Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2011

Crazy Stupid Love


Μάστορας : Glenn Ficarra, John Requa
Παίχτες : Steve Carell, Ryan Gosling & Julianne Moore
Με δυο λογάκια :
Η ζωή ενός μεσήλικα αλλάζει άρδην όταν η εδώ και 20φεύγα χρόνια σύζυγός του, ζητάει διαζύγιο. Ψάχνοντας τον τρόπο να αναρρώσει συναισθηματικά, πέφτει πάνω σε έναν μυστηριώδη γυναικά, τον Jacob, που βάζει στόχο να τον βοηθήσει να ανακαλύψει τον χαμένο ανδρισμό του, διδάσκοντάς τον πώς να ξαναπροσεγγίζει γυναίκες. Αυτή και άλλες μικρές ερωτικές ιστορίες μπλέκονται σε ένα απρόσμενο γαϊτανάκι που θα οδηγήσει σε απίθανες καταστάσεις που αποδεικνύουν περίτρανα τον τίτλο της ταινίας. Δηλαδή ότι ο έρωτας είναι τρελός και ενίοτε χαζεμένος…

Αναλυτικότερα :
Αν μη τι άλλο, επιτέλους μια συναισθηματική κωμωδία που είναι πρωτότυπη! Βάλε και στο μιξ κορυφαίες ερμηνείες από μεγάλους ηθοποιούς, λεπτό, εγκεφαλικό χιούμορ που όμως δε διστάζει να ρίξει (με την ΚΑΛΗ έννοια!) το επίπεδο και σαν αποτέλεσμα έχεις ένα αρτιότατο ταινιάκι που ίσως ο μόνος τρόπος να το περιγράψεις είναι ότι μοιάζει με το κλασικό… Manoglia, αν αυτό ήταν κωμωδία!

Μεγάλα κέφια και ερμηνείες από τους Steve Carell και την (απίστευτα γερασμένη!) Julianne Moore, έναν Ryan Gosling που είναι όλα τα λεφτά στο ρόλο του γυναικά Jacob και την πάντα υπέροχη σε ότι κάνει, Emma Stone. Βασικά, το «Crazy, Stupid, Love» δεν διηγείται μια, αλλά αρκετές ιστορίες που καταφέρνει όμως με αξιοζήλευτο τρόπο να τις εξισορροπεί και να τις διαχειρίζεται ισότιμα, χωρίς να χάνει τη μπάλα, ούτε να καταφεύγει σε εύκολες λύσεις προκειμένου να κλείσει τα πολλά θέματα που ανοίγει πριν ρίξει τίτλους τέλους. Έτσι, δίνει νέα πνοή στο κουρασμένο genre και γίνεται παράδειγμα προς μίμηση.

Πότε σκοτεινά αστείο, πότε πιο mainstream, πότε κάφρικο, άλλοτε δραματικό, άλλοτε συγκινητικό, κάποιες φορές ζουζουνιάρικο και κάποιες φορές ακόμα και καγκούρικο, το Crazy, Stupid Love έχει κάτι που θα απολαύσει ο καθένας, και παράλληλα ξεχειλίζει από αυθεντικότητα, ζωντάνια και κέφι. Δυστυχώς, δεν καταφέρνει να διατηρήσει το ίδιο υψηλό επίπεδο στην ολότητά του και στο τελευταίο και χειρότερο κομμάτι του καταφεύγει σε αστειάκια τύπου οικογενειακής sitcom κωμωδίας, όπου μονάχα το ηχογραφημένο γέλιο – κονσέρβα λείπει από τα γκαγκς του.

Ρεζουμέ :
Μια εξαιρετικά άρτια κωμωδία χαρακτήρων που είναι φτιαγμένη από πρώτης τάξεως υλικά και με μερακλίδικη εκτέλεση. Εντάξει, προς το τέλος ξενερώνει, αλλά αυτά συμβαίνουν και στα καλύτερα τα σπίτια. Σε κερδίζει αν μη τι άλλο, λόγω πρωτοτυπίας, συνίσταται, ακόμα και αν σιχαίνεσαι (όπως και εγώ!) την στερεοτυπική συναισθηματική γκομενοκωμεντί.

Πόσα πιάνει; 3,75 / 5

Δεν υπάρχουν σχόλια: