Μη μου μπερδεύεστε από το διπλό τίτλο. Angels and Demons είναι ο τίτλος του βιβλίου για την Αμερική, Illuminati για την Ευρώπη. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για την ταινία. Το στόρυ - Από το ινστιντούτο CERN κλέβεται ένας κύλινδρος που περιέχει τη μεγαλύτερη ποσότητα αντι – ύλης που έχει φτιαχτεί ποτέ. Παράλληλα, στο Βατικανό, λόγω του αιφνίδιου θανάτου του Πάπα, αρχίζουν να λαμβάνουν χώρα οι διαδικασίες για την εκλογή νέου. Οι 4 επικρατέστεροι για την εκλογή απαγάγονται και ένα απειλητικό μήνυμα στέλνεται στις αρχές. Δείχνει τους 4 αιχμαλώτους να κρατούνται κάπου φυλακισμένοι και στο ίδιο μέρος το σωλήνα με την αντι – ύλη, σαν ορολογιακή βόμβα. Οι απαγωγείς απειλούν να σκοτώσουν τους υποψήφιους αλλά και να καταστρέψουν την Καθολική εκκλησία. Όλα δείχνουν ότι ένας αρχαίος εχθρός της εκκλησίας, το μυστικό τάγμα των Illuminati (Πεφωτισμένοι) που θεωρούταν από όλους ότι έχει εξαφανιστεί εδώ και αιώνες, έχει ξαναβγεί στο προσκήνιο και σκοπεύει να πάρει εκδίκηση για τα αδικήματα που διαπράχθησαν εις βάρος των μελών του. Ο μόνος ίσως που μπορεί να ρίξει φως στο μυστήριο αρκετά έγκαιρα προκειμένου να αποφευχθούν οι φόνοι, αλλά και η καταστροφή της εκκλησίας, είναι ο ιστορικός και ειδικός στα σύμβολα καθηγητής Robert Langton...
Πρόκειται για τη φιλμική προσαρμογή του πρώτου από τα 2 βιβλία του Dan Brown που περιγράφει τις περιπέτειες του καθηγητή Langton. (το δεύτερο είναι ο “Κώδικας DaVinci”). Το ίδιο team που δημιούργησε την πρώτη ταινία είναι σχεδόν αυτούσιο εδώ. Δεν ξέρω αν είδατε το The DaVinci Code. Προσωπικά το θεώρησα σαν μια από τις πιο βαρετές ταινίες που έχω δει. Το πρόβλημα με τα βιβλία του Dan Brown είναι ότι πολύ απλά δεν προσφέρονται για μεταφορά στον κινηματογράφο. Λόγω της απουσίας δράσης τους, αλλά και του πλούτου γνώσεων και πληροφοριών που περιέχουν, πρακτικά συνεπάγεται ότι στο πανί θα βλέπεις διάφορα άτομα να στέκονται κάπου και απλά να μιλάνε και να ανταλάσσουν γνώσεις. Αυτό που έγινε δηλαδή στο The DaVinci Code. Όταν λοιπόν το ίδιο team που δημιούργησε μια βαρετή ταινία, επιστρέφει σχεδόν αυτούσιο, με παρόμοιο σενάριο από τον ίδιο συγγραφέα, τι μπορεί κανείς να περιμένει πέρα από άλλη μια βαρετή ταινία?
Ευτυχώς η ταινία αποδείχτηκε καλύτερη των προσδοκιών μου, αλλά όχι πολύ. Τα ίδια πάνω κάτω ελαττώματα που μάστιζαν το “Κώδικας DaVinci” υπάρχουν και εδώ. Στεγνή, διεκπεραιωτική, αφηγηματική σκηνοθεσία, στερημένη από κάθε είδους καλλιτεχνική αξία και ανησυχία. Πολλές πολλές πληροφορίες που στην προσπάθεια των σεναριογράφων να τις στριμώξουν σε μια μόνο ταινία, παρουσιάζονται επιγραμματικά. Έτσι όμως χάνουν την αξία και τη σημασία τους. Πολλοί διάλογοι χωρίς πραγματική δράση, κάνουν τις δυόμιση και κάτι ψιλά ώρες που διαρκεί η ταινία, να κυλούν αργά και βαρετά. Οι μέτριες ερμηνείες. Το περουκίνι του Tom Hanks. Η έλλειψη χαρακτήρα και επαρκούς κινήτρου για τους χαρακτήρες. Ο Langton και οι ακαδημαϊκές του γνώσεις, στην ταινία (και σε αντίθεση με το βιβλίο) δεν δείχνουν να έχουν και τόσο ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Οι κακοί δεν είναι αρκετά κακοί και η όλη σκευωρία πίσω από τα γεγονότα είναι πολύ “λίγη”. Σχεδόν αναρωτιέσαι πώς αυτοί οι ψιλικατζήδες κατάφεραν να κάνουν τα όσα (λίγα) έκαναν. Θα δείτε το έργο και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Αυτό που σώζει την ταινία και την τοποθετεί σε ένα επίπεδο άνω του μετρίου, είναι οι γρηγορότεροι ρυθμοί του σεναρίου. Εξάλλου, και το ομώνυμο βιβλίο είναι πολύ γρηγορότερο στην πλοκή του σε σχέση με το DaVinci. Όλη η ταινία από την αρχή κυλά σε ρυθμούς αντίστροφης μέτρησης και έτσι δε σου δίνει την ευκαιρία να πολυαναλύσεις τις όποιες ατέλειες και παραλείψεις του σεναρίου, ούτε να πάρεις πολύ χαμπάρι τον πρόχειρο, μπακαλίστικο τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται τα γεγονότα. Κοινώς, κρατά το μυαλό σε εγρήγορση και δε σου επιτρέπει να βαρεθείς ή να ξενερώσεις σε μεγάλο βαθμό. Ο Hanks είναι επαρκέστατος στο ρόλο του επιθεωρητή Langton. Τα τοπία και τα εκκλησιαστικά μνημεία της Ρώμης γεμίζουν την οθόνη σου, προκαλούν δέος και εντυπωσιάζουν. Η πιστότητα σε σχέση με το βιβλίο διατηρείται σε αρκετά καλό επίπεδο, παρά τις όποιες λίγες αλλαγές στην πλοκή που έγιναν για να διευκολυνθεί η κινηματογραφική απόδοση.
Σε γενικές γραμμές, το Illuminati είναι μια μέτρια προς καλή δουλειά. Καλύτερο αφενός από τον προκάτοχό του, αφετέρου νομίζω ότι του άξιζε κάτι πολύ παραπάνω. Αν έχετε χρόνο, προτιμήστε να διαβάσετε το βιβλίο. Αλλά και όπως έχει, η ταινιούλα αυτή καταφέρνει να σταθεί έστω και από μόνη της.
Βαθμολογία 2,5 / 5 Μόνα Λίζες με ζαρτιέρες
Πρόκειται για τη φιλμική προσαρμογή του πρώτου από τα 2 βιβλία του Dan Brown που περιγράφει τις περιπέτειες του καθηγητή Langton. (το δεύτερο είναι ο “Κώδικας DaVinci”). Το ίδιο team που δημιούργησε την πρώτη ταινία είναι σχεδόν αυτούσιο εδώ. Δεν ξέρω αν είδατε το The DaVinci Code. Προσωπικά το θεώρησα σαν μια από τις πιο βαρετές ταινίες που έχω δει. Το πρόβλημα με τα βιβλία του Dan Brown είναι ότι πολύ απλά δεν προσφέρονται για μεταφορά στον κινηματογράφο. Λόγω της απουσίας δράσης τους, αλλά και του πλούτου γνώσεων και πληροφοριών που περιέχουν, πρακτικά συνεπάγεται ότι στο πανί θα βλέπεις διάφορα άτομα να στέκονται κάπου και απλά να μιλάνε και να ανταλάσσουν γνώσεις. Αυτό που έγινε δηλαδή στο The DaVinci Code. Όταν λοιπόν το ίδιο team που δημιούργησε μια βαρετή ταινία, επιστρέφει σχεδόν αυτούσιο, με παρόμοιο σενάριο από τον ίδιο συγγραφέα, τι μπορεί κανείς να περιμένει πέρα από άλλη μια βαρετή ταινία?
Ευτυχώς η ταινία αποδείχτηκε καλύτερη των προσδοκιών μου, αλλά όχι πολύ. Τα ίδια πάνω κάτω ελαττώματα που μάστιζαν το “Κώδικας DaVinci” υπάρχουν και εδώ. Στεγνή, διεκπεραιωτική, αφηγηματική σκηνοθεσία, στερημένη από κάθε είδους καλλιτεχνική αξία και ανησυχία. Πολλές πολλές πληροφορίες που στην προσπάθεια των σεναριογράφων να τις στριμώξουν σε μια μόνο ταινία, παρουσιάζονται επιγραμματικά. Έτσι όμως χάνουν την αξία και τη σημασία τους. Πολλοί διάλογοι χωρίς πραγματική δράση, κάνουν τις δυόμιση και κάτι ψιλά ώρες που διαρκεί η ταινία, να κυλούν αργά και βαρετά. Οι μέτριες ερμηνείες. Το περουκίνι του Tom Hanks. Η έλλειψη χαρακτήρα και επαρκούς κινήτρου για τους χαρακτήρες. Ο Langton και οι ακαδημαϊκές του γνώσεις, στην ταινία (και σε αντίθεση με το βιβλίο) δεν δείχνουν να έχουν και τόσο ουσιαστικό λόγο ύπαρξης. Οι κακοί δεν είναι αρκετά κακοί και η όλη σκευωρία πίσω από τα γεγονότα είναι πολύ “λίγη”. Σχεδόν αναρωτιέσαι πώς αυτοί οι ψιλικατζήδες κατάφεραν να κάνουν τα όσα (λίγα) έκαναν. Θα δείτε το έργο και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Αυτό που σώζει την ταινία και την τοποθετεί σε ένα επίπεδο άνω του μετρίου, είναι οι γρηγορότεροι ρυθμοί του σεναρίου. Εξάλλου, και το ομώνυμο βιβλίο είναι πολύ γρηγορότερο στην πλοκή του σε σχέση με το DaVinci. Όλη η ταινία από την αρχή κυλά σε ρυθμούς αντίστροφης μέτρησης και έτσι δε σου δίνει την ευκαιρία να πολυαναλύσεις τις όποιες ατέλειες και παραλείψεις του σεναρίου, ούτε να πάρεις πολύ χαμπάρι τον πρόχειρο, μπακαλίστικο τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονται τα γεγονότα. Κοινώς, κρατά το μυαλό σε εγρήγορση και δε σου επιτρέπει να βαρεθείς ή να ξενερώσεις σε μεγάλο βαθμό. Ο Hanks είναι επαρκέστατος στο ρόλο του επιθεωρητή Langton. Τα τοπία και τα εκκλησιαστικά μνημεία της Ρώμης γεμίζουν την οθόνη σου, προκαλούν δέος και εντυπωσιάζουν. Η πιστότητα σε σχέση με το βιβλίο διατηρείται σε αρκετά καλό επίπεδο, παρά τις όποιες λίγες αλλαγές στην πλοκή που έγιναν για να διευκολυνθεί η κινηματογραφική απόδοση.
Σε γενικές γραμμές, το Illuminati είναι μια μέτρια προς καλή δουλειά. Καλύτερο αφενός από τον προκάτοχό του, αφετέρου νομίζω ότι του άξιζε κάτι πολύ παραπάνω. Αν έχετε χρόνο, προτιμήστε να διαβάσετε το βιβλίο. Αλλά και όπως έχει, η ταινιούλα αυτή καταφέρνει να σταθεί έστω και από μόνη της.
Βαθμολογία 2,5 / 5 Μόνα Λίζες με ζαρτιέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου