Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

The Whole Wide World, Roman Polanski – Wanted and Desired

Roman Polanski – Wanted and Desired

Παράξενη ταινία. Για την ακρίβεια ντοκυμανταίρ. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι εγώ είχα άλλες προσδοκίες. Περίμενα να δω μια βιογραφία του Roman Polanski. Μεγάλος σκηνοθέτης. Chinatown, Rosemary's Baby, 9th Gate, The Pianist είναι μόνο μερικά από τα αριστουργήματα που έχει γυρίσει. Άνθρωπος που το στόρυ της ζωής του κάνει ακόμα και τις πιο εξωφρενικές σαπουνόπερες να φαντάζουν πιο προβλέψιμες και από δηλώσεις της Παπαρήγα.

Ωστόσο τα 100 και κάτι λεπτά της ταινίας αφιερώνονται σχεδόν αποκλειστικά στην περιβόητη δίκη και στην επακόλουθη καταδικαστική απόφαση με την κατηγορία της παιδεραστίας που τον βαραίνει και τον κρατάει ακόμα εξόριστο εκτός των συνόρων της Αμερικής. Εξ ου και ο τίτλος. Καταζητούμενος στην Αμερική, περιζήτητος και ποθητός στην Ευρώπη.

Δύσκολο φιλμάκι. Το να ακούς συνέχεια μονολόγους για το ίδιο ακριβώς θέμα επί πόση ώρα είναι κουραστικό. Η μικρή σχετικά γκάμα των ατόμων που καταθέτουν τις απόψεις τους δε βοηθάει το όλο σκηνικό. Χώρια που λείπει η γνώμη του άμεσα ενδιαφερόμενου. Δεν υπάρχει ούτε ένα πρόσφατο πλάνο, ούτε μια σύγχρονη δήλωση του Polanski. Ωστόσο το θέμα αναλύεται διεξοδικότατα και με αρκετή αντικειμενικότητα. Ακόμα διαθέτει αρκετά σωστό pacing και συνοχή στο περιεχόμενό του. Τα άτομα που εκθέτουν τις απόψεις τους είναι στην πλειονότητά τους άνθρωποι που διαδραμάτισαν ουσιαστικό και καίριο ρόλο στην ιστορία. Δεν υπάρχει προσπάθεια αγιοποίησης του Polanski, ούτε δαιμονοποίησής του. Το φιλμ κρατά τις αποστάσεις που πρέπει και αφήνει εσένα να βγάλεις τα συμπεράσματά σου. Μόνο οι φανατικοί του σκηνοθέτη πάντως θα το εκτιμήσουν δεόντως.

The Whole Wide World

Έχω ένα δωράκι για σας, τους αθεράπευτα επικάδες. Είναι μια ξεχασμένη και από το Θεό ταινιούλα. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι ποτέ δεν ήρθε στη χώρα μας. Παίζει να μην προβλήθηκε καν στους σινεμάδες γενικώς. Μπορεί να την ανακαλύψετε στο καλάθι των dvd προσφορών. Ειδικά εσάς που γουστάρετε αβέρτα conan σας έχω φτιάξει. Αυτό το ταινιάκι μπορεί υπερήφανα να λάβει τη θέση του στη βιβλιοθήκη σας, ακριβώς δίπλα στις 2 ταινίες του τεστοστερονούχου ήρωα.

Ταινία εποχής δεκαετία του '30 και χαμηλού budget. Τόσο χαμηλών τόνων που νομίζεις ότι οι συντελεστές της σχεδόν ντρέπονται που την έφτιαξαν. Θα με πείτε, τι σχέση έχει αυτό με τον θηριώδη θρυλικό βάρβαρο – είδωλο? Έχει και παραέχει, γιατί πρόκειται για ένα ιδιότυπο πορτρέτο του δημιουργού του, Robert Ervin Howard. Μια μίνι διήγηση των τελευταίων χρόνων της ζωής του, ειδωμένη από τη σκοπιά της Novalyne Price. Δηλαδή της μοναδικής ίσως γυναίκας που γνώρισε από κοντά και αγάπησε το γνωστό συγγραφέα – πέρα ίσως από τη μητέρα του. Η γυναίκα αυτή, στο τέλος της ζωής της, πολλά χρόνια μετά την αυτοκτονία του συγγραφέα, έγραψε ένα βιβλίο το οποίο και αφιέρωσε στη μνήμη του Howard. Ονομαζόταν The Man who Walked Alone. Όσοι αγοράζουν το περιοδικό Conan από τις εκδόσεις ANUBIS ασφαλώς θα έχουν προσέξει ένα στριπάκι στο τέλος που τιτλοφορείται “Οι Περιπέτειες του Μπομπ με τα 2 Πιστόλια”. Τόσο η ταινία, όσο και τα κομιξάκια αυτά, αντλούν την έμπνευσή τους από αυτό το βιβλίο (η ταινία με τη σειρά της είναι αφιερωμένη στη μνήμη της Novalyne Price).

Το ρόλο της Price αναλαμβάνει η Renee Zelwegger (πριν γίνει τόσο γνωστή) και στο ρόλο του Howard απολαμβάνουμε τον Vincent 'D Onofrio. Και οι δυο είναι άψογοι στο ρόλο τους. Η Zelwegger ποτέ ξανά στην καριέρα της δεν άγγιξε τέτοιο επίπεδο ερμηνείας και ο 'D Onofrio δίνει με την ερμηνεία του απίστευτη ζωντάνια στον χαρακτήρα του συγγραφέα. Με τις γιγάντιες αρετές, τα τεράστια ελαττώματα, τις ανυπέρβλητες αντιφάσεις που έκρυβε μέσα του ο Howard. Ειδικά το πρόσωπό του λειτουργεί σαν συναισθηματικό βαρόμετρο και μας κάνει με πλέον άμεσο τρόπο κοινωνούς των αντικρουόμενων αντιλήψεων και συναισθημάτων που βασάνιζαν την ψυχή του συγγραφέα.

Ειδικά το τέλος της ταινίας γεννά σπουδαία συναισθήματα χωρίς ποτέ να ολισθαίνει στην πλευρά του μελό. Ειλικρινά, ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η ταινία αυτή ποτέ δεν προωθήθηκε, δεν χρηματοδοτήθηκε, δεν βρήκε την αναγνώριση που της άξιζε. Κορυφαία προσπάθεια, ένα μικρό χαμένο διαμαντάκι που ποτέ δε θα σβήσει η λάμψη του με το χρόνο, όπως ποτέ δεν πρόκειται να σβήσει η μνήμη και το έργο του μεγάλου δημιουργού, Robert Howard.

Δεν υπάρχουν σχόλια: