Dredd

Μάστορας : Pete Travis

Παίχτες : Karl Urban, Olivia Thirlby & Lena Headey 

Με δυο λογάκια :

Στις βίαιες μεγαλούπολεις του μέλλοντος, οι αστυνομικοί έχουν συγκεντρωμένη την εξουσία του δικαστή, του ενόρκου και του εκτελεστή της ποινής. Μια νέα αστυνομικός, σε εκπαιδευτική αποστολή με έναν πολύ πιο έμπειρο δικαστή, θα ζήσει μια άνευ προηγουμένου περιπέτεια. Μέσα σε ένα κλειδωμένο σύμπλεγμα πολυκατοικιών, θα προσπαθήσουν να εξαρθρώσουν μια περιβόητη συμμορία που εμπορεύεται ένα επικίνδυνο παραισθησιογόνο ναρκωτικό…  

Αναλυτικότερα :

Θυμάται κανείς τον ανεκδιήγητο “Judge Dredd” με τον Σταλόνε να προσπαθεί με το στραβό σαγόνι και με προφορά της αντίστοιχης Ιταλικής… Αγίας Βαρβάρας (!!!) να προφέρει την κλασική ατάκα «I Am the Law!» ε, λοιπόν, ξεχάστε τον! Ο καινούριος 'Dredd' είναι μια γνήσια και πολύ άξια μεταφορά του cult ήρωα στην μεγάλη οθόνη. Και αν και σαν θέαμα είναι σαφέστατα πιο χαμηλού προϋπολογισμού σε σχέση με άλλες ταινίες του είδους, ότι του λείπει σε φράγκα και τζαμπέ εκρήξεις και σκηνικά το αναπληρώνει με τις εξαιρετικές ερμηνείες, το καλό art direction, το σωστό κομιξάδικο attitude, το καλό σενάριο που παρακάμπτει με έξυπνο τρόπο τις ανεπάρκειες της παραγωγής και πάνω από όλα έναν ατσάλινο Karl Urban που ΣΠΕΡΝΕΙ και διδάσκει στον ομώνυμο ρόλο.

Χωρίς υπερβολές, καραγκιοζιλίκια και γραφικότητες, με λίγα και καλά λόγια (επιτέλους, μια ταινία δράσης που δεν πάσχει από… λογοδιάρροια!) με σοβαρότητα, αλλά όχι σοβαροφάνεια, ο Δικαστής της καρδιάς μας ζωντανεύει ένδοξα και επικά. Χωρίς φωνές, κραυγές και τυμπανοκρουσίες, αλλά με ένα υπόκοφο γρέζι στη φωνή που είναι όμως τόσο ψαρωτικό που νομίζεις ότι ο κόσμος θα τελειώσει μετά από το “I Am th Law” που ψιθυρίζει ο τυπάς μέσα από σφιγμένα δόντια, χωρίς πλάκα, μπορώ άνετα να φανταστώ σε ένα παράλληλο σύμπαν να ερμηνεύει τον ρόλο αυτό ο Clint Eastwood στο ζενίθ των νιάτων του και πάλι να – ίσως! - μην είναι τόσο καλός όσο εδώ! Ναι λοιπόν, το 'Dredd' είναι ΤΟΣΟ καλό. Και επιπλέον είναι αληθινά έξυπνο, πειστικό στο πεσσιμιστικό όραμα του μέλλοντος που προσφέρει και αγαπάει μέχρι τα μπούνια την παλιά καλή επιστημονική φαντασία και αυτό ξεχειλίζει σε κάθε του καρέ.

Ναι, οι άνθρωποι εδώ δούλεψαν με πολύ μεράκι. Και αν αυτό το μικρό έπος είχε για την παραγωγή του ένα μικρό κλάσμα από το μπάτζετ πχ του λίγου και βαρετού Prometheus θα παραμιλούσαμε ακόμη περισσότερο. Και θα είχε μπει με τις μπάντες στο τοπ 20 της καμαριέρας για το 2012. αλλά ως έχει, χαιρόμαστε και πριζωνόμαστε για μια εξίσου ένδοξη συνέχεια.

Πόσα πιάνει; 4 / 5