Classics : Hellraiser – Hellseeker (2002)

Μάστορας : Rick Bota

Παίχτες : Dean Winters, Ashley Laurence & Doug Bradley

Με δυο λογάκια :

Ένα τραγικό αυτοκινητιστικό ατύχημα... ένα πτώμα που αγνοείται... η ζωή του Trevor έγινε μια παράξενη παράσταση όπου η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον εφιάλτη είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Μνήμες σκόρπιες, σπασμένες. Λάγνες, παράλογες γυναίκες τον διεκδικούν... μια πληγωμένη σύζυγος, θύμα δολοφονίας ή δολοπλόκος θύτης? Ένας εχθρικός αστυνομικός που προσπαθεί να αποδείξει ότι τα χέρια του Trevor είναι βαμμένα με αίμα... φριχτά παραμορφωμένα πλάσματα που ελλοχεύουν στις σκιές... ένα υγρό υπόγειο, ένας παράξενος γέρος και ένας μυστηριώδης περίτεχνος κύβος που υπόσχεται να λύσει όλα του τα προβλήματα...

Αναλυτικότερα :

Ήταν μια δύσκολη εποχή για τους φίλους του Hellraiser. Μετά το ανεκδιήγητο Hell on Earth και το κακό Bloodlines, το αρκετά καλό και πολύ αδικημένο Inferno (η πέμπτη αντίστοιχα ταινία της σειράς) δεν μπόρεσε να αποκαταστήσει το πληγωμένο status της σειράς, που πλέον είχε και επισήμως βυθιστεί στα τάρταρα των straight to dvd sequels. Κάπου εκεί έρχεται ο Rick Bota και κάνει μια φιλόδοξη προσπάθεια για να αποκαταστήσει το όνομα Hellraiser στην πρότερη δόξα του. Το αποτέλεσμα ήταν το Hellseeker, ένα απρόσμενα καλό sequel (η έκτη ταινία Hellraiser) που μπορεί να μην κατόρθωσε μεν να επαναφέρει τα γνωστά τέρατα του Clive Barker στη μεγάλη οθόνη, ωστόσο έδωσε το φιλί της ζωής στην κουρασμένη σειρά, αναζωπυρώνοντας το ενδιαφέρον των fans και δίνοντας το πράσινο φως για τη δημιουργία ακόμα 2 sequels υπό την ίδια σκηνοθεσία, το αρκετά καλό “Deader” και το αφόρητα κακό “Hellworld”.

Στην προσπάθειά του να κάνει το Hellseeker ακόμα πιο ενδιαφέρον, ο μάστορας επέλεξε έναν πολύ καλό “κράχτη”. Την επιστροφή της Asley Laurence, της ηθοποιού που υποδύθηκε την Kirstie στις ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΕΣ 2 πρώτες ταινίες της σειράς, φυσικά στον ίδιο ρόλο, πολλά χρόνια μετά από τα γεγονότα εκείνων των ταινιών. Σωστός. Αφενός, η Asley Laurence είναι ένα icon, μια all time classic scream queen. Αφετέρου, μεγάλωσε υπέροχα και εξελίχθηκε από το αδέξιο κοριτσάκι με το kitsch ντύσιμο, σε μια πολύ όμορφη και κομψή γυναίκα που γράφει υπέροχα στο φακό. Μετά, επέλεξε ένα ωραίο, υπέροχα μπερδεμένο σενάριο που αρέσκεται να πηδάει ασύστολα το μυαλό του θεατή, σχηματίζοντας ένα φιλμικό puzzle όπου εφιάλτης και πραγματικότητα μπλέκονται μοιραία και οι μακάβριες σκηνές τύπου Jacob's Ladder συναντούν το splatter, και την έννοια της θείας (με την ΚΑΚΗ έννοια!) τιμωρίας μετά το θάνατο. Και όλα αυτά σε ένα background κομματιασμένων αναμνήσεων – που θυμίζει ελαφρώς Memento – καταπιεσμένων επιθυμιών και τύψεων.

Ρεζουμέ :

Η αχίλλειος πτέρνα του Hellseeker ήταν αυτό ακριβώς το στοιχείο που το έκανε να ξεχωρίσει. Η διακριτικότητα και η “υπουλία” του. Επειδή οι Hellraiser ταινίες είχαν σχετιστεί στη συνείδηση του κοινού με σκουριασμένες αλυσίδες, γάντζους όπου κρέμονται ξεσκισμένα κομμάτια σαθρής σάρκας και βίαιο, άμεσο gore. Εδώ, οι cenobites δρουν έμμεσα, πίσω από τα γεγονότα, κρυμμένοι και αθέατοι, πέραν από τις πολύ λίγες στιγμές αναλαμπής στο ταραγμένο μυαλό του πρωταγωνιστή και φυσικά ακριβώς στο κορύφωμα της πλοκής, όταν καλούνται να αποδώσουν την τιμωρία στον κίβδηλο και άπιστο συζυγο. Εν ολίγοις, το Hellseeker θεωρήθηκε πολύ εκλεπτισμένο και “λίγο” για την πλειονότητα των fans, κατατάσσοντας το στη συνείδησή τους σαν μια ταινία “...που είχε μεν τον Pinhead, αλλά δεν ήταν 100% αληθινό Hellraiser...” Αυτοί χανουν...

Σούζα τ΄ Αλουγάκι :

Παραδόξως, στα extras του dvd υπάρχει κυριολεκτικά πεταμένο, με την μορφή των deleted scenes ίσως το πιο ενδιαφέρων κομμάτι της ταινίας! Είναι μια ολιγόλεπτη σκηνή διαλόγου όπου η Kirstie από θύμα μετατρέπεται σε θύτης και κάνει μια συμφωνία με τους cenobites, προκειμένου να τιμωρήσει τον άπιστο και δολοπλόκο σύζυγό της. Η σκηνή αυτή, συνδέει το Hellseeker άμεσα με τις 2 πρώτες ταινίες, για αυτό και στο τελικό μοντάζ αφαιρέθηκε προκειμένου να κάνει την ταινία πιο αυτοτελή. Αν είστε fans της σειράς, απλά μη διανοηθείτε και δεν δείτε αυτή την μικρή, παράξενη σκηνή...

Πόσα πιάνει; ... εντάξει, εδώ παίζει και να μην είμαι και τόσο αντικειμενικός... 4 / 5