Μάστορας : Lucio
Fulci
Παίχτες : Florinda
Bolkan, Stanley
Baker & Jean
Sorel
Με δυο λογάκια :
Μια γυναίκα κατηγορείται
για τη δολοφονία της – χαλαρών ηθών - γειτόνισσάς της, αμέσως αφότου την έχει
δει με κάθε λεπτομέρεια στο όνειρό της. Είναι όντως δολοφόνος, είναι παράφρων, ή
κάτι άλλο, πολύ πιο ύπουλο συμβαίνει στα παρασκήνια;
Αναλυτικότερα :
Και κάπως έτσι, ο Fulci άρχισε να χτίζει την καριέρα του. Πριν γίνει ο πατέρας του gore,
ο Ιταλός μαέστρος του τρόμου είχε κάνει σύντομα περάσματα από την κωμωδία (σκηνοθετώντας
την κωμική σειρά ταινιών Franco & Ciccio) και από το κλασικό spaghetti western. Μετά πέρασε στο κλασικό giallo, είδος που έγινε ακόμα
πιο γνωστό (και δικαίως, για να λέμε και την αλήθεια!) από τον πολύ πιο διάσημο
συμπατριώτη του, Dario Argento. Και μετά, ήρθαν οι ταινίες με τα ζόμπι και τα υπόλοιπα είναι απλώς ιστορία
του κινηματογράφου. Πάντως, όσο διένυε την giallo περίοδό του, έδωσε κάποια
καλά δείγματα γραφής, όπως το “Don’t Torture a Duckling” (με την δική μας Ειρήνη
Παππά) το “The New York Ripper” που ήδη εξετάσαμε ενδελεχώς στην καμαριέρα και αυτό εδώ, το ψυχεδελικό
μυστήριο με τον παράξενο τίτλο «Lizard in a Woman’s Skin»
Η
Carol Hammond (Florinda Balkan) ζει
στο
Λονδίνο
και
είναι
η
κόρη
ενός
πολύ
επιτυχημένου
δικηγόρου
και
πολιτικού
(Leo Genn). Είναι εγκλωβισμένη
σε
έναν
γάμο
με
έναν
σύζυγο
που
την
πήρε
για
τα
χρήματά
της
και
σε
μια
βαρετή
και
χωρίς
νόημα
ζωή
μέσα
στην
χλιδή
και
την
πολυτέλεια. Αρχίζει
να
έχει
κάποια
πολύ
επίμονα
όνειρα
έντονου
σεξουαλικού
χαρακτήρα
με
την
γειτόνισσά
της, η
οποία
είναι
μια
μοιραία, θα
έλεγε
κανείς, και
ιδιαίτερα
χαλαρών
ηθών
γυναίκα, ονόματι
Julia Durer (Anita Strindberg). Στο αποκορύφωμα αυτών των
ονείρων της, κάνει έρωτα με την Durer και μετά την
δολοφονεί. Σύντομα, η Durer
βρίσκεται
δολοφονημένη
στο
σπίτι
της, με
τον
ίδιο
ακριβώς
τρόπο. Η
Carol γίνεται η κύρια
ύποπτος
για
τον
φόνο
και
ο
επιθεωρητής
της
αστυνομίας, Corvin (Stanley Baker) προσπαθεί να
διελευκάνει
την
υπόθεση. Το
όπλο του φόνου ανήκει στην Carol, τα αποτυπώματά της βρίσκονται
πάνω του, ανώ στην σκηνή του εγκλήματος βρίσκεται και το παλτό της και ένα πεταμένο
φουλάρι… και πάλι όμως κάτι δεν δένει και οι υποψίες του αστυνομικού κινούνται στο
οικογενειακό της περιβάλλον…
Εν τω μεταξύ, γίνεται απόπειρα
δολοφονίας κατά της Carol από κάποιους τύπους που
σύχναζαν στο σπίτι της Julia και μάλιστα που τους
είχε δει στο όνειρό της να παρακολουθούν τον φόνο, πράγμα που κάνει τα πράγματα
να περιπλέκονται ακόμα περισσότερο… και πάει κάπως έτσι μέχρι το φινάλε, καθώς
το «Lizard» είναι γεμάτο από μισοειπωμένες υποψίες, πολλά
πρόσωπα που μπλέκονται με μυστηριώδεις και ύποπτους τρόπους στην πλοκή και πάνω
από όλα, η ονειρική του, ψυχεδελική ατμόσφαιρα κάνει τα πράγματα να φαντάζουν
ακόμη πιο αμφιλεγόμενα. Οι ερμηνείες και
οι
φάτσες
είναι
χαρακτηριστικές
της
εποχής
και
συμβάλλουν
πολύ
στην
επίτευξη
της
παράξενης
ατμόσφαιρας. Οι
σκηνές βίας είναι λίγες, αλλά όπου βρίσκονται κάνουν εντύπωση με την ωμότητά
τους. Και γενικά, το “Lizard” είναι ένα πολύ καλό δείγμα
του είδους του, συνάμα εγκεφαλικό αλλά και φευγάτο. Η μουσική από τον Enio Morricone προσθέτει επαρκώς στο ψυχεδελικό
μυστήριο και η σκηνοθεσία είναι πολύ στυλιζαρισμένη (για την εποχή της, έτσι;)
Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Μια συγκεκριμένη σκηνή, που αφορά 4 διαμελισμένα σκυλιά,
παρολίγον να αποτελέσει αιτία για τον σκηνοθέτη να μπει στην φυλακή. Κατηγορήθηκε
για βια ενάντια σε ζώα και έπρεπε σε 4 διαφορετικά δικαστήρια να καταθέσει ότι
επρόκειτο όντως για ειδικά εφέ και όχι για αληθινά ζώα. Η υπόθεση τελικά λύθηκε
όταν ο υπεύθυνος των ειδικών εφέ της ταινίας παραστάθηκε ως μάρτυρας και παρουσίασε
ζωντανά το συγκεκριμένο, αμφιλεγόμενο εφέ στο δικαστήριο. Πρόκειται για την πρώτη
δίκη στα χρονικά που έγινε για το συγκεκριμένο θέμα…
Πόσα πιάνει;
3 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου