franchise όπως το Star Trek, αν είχε την κατάλληλη προώθηση. Μοναδικό του ελαττωματάκι, ότι γίνεται κάπως προβλέψιμο προς το τέλος. Αλλά όλα του τα κομμάτια, παρά την ετερογενή φύση του περιεχομένου τους, δένουν τόσο όμορφα και «οργανικά» που απαρτίζουν μια υπέροχη ταινία που απλά κανένας φαν επιστημονικής φαντασίας δεν δικαιολογείται να μην έχει δει. Ειδικά τώρα, που μάθατε για αυτήν από τη Διεθνή Καμαριέρα!!! Τρεχάτε, πάρτε φίλους, γονείς, σόγια γιαγιάδες, τους γείτονες, δεν ξέρω και εγώ ποιόν άλλον και υποστηρίξτε το Serenity όσο του αξίζει! Πρέπει να δούμε κάποτε και το τρίτο μέρος του έπους! Επιβάλλεται!!!

Πόσα πιάνει; 4,5 / 5