Κάψε εγκέφαλο : Naked Lunch (1991)

Μάστορας : David Cronenberg

Παίχτες : Peter Weller, Judy Davis, Ian Holm 

Με δυο λογάκια :

Μια ταινία εμπνευσμένη από το ομώνυμο, εμβληματικό βιβλίο του William S. Burrough, μισό βιογραφία και μισό παραλήρημα. Ένα λάφυρο από εφιάλτη, όπου μπλέκονται παράλογοι φόνοι, αηδιαστικά πλάσματα – γραφομηχανές που εκκρίνουν ψυχοτρόπες ουσίες και συνωμοτούν στην Interzone, ένα μυστηριώδες λιμάνι της βορείου Αφρικής.

Τα Θετικά :

ότι έγραψα και στο Videodrome : φαντασία και σκηνές πέραν κάθε προηγούμενου. Αυτή η ταινία δεν έχει καμία σχέση με ότι μπορεί να έχεις δει, είναι σχολή από μόνη της και καμιά άλλη δεν τόλμησε ούτε και κατάφερε να την αντιγράψει, ή έστω να την πλησιάσει

Τα Αρνητικά :

ότι έγραψα και στο Videodrome : είναι Cronenberg. Με άλλα λόγια, ή τον αγαπάς, ή τον μισείς. Και εδώ, ο μεγάλος σκηνοθέτης είναι πιο ακραίος και πιο “αλλού” από ποτέ...

Αναλυτικότερα :

Αν μπορούσα να συνοψίσω την ταινία αυτή, θα ήταν με μια από τις ατάκες που λέει ένας χαρακτήρας λίγο μετά την εισαγωγή της : "Εξάλειψε κάθε λογική σκέψη. Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο αναπόφευκτα κατέληξα" Εξηγώ. Το “Γυμνό Γεύμα” του μεγάλου William Burroughs είναι απλά ένα από τα 10 σημαντικότερα γραπτά του αιώνα που μας πέρασε. Ένα βιβλίο τόσο αδιανόητο που απλά δεν γίνεται να περιγραφεί, πόσο μάλλον να μεταφερθεί στην οθόνη. Εννοείται λοιπόν ότι κανείς άλλος – πέραν του Cronenberg δεν θα τολμούσε να το κάνει και δεν θα κατάφερνε να το αποδώσει σωστά. Όχι με την κλασική έννοια, γιατί το βιβλίο αυτό πολύ απλά ΔΕΝ ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ σε κανένα άλλο μέσο και ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να περιγραφεί. Αλλά φτιάχνοντας μια ταινία που μεταφέρει επιτυχημένα την θεματική και την αισθητική του. Η οποία λειτουργεί και σαν εναλλακτική βιογραφία του μεγάλου συγγραφέα. Και που μέσα της κρύβεται και μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία φαντασίας.

Προσπαθώντας να συνοψίζω όσα θραύσματα υπόθεσης υπάρχουν μέσα στην ταινία : ο Bill Lee είναι εξολοθρευτής εντόμων και πρεζάκιας. Και συγκεκριμένα, είναι εθισμένος... στο κατσαριδοκτόνο! Μέχρι που, ένα βράδυ σκοτώνει την γυναίκα του, παίζονται ένα ιδιότυπο παιχνίδι Γουλιέλμου Τέλλου : εκείνη, ένα ποτήρι στο κεφάλι της και αυτός απέναντι με το κουμπούρι. Μόνο που αντί να πετύχει το ποτήρι, πετυχαίνει τη γυναίκα του στο δόξα πατρί. Οι φίλοι του τον φυγαδεύουν σε ένα λιμάνι της βόρειας Αφρικής για να αποφύγει τη σύλληψη και εκείνος, εννοείται μέσα σε ένα παραλήρημα κάθε λογής ψυχοτρόπων ουσιών – μπλέκει σε μια υπεράνθρωποι συνωμοσία  Μυστηριώδεις... κατσαρίδες πολεμούν ενάντια σε αποτρόπαιες σαρανταποδαρούσες για το μέλλον της ανθρώπινης φυλής. Μέσα από τις αναφορές του, σαν πράκτορας των κατσαρίδων, αναπτύσσεται η συγγραφική του καριέρα, σχεδόν κατά λάθος.

Η συγγένεια με την αληθινή ζωή του Burroughs εμφανέστατη. Ο συγγραφέας ΟΝΤΩΣ σκότωσε με αυτό τον τρόπο τη γυναίκα του ενώ ήταν κόκαλο από τις καταχρήσεις και οι φίλοι του όντως τον φυγάδευσαν στην βόρειο Αφρική, όπου επιδόθηκε σε κάθε είδους κραιπάλη μέχρι που καθάρισε. Προϊόντα αυτής της καθαρτικής διαδικασίας ήταν τα σημαντικότερα βιβλία του. Και το καλύτερο, το πιο δυνατό, το πιο αμείλικτο, το πιο παράλογο όλων, το Γυμνό Γεύμα. Εννοείται ότι η θεματική του βιβλίου είναι βούτυρο στο ψωμί του David Cronenberg, όπου εδώ απλά τα δίνει όλα. Οι μεταμορφώσεις των χαρακτήρων και της πραγματικότητας είναι πραγματικά εκτός ορίων, οι εφιάλτες που απεικονίζονται είναι άρρωστοι, ενοχλητικοί, μπερδεμένοι και ανταγωνίζονται στα ανοιχτά τα επίπεδα που είχε φτάσει το "VideoDrome".

Για άλλη μια φορά, ο μάστορας επενδύει στον σωστό πρωταγωνιστή. Ο εξαιρετικός εδώ Peter Weller επιτέλους ξεφεύγει από τη μανιέρα του "RoboCop". Η Judy Davis ενσαρκώνει ιδανικά την νεκρή γυναίκα αλλά και την φαντασιακή ερωμένη του Bill. Σχεδόν δυσκολεύεσαι να καταλάβεις ότι είναι η ίδια ηθοποιός που ενσαρκώνει αυτούς τους διαφορετικούς ρόλους. Τι άλλο να πούμε; αν σου αρέσει ο Burroughs, δες αυτή την ταινία. Αν σου αρέσει ο Croneberg, δες αυτή την ταινία. Αν θες ένα απλό και ευχάριστο φιλμ... απόφυγε τούτο εδώ όπως ο διάολος το λιβάνι.

Ρεζουμέ :

ίσως η πιο extreme ταινία που δραπέτευσε ποτέ από το σύστημα του Hollywood. Είναι σιχαμερή, ιδιόρρυθμη, άρρωστη, παράλογη και απωθητική. Και συνάμα, είναι ένα μοναδικό στο είδος του αριστούργημα.

Πόσα πιάνει; αυτό και αν ΔΕΝ βαθμολογείται!