b-movie-ά με “Ελληνικό” χρώμα! Σε ένα αχαρτογράφητο, έρημο νησί 4 καταδικασμένα για διάφορα αδικήματα άτομα, θα βρεθούν αντιμέτωπα με ισάριθμους άριστα εξοπλισμένους “κυνηγούς” που έχουν πληρώσει πολλά εκατομμύρια για να συμμετάσχουν σε ένα παιχνίδι θανάτου που οργανώνει ένας αδίστακτος επιχειρηματίας. Αυτό που όλοι αγνοούν είναι ότι παραβιάζουν το σπιτικό μιας... Λερναίας Ύδρας (!!!) η οποία τυγχάνει να είναι ιδιαίτερα πεινασμένη...
Και μόνο λόγω του τίτλου της ταινίας, έσπευσα να τη βρω. Έψησα μια σακούλα pop corn, πήρα και το κρασάκι μου παραμάσχαλα και ήμουν καθόλα έτοιμος για απενοχοποιημένη καφροδιασκέδαση. Εντύπωση προκαλεί το σενάριο. Ιδιαίτερα πλούσιο και με πολλούς χαρακτήρες, βρίθει επιρροών από δεκάδες ταινίες. Predator, Battle Royale, Saw είναι οι πρώτες που μου έρχονται στο μυαλό. Ωστόσο, μάλλον πνίγεται από το πλήθος των επιρροών του και χάνει την κατεύθυνσή του. Πρακτικά, όσο περνά η ώρα βρίσκεσαι αντιμέτωπος με έναν ολοένα διογκούμενο αχταρμά που χωράει αχαρτογράφητα ηφαιστιογενή νησιά που εμφανίζονται και εξαφανίζονται κάτω από τα κύματα, τη Λερναία Ύδρα, σεισμούς, ηφαίστεια, δοκιμασίες, το μυθικό σπαθί του Ηρακλή (!!!), φτωχούς κατάδικους – θηράματα και πλούσιους κυνηγούς, μια αιματοβαμμένη αρχαιολογική αποστολή, βεντέτες και άλυτους προσωπικούς λογαριασμούς, ραντάρ και GPS, και το λουρί της μάνας. Ζαλίστηκες? Φαντάσου να 'βλεπες και την ταινία!
Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η κακή εκτέλεση. Μάλλον ο σκηνοθέτης με τα περιορισμένα μέσα και λεφτά που είχε στη διάθεσή του προσπάθησε να κάνει λίγο από όλα, με αποτέλεσμα να μην πετύχει πουθενά. Έτσι, άπειρα στοιχεία του σεναρίου που θα μπορούσαν να τα είχαν εκμεταλλευτεί καλά, πάνε στράφι. Η Λερναία Ύδρα είναι ωραία σχεδιασμένη μεν, φαίνεται ψεύτικη δε. Κινείται λίγο σπαστικά, οι σκιές και ο φωτισμός της δεν έχουν καμία σχέση με αυτά του περιβάλλοντος και όταν σέρνεται, κάτω από αυτή το έδαφος δεν κουνιέται ρούπι. Ούτε λίγη σκόνη, χώμα, πετραδάκια, τίποτα. Το ότι βλέπεις το τέρας της ταινίας μέσα στο πρώτο 5λεπτο, εξαφανίζει κάθε υποψία αγωνίας και suspense. Το μυθικό σπαθί του Ηρακλή είναι μια φτηνή ρέπλικα χειρότερη από αυτές που αγοράζεις από μαγαζί με τουριστικά. Και δε μπαίνω καν στον κόπο να σχολιάσω τις ερμηνείες που είναι επιπέδου σχολικής παράστασης, τις απόλυτα κλισαρισμένες καταστάσεις (ζει μόνο ο πρωταγωνιστής και η όμορφη κοπέλα που γίνεται και γκόμενά του, ο αράπης πάντα πεθαίνει, όλοι οι κακοί άνθρωποι πεθαίνουν από τα σαγόνια του τέρατος, κλπ, κλπ...) και τους ρηχούς, προβλέψιμους χαρακτήρες.
Πρακτικά, το μόνο που μένει από το Hydra είναι μερικές καλές σκηνές διαμελισμού οι οποίες όμως από ένα σημείο και μετά επαναλαμβάνονται. Είναι μια ταινία που προφανώς βγήκε κατευθείαν σε dvd και φτιάχτηκε για να καλύψει τις χαμηλές απαιτήσεις της συγκεκριμένης αγοράς. Είναι κρίμα όπως και να 'χει που ένα τόσο πλούσιο πεδίο όπως αυτό της Ελληνικής Μυθολογίας (από την οποία δεν υπάρχει ίχνος κατά τα άλλα στην ταινία) έχει μείνει παντελώς ανεκμετάλλευτο από τη βιομηχανία του κινηματογράφου. Αν θέλετε πάντως horror με Ελληνική χροιά δοκιμάστε :
1)“Blood Wind” Αμερικανική παραγωγή, γυρισμένο στα Μετέωρα, σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης.
2)“Dark Water” - καμιά σχέση με το Γιαπωνέζικο ομώνυμο έργο ή με το Αμερικανικό του remake – πρόκειται για ένα Call of Cthulhu αριστούργημα. Έχει κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα, από τη NEW STAR με τον Ελληνικό υπότιτλο “ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΥΔΑΤΑ”.
3)το δικό μας, Ελληνικότατο “ΜΕΔΟΥΣΑ”.
Και μόνο λόγω του τίτλου της ταινίας, έσπευσα να τη βρω. Έψησα μια σακούλα pop corn, πήρα και το κρασάκι μου παραμάσχαλα και ήμουν καθόλα έτοιμος για απενοχοποιημένη καφροδιασκέδαση. Εντύπωση προκαλεί το σενάριο. Ιδιαίτερα πλούσιο και με πολλούς χαρακτήρες, βρίθει επιρροών από δεκάδες ταινίες. Predator, Battle Royale, Saw είναι οι πρώτες που μου έρχονται στο μυαλό. Ωστόσο, μάλλον πνίγεται από το πλήθος των επιρροών του και χάνει την κατεύθυνσή του. Πρακτικά, όσο περνά η ώρα βρίσκεσαι αντιμέτωπος με έναν ολοένα διογκούμενο αχταρμά που χωράει αχαρτογράφητα ηφαιστιογενή νησιά που εμφανίζονται και εξαφανίζονται κάτω από τα κύματα, τη Λερναία Ύδρα, σεισμούς, ηφαίστεια, δοκιμασίες, το μυθικό σπαθί του Ηρακλή (!!!), φτωχούς κατάδικους – θηράματα και πλούσιους κυνηγούς, μια αιματοβαμμένη αρχαιολογική αποστολή, βεντέτες και άλυτους προσωπικούς λογαριασμούς, ραντάρ και GPS, και το λουρί της μάνας. Ζαλίστηκες? Φαντάσου να 'βλεπες και την ταινία!
Ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η κακή εκτέλεση. Μάλλον ο σκηνοθέτης με τα περιορισμένα μέσα και λεφτά που είχε στη διάθεσή του προσπάθησε να κάνει λίγο από όλα, με αποτέλεσμα να μην πετύχει πουθενά. Έτσι, άπειρα στοιχεία του σεναρίου που θα μπορούσαν να τα είχαν εκμεταλλευτεί καλά, πάνε στράφι. Η Λερναία Ύδρα είναι ωραία σχεδιασμένη μεν, φαίνεται ψεύτικη δε. Κινείται λίγο σπαστικά, οι σκιές και ο φωτισμός της δεν έχουν καμία σχέση με αυτά του περιβάλλοντος και όταν σέρνεται, κάτω από αυτή το έδαφος δεν κουνιέται ρούπι. Ούτε λίγη σκόνη, χώμα, πετραδάκια, τίποτα. Το ότι βλέπεις το τέρας της ταινίας μέσα στο πρώτο 5λεπτο, εξαφανίζει κάθε υποψία αγωνίας και suspense. Το μυθικό σπαθί του Ηρακλή είναι μια φτηνή ρέπλικα χειρότερη από αυτές που αγοράζεις από μαγαζί με τουριστικά. Και δε μπαίνω καν στον κόπο να σχολιάσω τις ερμηνείες που είναι επιπέδου σχολικής παράστασης, τις απόλυτα κλισαρισμένες καταστάσεις (ζει μόνο ο πρωταγωνιστής και η όμορφη κοπέλα που γίνεται και γκόμενά του, ο αράπης πάντα πεθαίνει, όλοι οι κακοί άνθρωποι πεθαίνουν από τα σαγόνια του τέρατος, κλπ, κλπ...) και τους ρηχούς, προβλέψιμους χαρακτήρες.
Πρακτικά, το μόνο που μένει από το Hydra είναι μερικές καλές σκηνές διαμελισμού οι οποίες όμως από ένα σημείο και μετά επαναλαμβάνονται. Είναι μια ταινία που προφανώς βγήκε κατευθείαν σε dvd και φτιάχτηκε για να καλύψει τις χαμηλές απαιτήσεις της συγκεκριμένης αγοράς. Είναι κρίμα όπως και να 'χει που ένα τόσο πλούσιο πεδίο όπως αυτό της Ελληνικής Μυθολογίας (από την οποία δεν υπάρχει ίχνος κατά τα άλλα στην ταινία) έχει μείνει παντελώς ανεκμετάλλευτο από τη βιομηχανία του κινηματογράφου. Αν θέλετε πάντως horror με Ελληνική χροιά δοκιμάστε :
1)“Blood Wind” Αμερικανική παραγωγή, γυρισμένο στα Μετέωρα, σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης.
2)“Dark Water” - καμιά σχέση με το Γιαπωνέζικο ομώνυμο έργο ή με το Αμερικανικό του remake – πρόκειται για ένα Call of Cthulhu αριστούργημα. Έχει κυκλοφορήσει και στην Ελλάδα, από τη NEW STAR με τον Ελληνικό υπότιτλο “ΣΚΟΤΕΙΝΑ ΥΔΑΤΑ”.
3)το δικό μας, Ελληνικότατο “ΜΕΔΟΥΣΑ”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου