Μάστορας : Stephen Frears
Παίχτες : Gemma Arterton, Luke Evans & Dominic Cooper
Με δυο λογάκια :
Μετά από πολλά χρόνια, η Tamara Drewe επιστρέφει στα πάτρια εδάφη. Έχοντας φύγει σαν ένα αδιάφορο ασχημόπαπο, επιστρέφει κουκλάρα και σεξοβόμβα, εν μέρει με τη βοήθεια της πλαστικής χειρουργικής. Η επιστροφή της, θα αναστατώσει τις ζωές των κατοίκων της μικρής αγροτικής κοινωνίας...
Αναλυτικότερα :
Παράξενο πράμα η κλασική Βρετανική κωμωδία. Απαιτεί από το θεατή, αν όχι να συντονιστεί, τουλάχιστον να αφουγκραστεί την έμμεση σάτυρα, το ιδιότυπο εγκεφαλικό χιούμορ και τον σουρεάλ ψυχισμό των κατά κανόνα... βαρεμένων – αλλά σε ένα πιο ήπιο και καθημερινό επίπεδο – χαρακτήρων της, τα κόμπλεξ, τα κολλήματα, τις καταπιεσμένες επιθυμίες και το ψώνιο τους. Και φυσικά, στο τέλος αν όχι να γελάσεις, τουλάχιστον να... ευθυμήσεις στη θέα της αναπόφευκτης... κηδείας! (ΟΛΕΣ οι κλασικές Βρεττανικές κωμωδίες τελειώνουν με μια καλή κηδεία!) Το 'παμε : παράξενο πλάσμα η βρετανική κωμωδία. Το “Tamara Drewe” είναι ένα κλασικό δείγμα του είδους, βασισμένο στο ομώνυμο graphic novel της Posy Simmonds.
Κατά τη γνώμη μου, ο αληθινός πρωταγωνιστής της ταινίας είναι ο μικρόκοσμος που ο σεναριογράφος και ο σκηνοθέτης δημιουργούν και στη συνέχεια ρίχνουν τους εξαίσια ενδιαφέροντες χαρακτήρες τους να αλωνίσουν. Το σχεδόν βουκολικό αγγλικό τοπίο, σε καμία περίπτωση δεν είναι και ο πλέον ενδιαφέρων χώρος για να ζει κανείς. Για αυτό και γίνεται με την παραμικρή ευκαιρία εξαιρετικός καταλύτης για την εκτόνωση της καταπίεσης που βιώνουν οι χαρακτήρες, είτε πρόκειται για συζυγική απιστία και παραμέληση, είτε για βαρεμάρα, είτε για ανικανοποίητη σεξουαλικότητα, είτε απλώς λόγω... βλακείας! Παρά τον τίτλο της, παραδόξως (και πολύ σωστά!) βλέπουμε ελάχιστα την ίδια την Tamara Drewe. Το θέμα είναι οι αλλαγές που φέρνει η παρουσία της στη ζωή των κατοίκων – συνηθέστερα εν αγνοία της – και το πόσο εύκολα βρίσκεται η ευκαιρία να αποσυντονιστούν οι ζωές τους, καθώς κατά βάθος, ανέκαθεν αποζητούσαν να... αποσυντονιστούν!
Κατά τα άλλα, η ταινιούλα είναι ένα περίεργο αμάλγαμα από κοινωνική κριτική, εγκεφαλική κωμωδία, γκαγκ φαρσοκωμωδίας, δράματος και ξανά από την αρχή και ανακατωμένα. Όπως δηλαδή κάθε βρετανική κωμωδία! Με λιγουλάκι αργούς ρυθμούς και κάποια λοξοκοιτάσματα σε δευτερεύουσες ιστορίες που δεν προωθούν όσο θα έπρεπε την πλοκή. Αλλά δεν παύει να είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και ευχάριστη – παρά τις δραματικές στιγμές της – ταινία.
Πόσα πιάνει; γενικά, 3 / 5. για το είδος της 4 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου