John Dies at the End

Μάστορας : Don Coscarelli

Παίχτες : Chase Williamson, Rob Mayes & Paul Giamatti 

Με δυο λογάκια :

Αυτό που θα δεις  εδώ δεν περιγράφεται απλά με δυο λογάκια. Ας αρκεστούμε λοιπόν στο να αναφέρουμε ότι ο μεγάλος μάστορας των b-movies θριαμβεύει ακόμα, παραδίδοντάς μας άλλο ένα παραισθησιογόνο cult υπερ-έπος.

Αναλυτικότερα :

Εντάξει κύριοι. Τα ρέστα μου. Ο θεός Don Coscarelli (των Phantasm, και φυσικά του υπερ-έπους Bubba Ho-Tep) ζωγραφίζει ξανά. Τι άλλο να πεις για μια ταινία όπου μεταξύ άλλων θα δεις ένα… φασματικό γκόλεμ από μπριζόλες και λουκάνικα να καταδιώκει τα θύματά του, αλλάζοντας άρδην την πραγματικότητα γύρω του με προτίμηση στο να μετατρέπει τα πόμολα της πόρτας σε υπερμεγέθεις… ψωλές (!!!) προκειμένου να τους εμποδίσει να δραπετεύσουν; Όπου κύριος πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ένα… ζωντανό, εντομόμορφο (!?!?!?) παραισθησιογόνο ναρκωτικό που διαλέγει τα θύματά του; Και όλα αυτά, πριν καν να τελειώσει η εισαγωγή αυτού του cult διαμαντιού; Το «John Dies At The End» είναι η μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου από τον David Wong και πολύ απλά δεν θα μπορούσε να σκηνοθετηθεί από κανέναν άλλον εκτός από τον Coscarelli! Τι άλλο να προσθέσει κανείς για αυτό το υπερφυσικά σουρεαλιστικό αριστούργημα, δεκαετίες μπροστά από την εποχή του;

Ας προσπαθήσω να συμμαζέψω τα ασυμμάζευτα. Ένα μυστηριώδες ναρκωτικό μετατρέπει όσους το πίνουν σε πύλη που οδηγεί σε άλλες διαστάσεις και αλλάζει άρδην την πραγματικότητα. Ταυτόχρονα, κάθε είδους φρικαλεότητα από τις εξωγήινες διαστάσεις, μπορεί να περάσει στον κόσμο μας, αθέατη, ή απλώς ιδωμένη από τον καθέναν μας, με τον δικό του προσωπικό τρόπο. Και όλο αυτόν τον χαμό, η τύχη, το κάρμα, wtf θέλει να το συμμαζεύουν δυο χαμένα κορμιά, αποτυχημένοι και αιωνόβιοι φοιτητές που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η κωλοβάρα και η μαστούρα τους! Κάπως έτσι, αντιμετωπίζοντας ρεπόρτερ φαντάσματα, γκόμενες φρικιά, δαιμονισμένους ιερείς, φωνές από το υπερπέραν που μιλάνε μέσα από… hot dog (!!!) έναν faux Τζαμαϊκανό βαποράκι ονόματι Robert Marley (!!!) ανίερα βδελύγματα από το έξω διάστημα, σκύλους που οδηγούν τζιπ, παρανοϊκούς μπάτσους και χίλια δυο άλλα απίστευτα, πρέπει απλώς να σώσουν τον κόσμο μας… και κάμποσους ακόμη!

Όχι, το «John Dies…» δεν είναι άλλη μια καμένη ταινία. Είναι ένα απίστευτα εγκεφαλικό παραισθησιογόνο ταξίδι, όπου ποτέ δεν γνωρίζεις με απόλυτη σιγουριά τι είναι αληθινό και τι όχι, που η μαύρη κωμωδία, το σπλάτερ, ολάκερη η ιστορία των b-movies (ανεξαρτήτως είδους!) μπολιάζονται με φιλοσοφία και που η ιστορία του λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα σε τέσσερις διαφορετικές χρονικές περιόδους! Υπέροχη ιστορία, κεφάτες ερμηνείες, σουρεαλισμός, καμενιά, αναπάντεχα guest (όπως από τον "Ψηλό" του Phantasm, Angus Scrimm) και… τι άλλο να ζητήσει κανείς; Βασικά, είναι αυτή η πληθωρικότητά του που μπορεί να το καταβαραθρώσει : είναι πολύ πολύπλοκο, μπερδεμένο και φλου. Και βασικά, είναι πολύ μπροστά για την εποχή του. Αλλά πάντα έτσι ήταν ο μάστορας Coscarelli, που παρά τα χρονάκια του, ακόμη διδάσκει. Το “John Dies at the End” είναι ένα σύγχρονο cult διαμάντι.

Πόσα πιάνει;  ανεκτίμητο!