Kilzone 3

Εταιρία : SCEA

Πλατφόρμα : PS3 only bitches!

Με δυο λογάκια :

Η συνέχεια του παιχνιδιού που έκανε τα PS3 να πουλάνε με τη σέσουλα, 3 χρόνια πριν, επιστρέφει για να επαναλάβει τα κατορθώματα του προκατόχου του. Και είναι ομολογουμένως ένα παιχνίδι ομορφότερο, μεγαλύτερο, εντυπωσιακότερο, με τεράστιο replay value χάρη στα ενδιαφέροντα modes και το multiplayer κομμάτι του.

Τα Θετικά :

Δυνατή, στιβαρή, τσαντισμένη και γρήγορη first person shooter δράση.

Η κάθε μάχη είναι φτιαγμένη σαν ένα αριστοτεχνικό κινηματογραφικό set piece.

Φανταστικοί χάρτες που κάνουν το ανταγωνιστικό παιχνίδι να τα σπάει.

Περισσότερη ποικιλία στο gameplay.

Το botzone mode γαμεί και δέρνει.

Από τα καλύτερα γραφικά που έγιναν ποτέ σε κονσόλα.

Τα Αρνητικά :

Κουκουρούκου σενάριο, ακόμα χειρότερο από αυτό του Killzone 2.

Μπορείς να παίξεις Co-op play μόνο σε τοπικό επίπεδο.

Το single player είναι πιο εύκολο (και πιο σύντομο) από αυτό του Killzone 2.

Αναλυτικότερα :

Μάγκες. Η ουσία είναι μία και ο μπακλαβάς γωνία. Τι είναι το Killzone? Πρώτα από όλα, είναι το παιχνίδι που ΟΛΟΙ οι PS3 gamers πρέπει να έχουν στη συλλογή τους. ΟΛΟΙ, όμως! Αν έχεις PS3 και σου λείπουν τα Killzone, είναι σαν να έχεις Nintendo και να μην έχεις Zelda. Σαν να έχεις PS2 και να μην παίζεις Resident Evil! Δηλαδή, μαλακία!!! Δεύτερον. To Killzone είναι δράση, δράση, δράση και ΔΡΑΣΗ, σερβιρισμένη με τα καλύτερα γραφικά που έγιναν ποτέ για παιχνίδι του είδους. Άσε τους κομπιουτεράδες να μανιαμουνιάζουν, να μασάνε τα αρχίδια τους και να πληρώνουνε τα μαλλιοκέφαλά τους για καινούριες κάρτες γραφικών προκειμένου να καταφέρουν να αντικρύσουν έστω από μακριά τη σκόνη που αφήνει το Killzone στο πέρασμά του. Κανένα, μα κανενα, μα ΚΑΝΕΝΑ παιχνίδι, σε οποιοδήποτε format (PS3, XBOX 360, PC) δεν μπορεί να δώσει τα γραφικά του Killzone με ΑΥΤΗ την ανάλυση, ΑΥΤΗ την ταχύτητα και ΑΥΤΟ το τεράστιο πλήθος των sprites να βολοδέρνουν ταυτόχρονα στην οθόνη. Μιλάμε για φάσεις όπου πολεμάς ταυτόχρονα πολλές πολλές δεκάδες Helghan στρατιώτες χωρίς να χάνεται frame ούτε για δείγμα (εκτός από κάποιες στιγμές ανάμεσα στις μάχες - ΠΟΤΕ κατά τη διάρκειά τους! - όπου μπαίνει σε λειτουργία το autosave)

Σενάριο / Ατμόσφαιρα :

Το πουταναριό ενός αληθινού πεδίου μάχης απεικονίζεται άψογα στο Killzone 3 – αν και το προηγούμενο πρέπει να είχε κομματάκι πιο ζοφερή ατμόσφαιρα. Το σενάριο είναι απλά ντροπιαστικά κακό. Αν και είναι ομολογουμένως εκτενέστερο και μεγαλύτερο από αυτό του Killzone 2, με τα άπειρα βιντεάκια να παρεμβάλλονται στη δράση και να αφηγούνται την ιστορία του, εντούτοις είναι στο σύνολό του μια μπερδεμένη ανοησία που κορυφώνεται με ένα από τα πιο απότομα και χειρότερα φινάλε όλων των εποχών (χειρότερο φινάλε έχω μόνο αυτό του Clive Barker's Jericho! Εντάξει, εκεί γευτήκαμε κουράδες!!!)

Στο Killzone 2, ήταν εύκολο να αγνοήσεις το σενάριο. Σκότωνες Hellghast (βλ φωτό) που ουσιαστικά είναι το μπάσταρδο παιδί που βγήκε από το ανίερο παρτούζωμα της θρυλικής μασκώτ των Sodom (τι θυμήθηκα πάλι ο πούστης!!!) και κακών sci-fi Nazis. Ήταν μοβόρικοι, τρομαχτικοί, με ψαρωτικές στολές, κακιά φωνή τύπου Darth Vader και με κόκκινα μπιρμπιλωτά μάτια! Kαι αυτό απλά σου έφτανε για θέλεις να τους σφάξεις όλους!!! Εδώ, το σενάριο προσπαθεί με ενοχλητικό τρόπο να διεκδικήσει ένα μερίδιο που απλά ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΝΗΚΕΙ!!! Κουραστικό, παράλογο και υπερβολικά σοβαροφανές, θα σου σκοτίσει τα ούμπαλα με τις τάχα μου πολιτικές διαμάχες της ηγεσίας των Hellghast και χαζές, τυποποιημένες αλληλεπιδράσεις μεταξύ των χαρακτήρων. Χεστήκαμε και η βάρκα γέρνει. Ευτυχώς που μπορείς να κάνεις skip τα πολλά (και ομολογουμένως οπτικά υπέροχα) βιντεάκια.

Γραφικά / Ήχος :

Καταπληκτικά περιβάλλοντα, μοναδική λεπτομέρεια, τρομερά περιβαντολλογικά εφφέ (σκόνη, φωτιά, εκρήξεις, χιόνι) Ειδικά σαν τα σκηνικά στον αρκτικό πλανήτη, απλά δεν έχει καλύτερα. Αν μη τι άλλο, προσφέρουν μια πολύ αναζωογονητική αλλαγή από τα ρημαγμένα, βιομηχανικά σκηνικά τύπου Fallout, που ήταν και ο κανόνας για το Killzone 2. Κάποιες πίστες, αν και ενδιαφέρουσες στην παραξενιά τους, δεν είναι τόσο καλές όσο οι υπόλοιπες (πχ οι πίστες στον τροπικό πλανήτη) Κάποιες άλλες – ευτυχώς λίγες – μοιάζουν σαν copy / paste από το προηγούμενο παιχνίδι, για αυτό, αν και είναι ομολογουμένως άρτιες τεχνικά, τις θεωρώ από τις χειρότερες του παιχνιδιού.

Τα υπόλοιπα, όσον αφορά τα γραφικά, τα είπαμε στην αρχή του review. Ο ήχος ακολουθεί και προσπερνάει τα πολύ υψηλά standards του προκατόχου του. Επιπλέον, υπάρχει και ένα πολύ ενδιαφέρον και επικότατο μουσικό θέμα που είναι αρκετά συχνά παρών στη δράση, συνοδεύοντάς την εκεί που πρέπει. Πάντως, στην πλειονότητα των μαχών, ηχητικός συνοδός σου θα είναι οι άψογοι πυροβολισμοί, οι εκρήξεις, οι εντολές και οι κραυγές των συντρόφων σου και οι ανατριχιαστικές φωνές των Hellghast! Και αυτό, μόνο καλό πράμα μπορεί να είναι...

Χειρισμός / Gameplay :

Είτε πετάς με το jetpack – η πλέον εντυπωσιακότερη νέα προσθήκη στο παιχνίδι, βλέπε και φωτό από κάτου - είτε οργώνεις τα πεδία της μάχης με κανόνια, οπλοπολυβόλα και τεράστια walking suits, ο χειρισμός αγγίζει την τελειότητα. Γρηγορότερος, αμεσότερος και πολύ πιο σβέλτος από τον προκάτοχό του. Επίσης, ο χαρακτήρας σου νιώθει ελαφρύτερος και γενικά “λεπτότερος” σε σχέση με το πώς τον ένιωθες (σαν γομάρι!) στο προηγούμενο παιχνίδι. Σε γενικές γραμμές, όλα τα όπλα έχουν γίνει πιο πρακτικά και φιλικά προς τον χρήστη, η στόχευση πίσω από τα εμπόδια ευκολότερη, η έφοδος λειτουργικότερη... κοινώς όλα σε αυτό τον τομέα είναι άψογα και βελτιωμένα σε εντυπωσιακό βαθμό.

Τα όπλα διατηρούν το περίφημο meety (Ελληνιστί : κρεατένιο!) feeling που χαρακτήριζε το προηγούμενο Killzone και μπορώ να πω ότι πλέον είναι ακόμα πιο μπαμπάτσικα και “κρεατένια” με τον κάθε πυροβολισμό που βρίσκει το στόχο του να δημιουργεί ένα ιδιαίτερα άμεσο συναίσθημα ικανοποίησης στον χρήστη. Τα παλιά καλά όπλα είναι σχεδόν όλα εδώ και επίσης κάνουν την εμφάνισή τους και μερικά καινούρια “μανάρια” που για το περιορισμένο διάστημα που θα τα χειρίζεσαι θα νιώθεις σαν άτρωτη υπερφυσική μηχανή πολέμου.

Επιπλέον, υπάρχει η δυνατότητα για τους κάτοχους Playstation move να παίξουν με αυτό το περιφερειακό το Killzone, κερδίζοντας αμεσότατο, αστραπιαία γρήγορο χειρισμό που χαρακτηρίζεται επίσης από απαράμιλλη ακρίβεια. Βασικά, το Killzone, είναι για μένα και ο μοναδικός ουσιαστικός λόγος για να αποκτήσει κανείς το Playstation move! Αυτό και άιντε και το Resident Evil 5. Ειδικά άμα του βάλεις και από εκείνο το καριολίκι που μοιάζει με Assault Rifle, το αποτέλεσμα απλά τα σπάει! Το έχω παίξει έτσι πολλάκις σε πολυκαταστήματα, τσαλαπατώντας, κακοποιώντας ψυχολογικά, βρίζοντας και απειλώντας τα άλλα μικρά παιδάκια που μαζεύονταν σαν τις μέλισσες γύρω από το playstation, προκειμένου να τους κλέψω τη σειρά ή να τους απομακρύνω από το κεφάλι μου για να παίξω με την ησυχία μου και για ΑΚΟΜΑ περισσότερη ώρα! Και, ναι, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ότι παίζω μέχρι να λήξει το ωράριο του καταστήματος και ότι απολαμβάνω σταλιά σταλιά την απογοήτευση που ζωγραφίζεται στα μικρά, υγρά, κουταβίσια ματάκια τους την ώρα που συνειδητοποιούν μετά από πολλή αναμονή ότι δεν θα παίξουν ΠΟΤΕ! ΜΟΥΑΧΑΧΑΧΑ... (παρανοϊκό γέλιο)

Όπως και στο προηγούμενο παιχνίδι, έτσι και εδώ, η τεχνητή νοημοσύνη των αντιπάλων σου είναι αξιοθαύμαστη. Οι Hellghast καλύπτονται πίσω από διάφορα στοιχεία του περιβάλλοντος, αποφεύγουν τις βολές και τις χειροβομβίδες σου, ρίχνουν τις δικές τους χειρομομβίδες με ΠΟΛΛΗ περισσότερη αποτελεσματικότητα από εσένα (ΚΑΡΙΟΛΗΔΕΣ!!!) προχωρούν ή υποχωρούν σταδιακά, ανάλογα με το τι απαιτεί η περίσταση, κάνουν κυκλωτικές κινήσεις και μυστικές εφόδους, καλύπτουν ο ένας τον άλλον, κλπ. Κοινώς, και εδώ εξακολουθεί να κυριαρχεί μια ιδιότυπη στρατηγική στη μάχη. Παρά το ότι τα πάντα εξελίσσονται απίστευτα γρήγορα, γύρω σου σκάνε σφαίρες, εκρήξεις, φωτιές και της πουτάνας το μαγκάλι, εντούτοις δεν πρέπει να παρασυρθείς από όλο αυτό τον πανικό, αλλά καλύπτεσαι συνεχώς, να πυροβολείς με σύνεση, να εφορμείς τακτικά μέχρι το επόμενο σημείο κάλυψης, να αντιδράς αστραπιαία όπου απαιτείται και γενικά να κερδίζεις το πεδίο της μάχης αργά και βασανιστικά, μέτρο με το μέτρο. Και νομίζω ότι είναι περιττό να πω ότι κινήσεις γιούργια και χαζομάρες τύπου Serious Sam, απλά τιμωρούνται με ατραπιαίο θάνατο, άσχετα με το πόση ζωή, πυρομαχικά, σφαίρες, ή γαμοσύνη νομίζεις ότι έχεις.

Online / Multiplayer:

Ένας Θεός ξέρει το γιατί, αλλά το cooperative play περιορίζεται σε split-screen για δύο, στο σαλόνι σου και μόνο. Δε λέω, και αυτό καλό είναι σαν επιλογή, αλλά εφόσον υπάρχει τόσο εκτενές και άψογα λειτουργικό online κομμάτι, γιατί να μη μπορώ να κάτσω άρχοντας στον καναπέ μου και να γαζώσω τα πεδία της μάχης με τον κουμπάρο στην Πάτρα, μονάχα τα δυό μας, χωρίς να χρειάζεται να φάμε στη μάπα όλου του κόσμου τους καμμένους που κυκλοφορούν εκεί έξω και τρώνε, πίνουν και ανασαίνουν playstation? (και, ακολούθως, αφαιρούν και δίνουν την κωλοτρυπίδα δώρο σε κάθε άμοιρο casual gamer που η κακιά του μοίρα τον έστειλε στο δρόμο τους?) Κοινώς, εδώ το Killzone είναι πολλά βήματα πίσω σε σχέση με άλλα μοντέρνα first person shooters, ακόμα και από αυτά που είναι σαφέστατα κατώτερα του!

Κατά τα άλλα, οι χάρτες είναι πολλοί και άψογοι, ειδικά σχεδιασμένοι για να προμοτάρουν την online μάχη με πολλά άτομα. Είναι περιττό, φυσικά, να πούμε ότι το Killzone έχει ιδιαίτερα πολυπληθή κοινότητα, άρα δεν παίζει με την καμία να βρεθείς χωρίς κανέναν να παίξεις. Μπορείς να διαλέξεις διάφορες “τύπου” κλάσεις για τον online χαρακτήρα σου (medic, infiltrator, tactician, marksman, engineer), δίνοντας έναν ιδιαίτερο τόνο συνεργασίας και οργανικότητας μεταξύ των μελών της ομάδας. Επιπλέον μπορείς να επιλέξεις από την ξεχωριστή λίστα που υπάρχει για την κάθε κλάση, το primary και το secondary όπλο σου, τύπο χειροβομβίδας, μοναδικές abilities (οι οποίες δυναμώνουν με την πάροδο του χρόνου, σαν να κάνεις level up ένα πράμα!) κάποιες bonus μικροιδιότητες σαν τα feats στα παιχνίδια ρόλων και πολλές άλλες που ξεκλειδώνονται και σου παρέχονται σαν ανταμοιβή, ανάλογα με τα κατορθώματά σου στο πεδίο της μάχης!

Ρεζουμέ :

Στους περισσότερους τομείς, το Killzone 3 είναι ένα βήμα μπροστά σε σχέση με τον προκάτοχό του. Εάν δεν υπήρχε η μπούρδα του σεναρίου και οι ελλείψεις στο competitive multiplayer, κυριολεκτικά θα προσκυνούσαμε. Όμως, ακόμα και ώς έχει, απλά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καλύτερη συνταγή αν θέλεις στιβαρή, λυσσαλέα first person δράση με τα καλύτερα γραφικά του ντουνιά. Η καμαριέρα το συνηστά ανεπιφύλακτα...

Γραφικά & ήχος : 5 / 5

Gameplay & Χειρισμός : 4,5 / 5

Ατμόσφαιρα & Σενάριο : 2,5 / 5

Value for money : 5 / 5

Συνολικά πόσα πιάνει: 4 / 5