Μάστορας : David Keating
Παίχτες : Aidan Gillen, Eva Birthistle & Timothy Spall
Με δυο λογάκια :
Ένα αντρόγυνο μετακομίζει σε μια απομονωμένη κωμόπολη με τη μικρή τους κόρη. Εξαιτίας ενός τραγικού δυστυχήματος, το κοριτσάκι σκοτώνεται. Οι συγκλονισμένοι από το πένθος γονείς, ανακαλύπτουν το ένοχο μυστικό της μικρής κοινωνίας : μέσω μιας παγανιστικής τελετής, μπορούν να φέρουν πίσω στον κόσμο των ζωντανών, τους νεκρούς τους, για ένα πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα και υπό πολύ συγκεκριμένους όρους και συνθήκες...
Αναλυτικότερα :
Εντάξει, ξέρω τι θα πεις. Θυμίζει τραγικά “Pet Cemetery”. Ε... ναι! Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό επειδή α) το “Pet Cemetery” ήταν ταινιάρα β) πάνε περίπου 40 χρόνια (ναι, όμως!) από τότε που βγήκε. Και πολύ άργησε ο “διάδοχός” του να σκάσει μύτη γ) το “Wake Wood” είναι απρόσμενα, πάρα πολύ καλό! Δεν ξέρω για σένα, αλλά αυτό το μάλλον ανεξάρτητο Ευρωπαϊκό ταινιάκι με έστειλε, κυρίως επειδή μου θύμισε όλα τα θρίλερ με τα οποία μεγάλωσα. Γνήσια σκοτεινό, χωρίς θεατρινίστικα και γκόθικ gay-λίκια, με απρόσμενα βίαιες και επίπονες splatter σκηνές, πολύ καλές – για ταινία του είδους - ερμηνείες και ένα αποτρόπαια φρικιαστικό στα όσα υπαινίσσεται φινάλε που μου θύμισε τις καλύτερες στιγμές από τα Tales from the Crypt!
Πραγματικά, από όπου και αν το πιάσεις, το “Wake Wood” βρωμάει δεκαετία του '80! Από τις φάτσες, τα σκηνικά, τις ερμηνείες, μέχρι την (ελαφρώς ξεπερασμένη) κινηματογράφιση και την φωτογραφία που παραπέμπει σε φθαρμένη... βιντεοκασέτα! Όλα αυτά, ωστόσο προσθέτουν στην απόκοσμη ομορφιά του και το ονειρικό του σκοτάδι. Εντάξει, κάπου στο μοντάζ το χάνουν, ειδικά στο τελευταίο μισάωρο της ταινίας. Και η παρουσία της πρωταγωνίστριας είναι μάλλον αντιπαθής στον θεατή. Όπως και το κοριτσάκι που αποτυγχάνει ερμηνευτικά και φυσιογνωμικά να “ δέσει” με τις σκηνές του φόνου. Ωστόσο, όσοι από εσάς μάθατε τις ταινίες τρόμου από τη δεκαετίας του '90 και μετά, ε, θα κλάσετε μέντες με το “Wake Wood”!
Συνταγή μερακλίδικη που έπαψε να παράγεται από τα τέλη του '80 και μετά, όταν τις ταινίες σκοτεινής φαντασίας τις αποκαλούσαμε “ θρίλερ”, όρος που τότε ήταν ακόμη φρέσκος και... ψαρωτικός! Τόσο καλή, όσο τότες... ίσως και καλύτερη. Και μπορεί και να σας ανοίξει την όρεξη για να ψαχτείτε με αριστουργήματα της εποχής όπως τα “The Howling”, “Friday the 13th”, “Evil Dead” & “Nightmare on Elm Street” (Μόνο τα πρώτα μέρη για τις ανωτέρω σειρές) “The Hand that Rocks the Cradle”, “People Under the Stairs” και φυσικά το “Pet Cemetery”
Πόσα πιάνει; 4 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου