Την τελευταία φορά που ασχολήθηκα με τα συγκεκριμένα συμπαθή παιχνιδάκια πρέπει να ήμουν κάπου 11 με 12 χρονών. Προσπαθούσα να μάθω στο μικρό μου αδερφό πώς να παίζει με δαύτα, αλλά εις μάτην, καθώς σαν σωστό τέρας / tazmanian devil προσχολικής ηλικίας, το αδέρφι μου έβρισκε κλάσεις διασκεδαστικότερο να τους καταστρέφει δίχως τύψεις και μετά να γελά υστερικά βλέποντας εμένα να τραβάω τα μαλλιά μου και να προσπαθώ μετά βίας να καταπνίξω τη δολοφονική παρόρμηση να σφίξω μέχρι πνιγμού το μωρουδιακό, άσπρο παχουλό και μυρωδάτο λαιμουδάκι του. Ας όψεται η παντόφλα / αστεράκι ninja της Αφροδίτης που ήταν άγρυπνη, πανταχού παρούσα και ιδιαίτερα εύστοχη και τσουχτερή σε οποιαδήποτε διαφωνία μας αφορούσε το νεότερο βλαστάρι της! Έτσι, από την ιδιαίτερα πλούσια συλλογή παιχνιδιών και αστραφτερό καμάρι της παιδικής μου ηλικίας, με το πέρασμα των χρόνων δεν έμεινε απολύτως ΤΙΠΟΤΑ να τη θυμίζει σήμερα. Παιχνίδια λατρεμένα που μου πήρε πάνω από μια 10ετία να μαζέψω (μην έχοντας ΠΟΤΕ χαλάσει ούτε ένα), αφανίστηκαν σε 2 χρόνια από τα φονικά ένστικτα ενός υπερκινητικού νηπίου. Ηθικό δίδαγμα : ένα από τα πρώτα μαθήματα που μου έμαθε με τον μοναδικό τρόπο της η ζωή, ήταν τι καριόλα φύση ήταν η εντροπία!
Μέχρι τότε είχε προηγηθεί μια παιδική ηλικία γεμάτη με καλές, κακές και ακατονόμαστες στιγμές. Με λατρεία θυμάμαι τα γεμάτα τέτανο κυνηγητά στις οικοδομές, απίστευτες ρίψεις από θραύσματα γυαλιού (στη φαντασία μας ήταν αστεράκια του νίντζα!) σε στοιβαγμένα σακιά από ασβέστη. Πανοραμικές αναπαραστάσεις μαχών στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας. Ξύλινα σπαθιά, wannabe καράτε μαθημένο από τις ταινίες του Bruce Lee & του Chackie Chan! Ξύλο με τη σέσουλα, βρισίδια (τέτοιες λέξεις κολλάω να τις πω τώρα, πως σκατά τις λέγαμε τότε με τόση άνεση?) με τα γυφτάκια της παραδιπλανής γειτονιάς, αλλά και απαράδεκτη κάφρικη ταπείνωση & μαρτύριο στα διδυμάκια με ψυχοκινητική καθυστέρηση που ερχόταν στο σχολείο (εντάξει, για το τελευταίο δεν υπερηφανεύομαι κιόλας). Και τα πρώτα μαθήματα τυχοδιωκτισμού και μπαμπεσιάς καθώς κλέβαμε πορτοκάλια, τσίχλες, Εξωγήινους Τερατομάχους και G.I.Joe από το σουπερμάρκετ!!! Κάπως έτσι έγινε η γνωριμία με τους G.I.Joe και εξελίχθηκε σε έρωτα που κράτησε κάμποσα χρονάκια. Στα μάτια μας, ήταν απίστευτα cool παιχνιδάκια με το καλύτερο value for money της εποχής (με 500 δραχμές έπαιρνες ένα G.I.Joe τίγκα στον sophisticated εξοπλισμό, ενώ με σχεδόν τα διπλάσια έπαιρνες ένα ανθρωπάκι He-Man που το πολύ να είχε μαζί του ένα πλαστικό σπαθάκι και αν το παραζόριζες μπορεί να σου έμενε χωρίς πόδια καθώς το λαστιχάκι που τα κρατούσε ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητο στην χρήση αλλά και στην υγρασία!) Χώρια που έκαναν και τις άπειρες κινήσεις με τα μικρά χεράκια και ποδαράκια τους και είχαν τα πιο ΓΑΜΗΣΤΕΡΑ οχήματα!
Το παιδικό που παιζόταν επί χρόνια ολόκληρα από την τηλεόραση ποτέ δε με συγκίνησε και καθώς πέρναγαν τα χρόνια διαπίστωσα ότι οι G.I.Joe δε θα μπορούσαν ποτέ να βρουν τη θέση που τους άξιζε στην παιδική καρδιά μου, καθώς από τότε είχα το μικρόβιο της επικούρας, του ατσάλινου σπαθιού και του κατεργασμένου δέρματος που μετά βίας κρύβει τη γύμνια από τα λαγόνια του βάρβαρου πολεμιστή!(και ακόμα καλύτερα, πολεμίστριας!!!) Ωστόσο, πάντα τους σεβόμουν και τους θεωρούσα σαν ένα από τα πιο αξιόλογα παιχνίδια. Όταν πριν λίγα χρόνια άκουσα τις πρώτες φήμες για μια ταινία G.I.Joe είχα μια αντίδραση τύπου “...το άλλο, με τον Τοτό, το ξέρεις?” Και μόλις τις προάλες έβαλα τα καλά μου και φορτώθηκα με 2 νερά, 3 κόκα κόλες, 15 κιλά cheddar nachos και δυο υπερτιμημένα εισητήρια για να το δω στο multiplex της γειτονιάς! Πουτάνα παγκοσμιοποίηση, σε γαμώ και σε υποστηρίζω!
Τι να πω για την ταινία? Ότι ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς! Τα πάντα έγιναν με πίστη, αγάπη και μεράκι. Οι σημαντικότεροι χαρακτήρες είναι εκεί. Duke, Destro, Cobra Commander, Heavy Duty, General Hawk και όχι μόνο! Και φυσικά οι ΘΕΟΙ Storm Shadow & Snake Eyes, τα “αδέρφια” νίντζα με τις απόλυτα διαφορετικές alignments, με το ένοχο παρελθόν και το απίστευτα εκρηκτικό παρών στην πιο άψογη, muchas marakas ΑΡΧΙΔΑΤΗ οπτική αναπαράσταση ninja που έγινε ποτέ από καταβολής κινηματογράφου! Τόσο καλό! Βέβαια μη γελιόμαστε. Το G.I.Joe πρόκειται για το απόλυτο άμυαλο Χολυγουντιανό blockbuster. Αν πας περιμένοντας να δεις σενάριο, ερμηνείες και ίντριγκα, έχασες. Αν όμως γουστάρεις να δεις CGI εκρήξεις και ξέφρενη, παράλογη δράση, εδώ θα την καταβρείς, γιατί απλά έχεις να κάνεις με τον πίο πρόσφατο και άξιο αντιπρόσωπο αυτής της κατηγορίας ταινιών. Δεν σνομπάρω, ούτε μποϊκοτάρω την ποιότητα και το σενάριο. Να πω την πάσα αλήθεια, κατά καιρούς μου έχει ψιλοσηκωθεί και με Pasolini και με Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ άμα λάχει! Αλλά δεν παύω να σέβομαι ένα προϊόν που εκτελεί άψογα αυτό το οποίο καλείται να εκπροσωπήσει. Άσχετα από την όποια ιδεολογία του πρωτογενούς υλικού. Δες το απόλυτα συνειδητοποιημένος για να το απολαύσεις. Το G.I.Joe είναι σαχλό, ξέφρενο, παράλογο, κλισαρισμένο με χιούμορ και ερωτισμό προεφηβικού επιπέδου, γιούργια σενάριο και ερμηνείες. Και το κάνει καλύτερα από κάθε άλλη ταινία του είδους του.
Βαθμολογία : 4,5 / 5 σούζα τ' αλουγάκι! Ίιιιιιιιιιιιιχά!
Μέχρι τότε είχε προηγηθεί μια παιδική ηλικία γεμάτη με καλές, κακές και ακατονόμαστες στιγμές. Με λατρεία θυμάμαι τα γεμάτα τέτανο κυνηγητά στις οικοδομές, απίστευτες ρίψεις από θραύσματα γυαλιού (στη φαντασία μας ήταν αστεράκια του νίντζα!) σε στοιβαγμένα σακιά από ασβέστη. Πανοραμικές αναπαραστάσεις μαχών στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας. Ξύλινα σπαθιά, wannabe καράτε μαθημένο από τις ταινίες του Bruce Lee & του Chackie Chan! Ξύλο με τη σέσουλα, βρισίδια (τέτοιες λέξεις κολλάω να τις πω τώρα, πως σκατά τις λέγαμε τότε με τόση άνεση?) με τα γυφτάκια της παραδιπλανής γειτονιάς, αλλά και απαράδεκτη κάφρικη ταπείνωση & μαρτύριο στα διδυμάκια με ψυχοκινητική καθυστέρηση που ερχόταν στο σχολείο (εντάξει, για το τελευταίο δεν υπερηφανεύομαι κιόλας). Και τα πρώτα μαθήματα τυχοδιωκτισμού και μπαμπεσιάς καθώς κλέβαμε πορτοκάλια, τσίχλες, Εξωγήινους Τερατομάχους και G.I.Joe από το σουπερμάρκετ!!! Κάπως έτσι έγινε η γνωριμία με τους G.I.Joe και εξελίχθηκε σε έρωτα που κράτησε κάμποσα χρονάκια. Στα μάτια μας, ήταν απίστευτα cool παιχνιδάκια με το καλύτερο value for money της εποχής (με 500 δραχμές έπαιρνες ένα G.I.Joe τίγκα στον sophisticated εξοπλισμό, ενώ με σχεδόν τα διπλάσια έπαιρνες ένα ανθρωπάκι He-Man που το πολύ να είχε μαζί του ένα πλαστικό σπαθάκι και αν το παραζόριζες μπορεί να σου έμενε χωρίς πόδια καθώς το λαστιχάκι που τα κρατούσε ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητο στην χρήση αλλά και στην υγρασία!) Χώρια που έκαναν και τις άπειρες κινήσεις με τα μικρά χεράκια και ποδαράκια τους και είχαν τα πιο ΓΑΜΗΣΤΕΡΑ οχήματα!
Το παιδικό που παιζόταν επί χρόνια ολόκληρα από την τηλεόραση ποτέ δε με συγκίνησε και καθώς πέρναγαν τα χρόνια διαπίστωσα ότι οι G.I.Joe δε θα μπορούσαν ποτέ να βρουν τη θέση που τους άξιζε στην παιδική καρδιά μου, καθώς από τότε είχα το μικρόβιο της επικούρας, του ατσάλινου σπαθιού και του κατεργασμένου δέρματος που μετά βίας κρύβει τη γύμνια από τα λαγόνια του βάρβαρου πολεμιστή!(και ακόμα καλύτερα, πολεμίστριας!!!) Ωστόσο, πάντα τους σεβόμουν και τους θεωρούσα σαν ένα από τα πιο αξιόλογα παιχνίδια. Όταν πριν λίγα χρόνια άκουσα τις πρώτες φήμες για μια ταινία G.I.Joe είχα μια αντίδραση τύπου “...το άλλο, με τον Τοτό, το ξέρεις?” Και μόλις τις προάλες έβαλα τα καλά μου και φορτώθηκα με 2 νερά, 3 κόκα κόλες, 15 κιλά cheddar nachos και δυο υπερτιμημένα εισητήρια για να το δω στο multiplex της γειτονιάς! Πουτάνα παγκοσμιοποίηση, σε γαμώ και σε υποστηρίζω!
Τι να πω για την ταινία? Ότι ήταν η πιο ευχάριστη έκπληξη της χρονιάς! Τα πάντα έγιναν με πίστη, αγάπη και μεράκι. Οι σημαντικότεροι χαρακτήρες είναι εκεί. Duke, Destro, Cobra Commander, Heavy Duty, General Hawk και όχι μόνο! Και φυσικά οι ΘΕΟΙ Storm Shadow & Snake Eyes, τα “αδέρφια” νίντζα με τις απόλυτα διαφορετικές alignments, με το ένοχο παρελθόν και το απίστευτα εκρηκτικό παρών στην πιο άψογη, muchas marakas ΑΡΧΙΔΑΤΗ οπτική αναπαράσταση ninja που έγινε ποτέ από καταβολής κινηματογράφου! Τόσο καλό! Βέβαια μη γελιόμαστε. Το G.I.Joe πρόκειται για το απόλυτο άμυαλο Χολυγουντιανό blockbuster. Αν πας περιμένοντας να δεις σενάριο, ερμηνείες και ίντριγκα, έχασες. Αν όμως γουστάρεις να δεις CGI εκρήξεις και ξέφρενη, παράλογη δράση, εδώ θα την καταβρείς, γιατί απλά έχεις να κάνεις με τον πίο πρόσφατο και άξιο αντιπρόσωπο αυτής της κατηγορίας ταινιών. Δεν σνομπάρω, ούτε μποϊκοτάρω την ποιότητα και το σενάριο. Να πω την πάσα αλήθεια, κατά καιρούς μου έχει ψιλοσηκωθεί και με Pasolini και με Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ άμα λάχει! Αλλά δεν παύω να σέβομαι ένα προϊόν που εκτελεί άψογα αυτό το οποίο καλείται να εκπροσωπήσει. Άσχετα από την όποια ιδεολογία του πρωτογενούς υλικού. Δες το απόλυτα συνειδητοποιημένος για να το απολαύσεις. Το G.I.Joe είναι σαχλό, ξέφρενο, παράλογο, κλισαρισμένο με χιούμορ και ερωτισμό προεφηβικού επιπέδου, γιούργια σενάριο και ερμηνείες. Και το κάνει καλύτερα από κάθε άλλη ταινία του είδους του.
Βαθμολογία : 4,5 / 5 σούζα τ' αλουγάκι! Ίιιιιιιιιιιιιχά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου