Conan (PS3 & XBOX 360)

Με δυό λογάκια :
Ο Θεός βάρβαρος επιστρέφει δυναμικά, ίσως στο ανώτερο single player τίτλο που έχει να κάνει με την πάρτη του. Δυστυχώς, τεχνικοί και όχι μόνο λόγοι, εμποδίζουν αυτό τον τίτλο να φτάσει στο επίπεδο που θα του άξιζε.
Τα Θετικά :
Απολαυστικά βάρβαρο, αιματηρό gameplay. Στυλ και politiically incorrect attitude. Πολλά και ικανοποιητικά combos για τα 3 διαφορετικά στυλ μάχης. Μεγάλη διάρκεια. Εντυπωσιακές, μακροσκελείς boss fights. Γραφική πιστότητα στο στυλ της Υβορειανής Περιόδου. Καλό speech και φωνητική ερμηνεία του Ron Perlman. Ποιοτική μάχη με ικανοποιητικό ΑΙ των αντιπάλων. Κώλοι και βυζιά!
Τα Αρνητικά :
Μετρια γραφικά, ανήκουν σε παιχνίδι κονσόλας παλαιότερης γενιάς. Κακός, εκνευριστικός ο χειρισμός όσον αφορά τα άλματα. Άβολη κάμερα, με περιορισμένο εύρος ελέγχου. Μικρά μοντέλα χαρακτήρων, απουσία οπτικού zoom. Η ιστορία ΔΕΝ είναι Conan! Μεγάλη δυσκολία στα μεταγενέστερα απίπεδα. Τα στυλ μάχης είναι άνισα. Απουσία ουσιαστικού online περιεχόμενου. Κώλοι και βυζιά μένουν παντελώς ανεκμετάλλευτα!
Βαθμολογία:
Αντικειμενικά, για τους φυσιολογικούς ανθρώπους, 2,5 / 5. Για εμάς, τους κάφρους 4 / 5!
Αναλυτικότερα :
O Conan επιστρέφει, ίσως στο καλύτερο μέχρι τώρα παιχνίδι του franchise. Είναι πραγματικά κρίμα που δεν είχαμε τόσα χρόνια τώρα ένα αξιοπρεπές παιχνίδι με τον Κιμμέριο ήρωα. Το τελευταίο, πριν από αυτό, single player που είχε βγει αποκλειστικά για PC πάτωσε και πρακτικά έληξε άδοξα και το φιλόδοξο online εγχείρημα που παρότι είχε αρκετά καλά στοιχεία, ήταν ανολοκλήρωτο και δεν κατόρθωσε να ανταπεξέλθει σε αυτά που είχε τάξει στον κόσμο.

Το καινούριο παιχνίδι δε φιλοδοξεί να ανακαλύψει εκ νέου τον τροχό. Επενδύοντας στην απίστευτα κορεσμένη μεν, επιτυχημένη δε, πλατφόρμα του 3d action τρίτου προσώπου, προσπαθεί να ξεχωρίσει με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και το attitude που το διακατέχει. Εν μέρει το πετυχαίνει. Παρά τα πολλά ελαττώματά του, είναι ο ορισμός της ένοχης απόλαυσης με πρόστυχη, επαίσχυντη, επαναλαμβανόμενη σφαγή.
Γραφικά & Ήχος :
Η οθόνη σας θα γεμίσει με άλυκο χρώμα από τα πτώματα των εχθρών που θα σοριάζονται στα πόδια σας και ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ εκεί, αλλάζοντας σταδιακά την όψη των χώρων του παιχνιδιού, μετατρέποντάς τους σε ένα χαοτικό σφαγείο. Κομμένα μέλη, κεφάλια, ξεντεριάσματα. Ενίοτε, τα κρέατα πετάγονται και προς την οθόνη, σαν να προορίζονται να σας χτυπήσουν, προκαλώντας άκρατο ενθουσιασμό στον ανήλικο κάφρο που όλοι κρύβουμε μέσα μας. Ωραίοι, ατμοσφαιρικοί χώροι αλλά κάποιες φορές ελλιπώς φωτισμένοι. Όμορφες, αληθοφανείς (για τα πρότυπα της Υβοριανής Εποχής) στολές και όπλα που δυστυχώς δεν αναδεικνύονται από τα φτωχής ποιότητας textures, το χαμηλό επίπεδο λεπτομέρειας και τα χοντροκομμένα πολύγωνα που βγάζουν μάτι. Μικρά, προχειροφτιαγμένα μοντέλα χαρακτήρων και κάποια από αυτά ιδιαίτερα αδιάφορα (ειδικά αυτά των άγριων ζώων) Τα μοντέλα των τελικών κακών ήθελαν πολύ περισσότερη δουλειά. Ωραίο το εφφέ παραμόρφωσης του χώρου όταν αλωνίζετε τα όπλα σας, καθώς και οι καλλιτεχνίζοντες, συχνά σουρεαλιστικοί πίδακες αίματος. Αδιάφορο animation, με εξαίρεση τον κεντρικό χαρακτήρα.

Το soundtrack είναι μάλλον αδιάφορο. Το speech του κεντρικού ήρωα γίνεται από το γνωστό ηθοποιό Ron Perlman και βρίσκεται σε αρκετά καλά επίπεδα με μπόλικες και ταιριαστές ατάκες. Δυστυχώς δεν ισχύει το ίδιο όσον αφορά τους εχθρούς σας που προφανώς προτιμούν να σας πολεμάνε και να ξεψυχούν... σιωπηλά.
Χειρισμός :
Είναι ένα κλασικό παιχνίδι δράσης από αυτά που βλέπετε το μοντέλο χαρακτήρα σας από πίσω και λίγο υπερυψωμένα. Δυστυχώς, η κάμερα δε συνεργάζεται, με μειωμένη δυνατότητα ελέγχου από μέρους του παίκτη, πλήρη απουσία zoom in / out και σε πολλά σημεία... πλήρη απώλεια του ελέγχου της κάμερας, σαν τα (πολύ) παλιά... Resident Evil παιχνίδια! Σαν αποτέλεσμα δημιουργείται πρόβλημα στον υπολογισμό των αποστάσεων, ιδιαίτερα στα άλματα και σε σημεία που πρέπει να περπατήσετε σε πολύ στενές επιφάνειες.

Μεγάλο πρόβλημα υπάρχει με το θέμα του άλματος, η ισχύς του οποίου αλλάζει κατά το δοκούν. Έτσι, ανάλογα με την περίσταση, ο Conan θα κάνει διαφορετικού μήκους και ύψους άλματα με αποτέλεσμα ουσιαστικά να μη γνωρίζετε ποτέ αν όντως μπορείτε “με τη μια” να σκαρφαλώσετε πάνω σε μια περιοχή ή να υπερπηδήσετε κάποιο χάσμα. Το αυτό ισχύει με το σκαρφάλωμα σε ψηλούς τοίχους, με διαδοχικά άλματα, όταν χαρακτηριστικά η κάμερα μεταφέρεται (χωρίς δυνατότητα δικής σας παρέμβασης) ακριβώς πίσω από τον Conan. Το παραμικρό ολίσθημα του χειριστηρίου σε κατεύθυνση πέρα από την ΑΠΟΛΥΤΗ ευθεία, σε συνδυασμό με το πάτημα του πλήκτρου του άλματος, θα στείλει τον ήρωά σας σε λανθασμένη κατεύθυνση, πράγμα που συνεπάγεται σχεδόν πάντα τον ακαριαίο θάνατό του.

Ευτυχώς ο χειρισμός είναι πολύ καλύτερος όσον αφορά τον έλεγχο των όπλων σας. Τα combo γίνονται εύκολα και άμεσα (αν και προσωπικά διατηρώ την αίσθηση ότι κάποιοι συνδυασμοί κινήσεων κάποιες λίγες φορές δε “βγαίνουν” χωρίς προφανή λόγο και παρά την ορθή εκτέλεσή τους από μεριάς χειριστηρίου) Πέρα από αυτά, οι κινήσεις ανήκουν καθαρά στην σχολή του God of War και γίνονται με το σωστά χρονομετρημένο πάτημα των κατάλληλων πλήκτρων, συνοδευόμενων κάποιες φορές από αντίστοιχες κινήσεις του μοχλού κατευθύνσεων.

Πολύ καλή από άποψη χειρισμού η χρήση του δεύτερου μοχλού που χρησιμοποιείται αποκλειστικά σαν μανούβρα διαφυγής και ανά πάσα στιγμή διακόπτει την κάθε κίνησή σας, αλλά και τις περισσότερες επιθέσεις εναντίον σας. Απαραίτητο και σωτήριο, αντιγραμμένο από το God of War μεν, αλλά πολύ πιο γρήγορο και άμεσο στην εκτέλεσή του.
Gameplay :
Πώρωση. Απλό και πρόστυχο, γρήγορο και γκαζωμένο. Η μάχη συνοψίζεται στη συνεχή εκτέλεση combos, άμυνας και μανούβρων διαφυγής. Διαφορετικά είδη εχθρών είναι σε διάφορους βαθμούς ανθεκτικά, ακόμα και άτρωτα σε κάποιες από τις κινήσεις σας με αποτέλεσμα να υποχρεώνεστε να τις εναλάσσετε συνεχώς και να μη μπορείτε να κρατήσετε μια αγαπημένη που να την επαναλαμβάνετε συνέχεια. Έξυπνη λεπτομέρεια. Οι κινήσεις και τα combo σπάνε κόκαλα και με κάποιο άγνωστο τρόπο βιώνονται αρκετά έντονα και προκαλούν ιδιαίτερη ικανοποίηση στον παίκτη. Τα πιο προχωρημένα από αυτά συνεπάγονται το χαοτικό, επαίσχυντο διαμελισμό του αντιπάλου σας με σουρεάλ κινούμενους πίδακες αίματος και κομμένα μέλη που πετάνε σε – σχεδόν! - τυχαίες, άσχετες κατευθύνσεις. Αποκορύφωμα το combo που... κλαδεύει τα χέρια του εχθρού σας από τη ρίζα, αλλα και αυτό που τον εκτοξεύει στον αέρα και σε συνδυασμό με μια διπλή οριζόντια σπαθιά “ανοίγει” το μοντέλο του εχθρού στη μέση, με τα ματωμένα άντερά του να απλώνονται σε slow motion και να εκτοξεύονται προς το μέρος του παίκτη!

Κατά τα άλλα, το παιχνίδι διαθέτει κάποια ψευδο-rpg στοιχεία. Μαζεύοντας πόντους εμπειρίας ξεκλειδώνετε κινήσεις, combo και αναβαθμίζετε τα χαρακτηριστικά σας (όπως ακριβώς στο God of War) Με το σταυρό κατευθύνσεων, αλλάζετε το ανά πάσα στιγμή διαθέσιμο ξόρκι σας (ΝΑΙ, καλά διαβάσατε, ο Conan εδώ κάνει ξόρκια, για αναλυτικότερα διαβάστε παρακάτω) και με ένα από τα “φτερά” του χειριστηρίου το εκτοξεύετε (όπως ακριβώς στο God of War) Τέλος, μπορείτε να καταστρέψετε τμήματα από τις πίστες του παιχνιδιού και να ανακαλύψετε κάποιες μυστικές περιοχές (μαντέψτε - όπως ακριβώς στο God of War)

Αν και διατηρεί το attitude και το συναίσθημα μιας τυπικής, ξέφρενης περιπέτειας Conan, εντούτοις το κάνει μέσω μιας αδιάφορης, συνηθισμένης ιστορίας που ανήκει μάλλον σε ένα setting τύπου Dungeons & Dragons. Όσο ξεδιπλώνεται το σενάριο παρατηρούμε υπό μορφή επεισοδίων που λαμβάνουν χώρα σε διαφορετική χρονική περίοδο κάθε φορά, το ταξίδι του Conan σε χαρακτηριστικές τοποθεσίες του κόσμου. Βλέπεις, κατά λάθος, κάποια στιγμή στο παρελθόν απελευθέρωσε έναν πανίσχυρο μάγο από άλλη εποχή και ο μόνος τρόπος για να τον κατατροπώσει είναι... να συλλέξει τα κομμάτια μιας μαγικής πανοπλίας που έχουν διασκορπιστεί ανά την υφήλιο και η οποία του παρέχει λίγα αλλά ιδιαίτερα ισχυρά ξόρκια. Η παραπάνω παραφωνία διατηρείται και σε κάποιους από τους εχθρούς που καλείστε να παλαίψετε, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται... φαντάσματα, wraiths, shadows, σκελετοί αλλά και δράκοι!
Online :
Πρακτικά ουδέν. Έχει ένα σύστημα achievements που είναι παρόμοιο και στις 2 κονσόλες. Μπορείτε να αναρτήσετε το προφίλ με τα achievements σας και να χαίρεστε με τα κατορθώματά σας, ενίοτε να “ξεκλειδώσετε” και κάποια ψευτοδωράκια μέσω αυτών και μέχρι εκεί.
Ρεζουμέ :
Να λέμε τα πράματα με το όνομά τους : το Conan είναι ένας φτωχικός κλώνος του God of War. Αλλά έχει αυτό το κάτι που μοιράζεται με τους στίχους των Manowar : αμφότερα, αν και είναι αντικειμενικά χαζά, εντούτοις είναι τόσο, μα τόσο κ@βλωτικά!