Με δυο λογάκια :
Μια κοπέλα με αμνησία εισάγεται σε μια ψυχιατρική κλινική. Εκεί ανακαλύπτει ότι κάτι καταδιώκει εκείνη αλλά και όλους τους υπόλοιπους κάτοικους του θαλάμου...
Αναλυτικότερα :
Αγαπώ John Carpenter! Αγαπώ!!! Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει βγει στη σύνταξη εδώ και πολλά χρόνια. Οι τελευταίες του ταινίες τον αδικούν και δεν είναι αντάξιες του μύθου του. Μοναδική φωτεινή εξαίρεση ήταν στη σειρά Masters of Horror όπου μας έδωσε το ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΟ "Cigarette Burns" - το οποίο αν είσαι θριλεράς ψάξτο ΤΩΡΑ και δες το! - και ίσως αυτό να λειτούργησε σαν εφαλτήριο για μια μικρή παράταση στην σκηνοθετική καριέρα του.
Και εγένετο... The Ward! Με την υπέροχη Amber Heard στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πάντα χαίρομαι να βλέπω στην οθόνη μου αυτό το υπέροχο πλάσμα, την πιο hot bisexual του Χόλυγουντ εις τους αιώνας των αιώνων! ... όταν πέφτουν στην οθόνη οι κλασικοί Carpenterικοί τίτλοι, ανακαλύπτεις ότι η παλιά ανατριχίλα που σου γεννούσαν οι ταινίες του μεγάλου μάστορα είναι ακόμα εκεί, παραμονεύει στη βάση της ραχοκοκκαλιάς σου... καθώς η τανία ξεκινά, εντυπωσιάζεσαι με το πόσο φρέσκα φαντάζουν όλα. Σκηνοθεσία, ατμόσφαιρα, φωτογραφία, όλα παραπέμπουν σε έναν κατά πολύ νεώτερο άνθρωπο και όχι στον βετεράνο μπάρμπα Γιάννη...
... μετά αρχίζει να κάνει κοιλιά... και να πέφτει... "δηλαδή", σκέφτεσαι, "τι σκατά? Το κοριτσάκι από το The Ring τριγυρίζει στο ψυχιατρείο, σκοτώνει κόσμο αβέρτα και όλοι πετάνε χαρταετό?" Χώρια που ακόμα και οι φόνοι δεν είναι και ότι καλύτερο, απεικονίζονται με μια "άιντε να τελειώνουμε και με αυτό" λογική. Χωρίς στοιχείο horror, παρά μονάχα κάποιες σκηνές ξαφνιάσματος, αδιάφορους, μονοδιάστατους χαρακτήρες και κακές ερμηνείες, ανακαλύπτεις τελικά ότι το The Ward αρχίζει να σε απογοητεύει και κατ' αντιστοιχία αρχίζεις και εσύ να το εγκαταλείπεις αρκετά πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους...
Το καλό φινάλε που εξηγεί τελικά επαρκώς τα όσα κουλά έβλεπες τόση ώρα, δυστυχώς έρχεται πολύ αργά, αφού έχεις πλέον ξενερώσει τη ζωή σου. Και αυτό είναι κρίμα, γιατί το The Ward και καλό σενάριο και ατμόσφαιρα διαθέτει και καλές προθέσεις. Όμως διαχειρίζεται λανθασμένα το υλικό του και έτσι δεν καταφέρνει να ανταποκριθεί στις προσδοκίες σου. Και αυτό είναι δυο φορές κρίμα, γιατί ολόκληρος John Carpenter τελικά καταλήγει να μας σερβίρει μια απλώς συμπαθή ταινιούλα του σορού...
Πόσα Πιάνει; 2,5 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου