Εναλλακτικός Τίτλος : Πώς Καταντήσαμε λοχία
Μάστορας : ... έχει και από τέτοιον;
Παίχτες : Adam Sandler, Maria Bello, Chris Rock, Rob Sneider,
Πόσα πιάνει; 2 / 5
Με δυό λογάκια :
Με αφορμή το θάνατο του προπονητή που είχαν στη σχολική ομάδα μπάσκετ, 5 ενήλικες πρώην φίλοι και συμμαθητές συναντιώνται και αποφασίζουν όλοι μαζί να περάσουν, ένεκα νοσταλγίας, λίγο quality time, με τις οικογένειές τους. Το σκηνικό αυτό θα σταθεί αφορμή για ιδιαίτερες ζυμώσεις, τραγελαγικές καταστάσεις και γλυκόπικρες αποκαλύψεις...
Αναλυτικότερα :
Βλέποντας το “Grown Ups” η μόνη σκέψη που με απασχολούσε ήταν το πόσο καλύτερη θα μπορούσε να είναι αυτή η ταινία. Σκέψου το λιγάκι : έχεις μαζεμένα κάτω από την ίδια σκηνοθετική στέγη 4 από τα μεγαλύτερα ονόματα της σύγχρονης κωμωδίας. Έχεις πολλούς, ΠΟΛΛΟΥΣ χαρακτήρες, μια ωραία αφορμή για ένα πρωτότυπο σενάριο, ωραία τοποθεσία να παίξεις και... τι, θες κι άλλα; Τέλωσπάντων, έχεις όλα αυτά τα καλά και αντί να πας να φτιάξεις μια αριστουργηματικά αγαπησιάρικια κωμωδία χαρακτήρων, σαν και αυτές που έπαιζε στη δεκαετία του '80 και του '90 ο Steve Martin, πας και φτιάχνεις μια... οικογενειακή φαρσοκωμωδία. Δηλαδή, η ξενέρα η ίδια.
Τι φταίει; Κατ' αρχήν τη μερίδα του λέοντος στην ευθύνη φέρει το κακό σενάριο, με τους απόλυτα ρηχούς, εξωφρενικούς και άκρως αναληθοφανείς χαρακτήρες με τους οποίους ο θεατής δε μπορεί με τίποτα να ταυτιστεί. Φτηνά, επαναλαμβανόμενα αστεία τύπου fart jokes, υπερπληθώρα από “τάχα μου” cool one liners και έναν παράξενο αμφιθυμικό προσανατολισμό που προσπαθεί να απευθυνθεί σε παιδικό και ταυτόχρονα σε ενήλικο κοινό και φυσικά αποτυγχάνει σε αμφότερα. Αμ τι, όταν εναλάσσεις πλάνα με νερόβραστα παιδικά αστειάκια τύπου disney και στο καπάκι με άλλα που περιέχουν σεξουαλικά υπονοούμενα – και ενίοτε παραφιλικού χαρακτήρα, όπως αυτό με την υπονοούμενη... κτηνοβασία του ενός εκ των πρωταγωνιστών – με τι περιμένεις να καταλήξεις; Με μια ταινία που μάλλον φέρνει σε... σούπα / κολάζ από άλλες πολύ καλύτερές της. Η σκηνοθεσία είναι απόλυτα αδιάφορη και διεκπεραιωτική, σαν τηλεοπτική ένα πράμα, το αυτό και η φωτογραφία. Το φινάλε της μας ταϊζει βεβιασμένα την απαραίτητη δραματουργία και διδακτισμό του κώλου, μόνο που εδώ είναι τόσο πολύ πρόχειρη και ψεύτικη που χίλιες φορές καλύτερα θα ήταν να απουσίαζε πλήρως.
Προσπαθώντας να βρω κάποιο καλό στοιχείο για να βαστήξω τα μπόσικα, δε μπορώ να παραβλέψω την καταπληκτική χημεία της βασικής ομάδας των πρωταγωνιστών, που παρά το κουραδένιο σενάριο και τους ανεγκέφαλους διαλόγους, εντούτοις, βρίσκει κάποιες λίγες σποραδικές στιγμές να λάμψει. Κάποιες λίγες καλές κωμικές στιγμές, επιτυχημένα γκανγκς και σπιρτόζικοι διάλογοι αναμφισβήτητα υπάρχουν. Και γενικά, για τελείως ανεξήγητους λόγους, το όλο σύνολο παρά την προχειρότητα και τις οφθαλμοφανείς κακοτεχνίες και ελλείψεις του, παρακολουθείται αβίαστα με μια... μουδιασμένη ευχαρίστηση μέχρι τους τίτλους τέλους. Όπως όταν έχεις κολλήσει σε ένα καθόλα αδιάφορο σε σένα τηλεοπτικό πρόγραμμα, αλλά παρόλα αυτά εξακολουθείς να το βλέπεις χωρίς να ξέρεις το γιατί...
Β / Κ (Βυζά / Κώλοι) :
Εννοείται δεν παίζουν, αλλά τα 3 δολοφονικά ξανθά, που παρουσιάζονται, αποζημιώνουν και με το παραπάνω. Η υπέροχη Maria Bello είναι για πιο εκλεπτυσμένα “ώριμα” γούστα και τα 2 τρελά ζαρκάδια που υποδύονται τις κόρες του Rob Sneider για πιο άγριες και “μυαλά στα κάγκελα” καταστάσεις! Θα τις απολαύσετε σύντομα σαν “Mistress of the Week”! Όλες τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου