Django Unchained (Django ο Τιμωρός)

Μάστορας : Quentin Tarantino

Παίχτες : Jamie Foxx, Christoph Waltz, Leonardo DiCaprio

Με δυο λογάκια :

Με την βοήθεια ενός κυνηγού επικυρηγμένων που εξαγοράζει την ελευθερία του, ο Django ξεκινάει σε μια περιπέτεια ανά την επικράτεια για να ελευθερώσει την γυναίκα του που επίσης είναι σκλάβα στο υποστατικό ενός σκληρού γαιοκτήμονα...

Αναλυτικότερα :

Χαράς ευαγγέλια, αφενός επειδή ο Tarantino επέστρεφε (μετά το κατά τη γνώμη μου απογοητευτικό για τα δικά του standards "Inglorious Bastards") αλλά και επειδή επιτέλους... είδα την ταινία σε μια αξιοπρεπή dvd κόπια! Γιατί καθότι μεγάλη παραγωγή, παίχτηκε ομολογουμένως καλή διαδικτυακή άμυνα και δεν διέρρευσαν αξιοπρεπή torrentz της πλην κάποιων ταλαιπωρημένων λήψεων από σινεμά, που έτσι και αλλιώς αποφεύγω σαν το διάολο το λιβάνι. Όλα κι όλα! Ή θα δω την ταινία όπως πρέπει, στην bravia 40άρα μου σε ποιότητα dvd ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ή δεν θα τη δω καθόλου!

Και πάνω από όλα, μεγαλύτερη χαρά το ότι ο μάστορας έβγαλε μεγάλη ταινία. Το “Django Unchained” από την αρχή μέχρι το τέλος του είναι μια κινηματογραφική απόλαυση, παρά την διάρκεια μαμούθ των 2 ωρών και 45 λεπτών. Και μόνο που ο άνθρωπος καταφέρνει να σε κρατάει στη θέση σου για τόση ώρα, χωρίς να κάνει κοιλιά η ταινία και χωρίς να βαρεθείς είναι κατόρθωμα τουλάχιστον. Λοιπόν, για όσους είναι από άλλο πλανήτη, να εξηγήσω πολύ συνοπτικά τι είναι το Django : είναι μια σπουδή στα western με μια ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά ενός πολύ ιδιαίτερου και ταλαντούχου ανθρώπου. Που περνάει την νοσταλγία και την αγάπη του για τις παραστάσεις που τον μεγάλωσαν μέσα από το διεστραμμένο προσωπικό του φίλτρο και βγάζει από την άλλη μεριά ένα αποτέλεσμα που με την πρώτη ματιά φαντάζει σχεδόν (ειδικά στα μάτια του μέσου Αμερικάνου) βλάσφημο : έναν μαύρο καουμπόη που εκδικείται το σύστημα, τον κόσμο της άγριας δύσης δρώντας εντός αυτού!

Όσοι έχουν δει τις ταινίες του Tarantino ξέρουν τι να περιμένουν εδώ. Σουρεαλιστικοί διάλογοι και σκηνές που τραβάνε πολύ περισσότερο από όσο θα περίμενε κανείς και εναλλάσσονται με αιφνίδια κρεσέντα κάφρικης, τρελαμένης – ενίοτε κωμικής – βίας. Ερμηνείες κορυφή από τους Jamie Foxx (στην καλύτερη ερμηνεία της καριέρας του) Christoph Waltz αλλά και έναν απολαυστικό όσο και αγνώριστο ερμηνευτικά Leonardo DiCaprio. Ένα soundtrack από ετερόκλητες αλλά ταιριαστές μουσικές που ντύνει ανελλιπώς κάθε σκηνή της ταινίας και ίσως να συγκαταλέγεται στα μεγαλύτερα σε διάρκεια, αλλά και στα καλύτερα (χωρίς αστεία) όλων των εποχών. Τρελά και απροσδόκητα guest (Kerry Washington, Samuel L. Jackson, Jonah Hill, Don Johnson, αλλά και από τον ίδιο τον σκηνοθέτη)

Ρεζουμέ :

θες και άλλα; κάπου άκουσα ότι ο Ταραντίνο ανακοίνωσε πως το Django θα είναι η τελευταία ταινία του. Βασικά δεν το πολυπιστεύω ότι εννοούσε κάτι τέτοιο, μάλλον μου μοιάζει περισσότερο με αποτέλεσμα στιγμιαίας παρόρμησης ή (για να γίνω πιο κακεντρεχής) με publicity stunt (όχι ότι χρειάζεται ο ταραντίνο τέτοια κόλπα, αλλά ποτέ δεν ξέρεις) Όπως και να έχει όμως, σίγουρα ο Django είναι μια από τις καλύτερες δουλειές του. Μια ωρίτσα πιο μικρή και συμμαζεμένη να ήταν η ταινία και ίσως να είχε τσιμπήσει το 5άρι από μένα.

Πόσα πιάνει; 4,5 / 5