Classics – Rosemary's Baby (To Μωρό της Ρόζμαρι)

Μάστορας : Roman Polanski

Παίχτες : Mia Farrow, John Cassavetes, Ruth Gordon 

Με δυο λογάκια :

Ένα νεαρό ζευγάρι μετακομίζει στο καινούριο τους σπίτι και η σύζυγος μένει έγκυος. Και εκεί που όλα δείχνουν να κυλάνε ονειρικά, ολοένα και πιο ανησυχητικά και παράξενα συμβάντα λαμβάνουν χώρα και σταδιακά η μέλλουσα μητέρα πείθεται ότι κάποιος απειλεί την ασφάλεια του αγέννητου παιδιού της και ελέγχει ασφυκτικά τη ζωή της...

Τα Θετικά :

πιο κλασικό πεθαίνεις. Αν όχι η καλύτερη, σίγουρα η πιο γνωστή δουλειά του Polanski, στην κορύφωση της δημιουργικότητάς του.

Τα Αρνητικά :

αργοί ρυθμοί και πολύ υπονοούμενο μπορεί να μην ελκύσουν το πιο νεαρό και ανυπόμονο κοινό

Αναλυτικότερα :

Έχω πολλούς γνωστούς που υποστηρίζουν ότι το Rosemary's Baby ΔΕΝ είναι ταινία τρόμου. Δεν μπορώ να πω ότι διαφωνώ απόλυτα, τουλάχιστον μιλώντας τεχνικά. Δεν έχει στιγμές shock ούτε κανένα από τα σήματα κατατεθέν των ταινιών του είδους όπως vampires, werewolf, serial killers και τα σχετικά. Αν θυμάμαι καλά, δεν απεικονίζει καν αίμα! Και αυτό είναι απτή απόδειξη της ποιότητάς του : το ότι καταφέρνει να υποβάλλει και να μείνει αξέχαστο στη μνήμη του θεατή χωρίς να χρειάζεται κανένα από τα δεκανίκια που κατά κανόνα χρησιμοποιούν οι ταινίες τρόμου. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κλασικότατη δουλειά και βασικά την πιο γνωστή ταινία του Polanski. Είναι τόσο γνωστό, που αμφιβάλλω αν η ανάγνωση αυτής της κριτικής θα ωφελήσει πολύ κόσμο. Αλλά όπως και να έχει, για να μαθαίνουν οι νεώτεροι και να θυμούνται οι πιο παλιοί, προχωρώ :

τι ακριβώς παίζει σε αυτή την ταινία; επιφανειακά τουλάχιστον, τίποτα το ιδιαίτερο. Η Rosemary και ο άντρας της, Guy Woodhouse μετακομίζουν στο νέο τους σπίτι. Είναι ένα νέο και όμορφο ζευγάρι, αυτός φέρελπις ανερχόμενος ηθοποιός και εκείνη μια ξανθιά ρηχή χαζούλα χωρίς μόρφωση ή ενδιαφέροντα που απλώς είναι ξεμυαλισμένη μαζί του. Από την αρχή, προσεγγίζονται από τους Roman και Minnie Castevet, ένα ηλικιωμένο ιδιόρρυθμο ζευγάρι που όμως παίρνει ένα γονεικό ρόλο στη ζωή των νέων, βοηθώντας, νουθετώντας και ενίοτε καθοδηγώντας και επηρεάζοντας τις αποφάσεις τους. Ο Guy σύντομα αναπτύσσει μια στενή σχέση μαζί τους και (συμπτωματικά;) η καριέρα του σαν ηθοποιός εκτοξεύεται. Παράλληλα, η Rosemary μένει έγκυος και αυτό την καθηλώνει σε πολλές ώρες μοναξιάς στο σπίτι και κάτω από την ανεπιθύμητη κηδεμονία της γειτόνισσάς της. Η δυσαρέσκειά της διανθίζεται από παράξενα γεγονότα και σκοτεινούς υπαινιγμούς, μέχρι που πείθεται ότι κάποια σκοτεινή δύναμη σχεδιάζει κάτι το αποτρόπαιο για εκείνη και το παιδί της, αλλά πλέον δεν την πιστεύει κανείς.

Με το καλημέρα ο Roman Polanski σε προετοιμάζει να δεις κάτι ασυνήθιστο και αξέχαστο. Τους τίτλους αρχής συνοδεύει ένα ανατριχιαστικό νανούρισμα που το τραγουδάει η ίδια η Mia Farrow. Και όλες, μα ΟΛΕΣ οι παράξενες συμπτώσεις και συγκυρίες, μέχρι το φινάλε, είναι άκρως ενοχλητικές και ανησυχητικές, αλλά δεν παύουν να είναι αληθοφανείς, με μια γερή δόση ρεαλισμού, πάντοτε μοιάζουν με δυσάρεστα συμβάματα της καθημερινότητας που θα μπορούσαν να συμβούν στον οποιονδήποτε. Και κάπως έτσι ο Polanski σε τραβάει διακριτικά και αμείλικτα στην ταινία του με πρώτο και καλύτερο όπλο την εμβληματική ερμηνεία της Mia Farrow που ζωντανεύει με καταπληκτική ζωντάνια τον τραγικό ρόλο της Rosemary Woodhouse. Στην πορεία της ταινίας σε πείθει ότι μεταμορφώνεται, υποφέρει, τρελαίνεται από αυτά που περνάει. Και φυσικά το εμβληματικό φινάλε, που επί ένα μήνα η Σοφία μου γκρίνιαζε ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ότι με το που ξυπνούσε, η πρώτη σκέψη που της περνούσε από το μυαλό ήταν εκείνη των τελευταίων δευτερολέπτων της ταινίας. Μήπως να ανησυχώ;

Πόσα πιάνει; δεν βαθμολογείται. Τελείως υποκειμενικά 4,5 / 5 επειδή προσωπικά η αγαπημένη μου ταινία του Polanski είναι “Ο Ένοικος”