Μάστορας : Michel Hazanavicius
Παίχτες : Jean Dujardin, Bérénice Bejo and John Goodman
Με δυο λογάκια :
Ο μεγάλος πρωταγωνιστής του βωβού κινηματογράφου
George
Valentin
βλέπει το αστέρι του να
βουλιάζει με την έλευση των ομιλούντων ταινιών. Η πτώση οδηγεί στην παρακμή και
την αυτοκαταστροφή. Μόνο ο έρωτας που τρέφει για αυτόν ένα κορίτσι, η Peppy Miller, μια νεαρή χορεύτρια και φέρελπη
πρωταγωνίστρια των καινούριων, ομιλούντων ταινιών, μπορεί να τον σώσει…
Αναλυτικότερα :
Επίτηδες περίμενα αρκετό καιρό να καταλαγιάσει ο οσκαρικός
ντόρος του «The Artist» πριν το δω. Για να είμαι πιο αντικειμενικός. Προφανώς καλά έκανα, γιατί αν και μιλάμε για μια αναμφισβήτητα καλογυρισμένη και προσεγμένη ταινία, δεν είναι ούτε κοντινά τόσο καλή όσο την παρουσιάζουν. Εξηγώ. Για τους λίγους
που δεν ξέρουν, το “The Artist” είναι η ταινία που σάρωσε τα τελευταία oscar, έχοντας λάβει διθυραμβικές κριτικές από παντού. Πρόκειται
για μια ταινία ασπρόμαυρη και βουβή (κατά το 99% τουλάχιστον!) βασικά όπως τις φτιάχνανε
τότε τη δεκαετία του ’20. Σαν ιδέα και σαν κινηματογραφικό πείραμα, συμφωνώ και
επαυξάνω. Αλλά για να το δεις με την ησυχία σου σπίτι… εμ… όχι και τόσο.
Βασικά το “The Artist” ποντάρει πολύ στη νοσταλγία
του κοινού για τις ταινίες εκείνης της εποχής. Αν είσαι από αυτούς που γουστάρουν
αυτό το ρετρό τριπάκι, ή το βλέπουν στα πλαίσια κουλτουρέ αναζητήσεων, τότε
οκ, μπορεί αυτή η ταινία να έχει να σου πει το κατιτίς παραπάνω από όσα είπε σε
μένα. Αλλά αν απλά θες να δεις μια καλή ταινία και να διασκεδάσεις, τότε πολύ
απλά υπάρχουν άπειρες άλλες καλύτερες επιλογές. Επειδή, όντας βασικά μια ιστορία
αγάπης, γυρισμένη στα πρότυπα και τις φόρμες εκείνης της εποχής, έχει ένα τελείως
μινιμάλ σενάριο, το οποίο συμπληρώνεται από μεγάλες δόσης ρηχής, ελαφρόψυχης
χαριτωμενιάς. Αλλά, πέραν τούτου, τίποτα, νάδα, ζίλτς! Κοινώς, μετά το πρώτο
μισάωρο, η βαρεμάρα η ίδια.
Τι απομένει; Μια αναμφισβήτητα καλοφτιαγμένη ταινία,
με ωραία χαμόγελα και κάποιες καλές ερμηνείες, ειδικά του πρωταγωνιστικού
γυναικείου ρόλου. Η
κοπελιά αυτή είναι μεγάλο αστέρι! Αλλά το σενάριο
είναι τόσο ρηχό και κλισαρισμένο, που με κάνει να νοσταλγώ την αντίστοιχη ταινία
που είχαν κάνει τότε η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ! (αυτή που εκείνος ήταν μεγάλος
ηθοποιός του θεάτρου και αυτή τραγούδαγε πουλώντας μαρίδες στην ψαραγορά, εκείνος
την ανέδειξε σε σημείο που τον ξεπέρασε σε φήμη και για αυτό κατέβασε μαύρες πλερέζες!)
Πόσα πιάνει;
Σαν ιδέα ή κινηματογραφικό πείραμα 4 / 5. Σαν ψυχαγωγική αξία 3 / 5 και πολλά του βάζω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου