Μάστορας : Juan
Carlos Fresnadillo
Παίχτες : Clive
Owen, Carice
van Houten & Izán
Corchero
Με δυο λογάκια :
Δυο παιδιά που ζουν σε διαφορετικούς τόπους
και χρονικές περιόδους καταδιώκονται από μια μακάβρια σκιώδη μορφή που επιθυμεί
να τους προξενήσει κακό…
Αναλυτικότερα :
Αν μπήκα στον κόπο να δω αυτή την ταινιούλα,
είναι επειδή είδα το όνομα του Clive Owen και λόγω του ψευδοκουλτουρέ προφίλ της…
ξέρεις τώρα για τι λέω… αυτό το περιτύλιγμα που σου υπόσχεται ότι αυτή είναι μια
«…βαθιά ατμοσφαιρική και φιλοσοφημένη ταινία, στα χνάρια του «Λαβύρινθου του Πάνα»
κλπ…» ε, λοιπόν, δεν είναι, αν και πολύ θα το ήθελε! Αν και ξεκινάει αρκούντως σκοτεινή
και ατμοσφαιρική – τόσο ώστε να με κάνει να παραβλέψω τον απαράδεκτο cgi μπαμπούλα! – παρόλα αυτά κάνει
σύντομα ασύστολη κοιλιά από την οποία δε συνέρχεται ποτέ. Και βασικά αυτό είναι
το βασικό της «αμάρτημα» : είναι μια ταινία πολύ πιο απλή (έως χαζή) από όσο
φαίνεται, αλλά προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε ξεγελάσει για το αντίθετο. Και τι δεν
σκέφτονται δηλαδή για να σε κάνουν να σκεφτείς ότι «δε μπορεί, σίγουρα κάτι
υπάρχει κρυμμένο πίσω από όλο αυτό το ακατανόητο (και βασικά βαρετό) σύνολο που
παρακολουθώ…»
…Αλλά φευ. Και οι άπειρες μισοανεπτυγμένες
σεναριακές γραμμές που είναι εκεί μόνο και μόνο για να σου πουλήσουν παπά, πολύ
απλά ακυρώνονται τελείως στο παράλογο, ξενέρωτο και απόλυτα μη λογικό φινάλε. Μου αρέσει πολύ ο Clive Owen, ειλικρινά τον θεωρώ έναν από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς της γενιάς του, αλλά εδώ έκανε φάουλ. Και άλλη φορά, όταν ξαναδείς κάποιο κουλτουρέ
θριλεράκι να σου γνέφει από το ράφι του dvd club υποσχόμενο ότι θα σε κάνει να ζήσεις την
ίδια εμπειρία που έζησες βλέποντας τον «Λαβύρινθο του Πάνα», το “Dark Water” και άλλα γνωστά ατμοσφαιρικά υψηλού
συμβολισμού αριστουργήματα, απλώς αγνόησέ την. Εγώ την πάτησα έτσι, μονάχα φέτος,
τουλάχιστον 3 φορές! Και φαντάζομαι ότι θα την ξαναπατήσω κι άλλες πολλές φορές!
Πόσα πιάνει;
2,5 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου