Warm Bodies (Αγάπησα ένα Ζόμπι)

Μάστορας : Jonathan Levine

Παίχτες : Nicholas Hoult, Teresa Palmer, Analeigh Tipton 

Με δυο λογάκια :

όταν ο R (ένα ασυνήθιστο zombie) σώζει την Julie από βέβαιο θάνατο, διαμορφώνεται μεταξύ τους μια σχέση που βάζει σε κίνηση γεγονότα που θα αλλάξουν τη μοίρα ενός ετοιμοθάνατου κόσμου.

Τα Θετικά :

καταπληκτική ανατροπή του κλασικού και κουρασμένου θέματος.

Τα Αρνητικά :

ανώδυνες σκηνές. Ο John Malcovich που εδώ απλώς βαριέται

Αναλυτικότερα :

Από τις πιο καυτές ταινίες του 2013 και η καμαριέρα βεβαιώνει με χαρά ότι εδώ το hype είναι ως επί το πλείστον δικαιολογημένο. Το είναι το Warm Bodies? Ένα zombie romance? Όχι ακριβώς, αλλά – παρά την κόμικς αισθητική και την πρόφαση των ζόμπι – είναι απλώς μια ταινία που μιλάει με τον πλέον ανεπιτήδευτο τρόπο για την αγάπη, τον έρωτα, την ευγένεια και τις ζεστές ανθρώπινες σχέσεις. Και για αυτό δικαίως βρίσκει τον δρόμο της στην καρδιά του θεατή. Η θέαση του κόσμου που έχει καταστραφεί από την επιστροφή των απεθάντων γίνεται μέσα από τα μάτια ενός ζόμπι το οποίο, όσο τα συναισθήματά του για το αντικείμενο της αγάπης του βρίσκουν ανταπόκριση, αρχίζει να ανακτά την ανθρώπινη φύση του.

Και σαν να μην έφτανε η πρωτοτυπία του θέματος, τα παλικάρια έρχονται για να στηρίξουν ουσιαστικά την ιδέα τους, από πολλές μεριές, με πολλή και εξαιρετική δουλειά. Οι διάλογοι είναι μοντέρνοι και πανέξυπνοι. Γλυκιές ερμηνείες. Ωραία σκηνοθεσία και κοφτό, γκαζωμένο μοντάζ. Πρωτότυπες καταστάσεις και απολαυστικός κανιβαλισμός των απανταχού ζομπι ταινιών και των προτύπων τους. Το ρομάτζο μεταξύ των χαρακτήρων είναι – ευτυχώς! - αρκετά light και σε καμία περίπτωση δεν το μπουκώνουν με το στανιό στον θεατή. Το δυνατό της όπλο είναι φυσικά ο πρωταγωνιστής (το νέο υγρό όνειρο των απανταχού κορασίδων) που εδώ δικαίως κερδίζει την φήμη που αποκόμισε. Ο χαρακτήρας του είναι έξυπνος, διακριτικά αστείος, ντροπαλός, πολύ πολύ μόνος και αρκετά αδέξιος στο να εκφράσει τα συναισθήματά του. Και με την βοήθεια της αγάπης γίνεται λιγουλάκι πιο άνθρωπος καθώς το πράμα προχωράει.

Δηλαδή τι να μη σου αρέσει; εντάξει, η “εξανθρωποίηση” των ζόμπι γίνεται στο τέλος κομματάκι πιο γρήγορα και εύκολα από όσο ίσως θα έπρεπε, αλλά έτσι και αλλιώς εδώ έχει σημασία η αλληγορία του πράματος. Και ο ρόλος των bonies, των αληθινών κακών της υπόθεσης, είναι μάλλον... απλώς να υπάρχουν επειδή παντού χρειάζεται ένας κακός. Τέλος, για ζομποταινία, οι αντίστοιχες σκηνές ήταν αρκετά ανώδυνες και αδιάφορες, αλλά και πάλι, δεν ήταν αυτές το νόημα, ούτε και ο λόγος για να δει κανείς το Warm Bodies.

Πόσα πιάνει; 3¾ / 5