All Good Things (Μοιραία Σχέση)

Μάστορας : Andrew Jarecki

Παίχτες : Ryan Gosling, Kirsten Dunst & Frank Langella

Με δυο λογάκια :

Ο David Marks είναι ένας ψυχολογικά σημαδεμένος νεαρός άντρας. Η μητέρα του αυτοκτόνησε μπροστά στα μάτια του όταν αυτός ήταν ακόμα μικρό παιδί. Ο πατέρας του είναι ένας απαιτητικός, ψυχρός επιχειρηματίας που ασχολείται με το real estate και απαιτεί από το γιό του να ακολουθήσει – παρά τη θέλησή του – τα βήματά του προκειμένου να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του. Όλα αυτά συνθέτουν μια άβολη και δύσκολη καθημερινότητα για τον David, μέχρι που γνωρίζει την Katie McCarthy, μια όμορφη και και αισιόδοξη γυναίκα που του προσφέρει τη ζεστασιά και την ελπίδα που λείπει από τη ζωή του. Ερωτεύονται και αποφασίζουν να ζήσουν μαζί. Καθώς τα χρόνια περνούν, η σχέση τους αλλάζει και η σκοτεινή ψυχολογική κληρονομιά του David αρχίζει να κάνει ολοένα και πιο αισθητή την παρουσία της. Τελικά, η κοπέλα εξαφανίζεται και δεν βρέθηκε ποτέ έκτοτε. Πρόκειται για μια ερωτική ιστορία και συνάμα ένα μυστήριο φόνου βασισμένο σε μια από τις πιο περιβόητες άλυτες υποθέσεις εγκλήματος στην ιστορία της Νέας Υόρκης.

Αναλυτικότερα :

Ζόρικο project. Μια ιστορία η οποία βασικά δεν έχει τέλος, καθώς ο ένοχος δεν έχει αναγνωριστεί. Προσπαθώντας να καλύψει όσο πιο σφαιρικά μπορεί τα γεγονότα, ο μάστορας χρησιμοποιεί flashbacks και μεταφορές μπρος και πίσω στο χρόνο, αναπαράσταση σκηνών από τη δίκη και λογικά συμπεράσματα. Κατορθώνει να μας δώσει ένα περίεργο και αρκετά αντισυμβατικό υβρίδιο documentary / “κλασικής” κινηματογράφισης / δικαστικού θρίλερ το οποίο αν και τραβάει αρκετά χρονικά και παρά την έλλειψη απόλυτων συμπερασμάτων, εντούτοις είναι αρκετά ενδιαφέρον εξαιτίας των σκοτεινών, πολύπλοκων χαρακτήρων και της μεστής ατμόσφαιρας. Με λίγους, οικονομημένους αλλά καίριους διαλόγους, χωρίς υπερβολική δραματοποίηση, ουρλιαχτά και μελούρες και κάποια υποβόσκοντα noir στοιχεία, αν μη τι άλλο, το αποτέλεσμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον, αν και λιγάκι υποτονικό, ανάλογα με τα γούστα του καθενός.

Πάντως, το μακράν δυνατότερό χαρτί του “All Good Things” είναι οι ερμηνείες. Ο Ryan Gosling στον πρωταγωνιστικό ρόλο επιβεβαιώνει τη φήμη του σαν ένας από τους πλέον ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του. Η Kirsten Dunst, αποδεικνύει ότι είναι τελική καλή ηθοποιός, τουλάχιστον όταν δεν παίζει τη γκόμενα του spiderman. O Frank Langella, εντάξει, είναι ο Frank Langella, κοινώς, respect άπειρο. Και γενικά, ακόμα και για τους μικρούς ρόλους της ταινίας, τα πράγματα είναι τόσο προσεγμένα που και να θέλει κανείς, δε μπορεί να βρει κακό λόγο να πει για το cast.

Εκεί που ολίγον τι η ταινία το χάνει, είναι στο ιδιαίτερα χαμηλό της προφίλ, αλλά και στο όλο ψυχρό, αποστασιοποιημένο, σχεδόν “κλινικό” στυλ αντιμετώπισης των χαρακτήρων και των γεγονότων. Ο θεατής μπορεί να υποψιαστεί, αλλά ποτέ δεν του δίνεται μια σαφής εικόνα όσον αφορά του τι παίζει μέσα στο κεφάλι του πρωταγωνιστή. Η ξεπλυμένη “τύπου 70's” φωτογραφία και τα νατουραλιστικά πλάνα από τη δίκη, συναλάσσονται με μερικές πιο “έντεχνες” λήψεις που μοιάζουν να ανήκουν σε μια τελείως διαφορετική ταινία και το όλο συνταίριασμα μοιάζει κάπως παράταιρο.

Ρεζουμέ :

Είναι ένα προσεγμένο, αξιόλογο ταινιάκι, αλλά λιγάκι της... υπομονής. Όσοι αρέσκονται σε αληθινές ιστορίες, θα την καταβρούν. Όσοι θέλουν πιο γρήγορες, νευρικές φάσεις και larger than life καταστάσεις, καλύτερα να ψαχτούν κάπου αλλού.

Πόσα πιάνει; από 3 έως 4 / 5, ανάλογα με τα γούστα του καθενός.