The Wolfman (Ο Λυκάνθρωπος)

Μάστορας : Joe Johnston
Παίχτες : Benicio Del Toro , Anthony Hopkins , Emily Blunt , Hugo Weaving
Πόσα πιάνει; 3 / 5
Με δυό λογάκια :
Η παιδική ηλικία του Lawrence Talbot τελείωσε οριστικά τη νύχτα που σκοτώθηκε η μητέρα του. Ο πατέρας του τον έστειλε από το ήσυχο χωριό που γεννήθηκε, το Blackmoor σε ένα άσυλο για φρενοβλαβείς. Αφότου βγήκε, πήγε στην Αμερική όπου έγινε αναγνωρισμένος ηθοποιός. Τότε τον βρίσκει η αρραβωνιαστικιά του αδερφού του, Gwen Conliffe, με νέα ότι ο αδερφός του εξαφανίστηκε και τον παρακαλάει να επιστρέψει στο Blackmoor για να τον βρουν. Επιστρέφει στο αρχοντικό του πατέρα του όπου στο μεταξύ το κατακρεουργημένο πτώμα του αδερφού του έχει βρεθεί. Ξεκινώντας για να ανακαλύψει το φονιά του αδερφού του, βρίσκει αντί αυτού μια φριχτή μοίρα για τον ίδιο... Εν τω μεταξύ, κάτι με απίστευτη δύναμη σκοτώνει κόσμο με ζωώδη τρόπο. Ένας επιθεωρητής της Scotland Yard μπαίνει στο παιχνίδι και οι υποψίες στρέφονται γύρω από τον Lawrence...

Αναλυτικότερα :
Εντάξει. Από μια ταινία που ονομάζεται “Ο Λυκάνθρωπας” δεν περιμένεις και πολλά πράματα. Αν μη τι άλλο, περιμένεις ένα προβλέψιμο του κερατά σενάριο. Και το έχει. Περιμένεις καλή ατμόσφαιρα. Και την έχει. Τα πάντα σε αυτό το ταινιάκι ουρλιάζουν Ravenloft! Η επιμέλεια στα σκηνικά, τα τοπία, την αρχιτεκτονική και τα σχετικά, θα έκανε ακόμα και τον παλιό καλό Tim Burton του “Sleepy Hollow” (“Ο Μύθος του Ακέφαλου Καβαλάρη” – η ΑΠΟΛΥΤΗ ταινία του είδους!) υπερήφανο! Εντάξει, η φωτογραφία είναι κομματάκι “στεγνή” με αποστειρωμένα χρώματα που προσπαθούν να είναι επιιτηδευμένα ατμοσφαιρικά, αλλά είναι μάλλον περισσότερο βαρετά. Ενίοτε, περιμένεις να δεις και κάμποσες συναρπαστικές – και ενίοτε κλασικά τρομακτικές – σκηνές. Δεν τις έχει. Τέλος, βλέποντας τα ονόματα των Del Toro και Hopkins να μοστράρονται στη θήκη του dvd, αν μη τι άλλο, περιμένεις να δεις και κάποιες ερμηνείες την προκοπής. Ούτε αυτό παίζει...

Και είναι ειλικρινά κρίμα. Διάλογοι κατώτεροι του αναμενόμενου δεν βοηθούν τις έτσι και αλλιώς κακές ερμηνείες. Ο Hopkins βαριέται αφάνταστα (πλάκα πλάκα, μήπως είναι καιρός του να βγει στη σύνταξη, να την κάνει σιγά σιγά με ελαφρά προτού σπιλώσει τελείως το όνομά του;) και ο πάντα ΑΨΟΓΟΣ Del Toro, δίνει εδώ τη χειρότερη ερμηνεία της καριέρας του. Με την ίδια “πονεμένη” έκφραση στο πρόσωπό του σε ΚΑΘΕ πλάνο της ταινίας, που μετά από την τόση ώρα που διαρκεί (140 και κάτι λεπτά, δε την λες και μικρή σε διάρκεια!) σου φέρνει η φάτσα του λιγάκι σε... δυσκοιλιότητα. Και άσε πια με αυτή την ανεκδιήγητη περούκα που του φορέσανε! Μα, πού τη βρήκανε τέτοια καούκα, που ακόμα και στο καρναβάλι τις Πάτρας βρίσκεις και καλύτερες; και καλά, ο στυλίστ ήτανε γκάου. Ο δραματοποιός γνώμη δεν είχε να εκφέρει, ή μήπως απλά δεν τον ένοιαζε;

Όπως και να έχει, όλα αυτά δε θα μετρούσαν και πολύ αν είχαμε κάτι πραγματικά αξιόλογο να δούμε. Αλλά η ιστορία είναι τόσο προβλέψιμη, που καταδικάζει κάθε πιθανότητα που θα είχε αυτό το ταινιάκι να ξεχωρίσει. Και πέρα από αυτό, η έλλειψη συναισθηματικά φορτισμένων σκηνών και γενικά οποιασδήποτε σκηνής που θα μπορούσε λιγάκι να ανεβάσει την αδρεναλίνη και να σπάσει λίγο τους “κοιμησμένους” ρυθμούς της ταινίας και τέλος η αποστέρηση από οτιδήποτε θα μπορούσε να θυμίζει θρίλερ – πόσο περίεργο και αταίριαστο για μια από τις πρώτες και κλασικότερες ταινίες τρόμου! - χαντακώνει την ομολογουμένως καλή παραγωγή. Η χρυσή εποχή για τους λυκάνθρωπες ήταν η 10ετία του '80 με τη σειρά The Howling (Το Ουρλιαχτό – ειδικά η πρώτη ταινία είναι ένα ατμοσφαιρικό b-movie αριστούργημα!) και φυσικά με τα “An American Werewolf in London”. Μετά, τους λυκάνθρωπες, όπως και τους μάγκες, τους πάτησε το τρένο...

Splatter / Gore :
Λίγα πράματα και προβλεπέ. Παραδόξως, περισσότερα από όσο σε παραπέμπουν οι αργοί ρυθμοί και το υποτονικό, χαμηλών τόνων στυλ της ταινίας.

Β / Κ (Βυζά / Κώλοι) :
...του λυκάνθρωπα!!!!

Ρεζουμέ :
Κρίμα, επειδή πίσω από το μέτριο αποτέλεσμα καταλαβαίνεις ότι υπήρχε όραμα. Φράγκα πέσανε, σκηνικά δουλευτήκανε, καλό cast επιλέχτηκε. Αλλά το γλυκό δεν έδεσε. Και αυτό που μένει είναι μια ταινία που πέρα από τα όποια δυνατά και τρωτά της σημεία, είναι βαρετή και αδιάφορη.