The Human Contract (Η Γυναίκα Αράχνη)

Μάστορας : Jada Pinkett Smith
Παίχτες : Paz Vega , Jason Clarke ,
Πόσα πιάνει; 1 / 5
Με δυό λογάκια :
Πίσω από κλειδωμένες πόρτες και αποστειρωμένα περιβάλλοντα γραφείου, καθένας ζει το προσωπικό του δράμα και αντιμετωπίζει τους δικούς του δαίμονες στο L.A. Ο πρωταγωνιστής, Julian Wright, προσπαθεί να ανταπεξέλθει στο επικείμενο διαζύγιό του. Γνωρίζει τη Michael, μια ατίθαση, σαγηνευτική και πανέμορφη γυναίκα. Θα συνδεθούν ερωτικά και η ζωή του θα αλλάξει σε ριζικά απρόβλεπτες γραμμές. Εν τω μεταξύ, επαγγελματική πίεση, τα ερωτικά τερτίπια και τα οικογενειακά του προβλήματα συσσωρεύονται και τον μετατρέπουν σε μια βραδυφλεγή βόμβα, με την όμορφη Michael να λειτουργεί δυνητικά σαν πυροκροτητής...

Αναλυτικότερα :
Πολύς κόσμος ζήλεψε τη δόξα του σκηνοθέτη και πρώτοι από όλους οι ηθοποιοί. Και αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό πράμα γιατί από ατομάρες όπως οι Clint Eastwood, Ron Howard, Sylvester Stallone (ναι ρε! Τραβάς κάνα ζόρι;) και δε συμμαζεύεται, έχουμε δει ταινιάρες. Όμως για κάθε τέτοια καλή περίπτωση, αντιστοιχούν πολύ περισσότερες περιπτωσάρες. Οι Asia Argento, William Shatner, Madonna, Rob Zombie και πάρα πολλοί άλλοι, θα ήταν πολύ καλύτερα αν δεν είχαν ποτέ αποπειραθεί να γυρίσουν τη δικιά τους ταινία. Κάπου σε αυτή την κατηγορία ανήκει και αυτό το σκηνοθετικό ντεμπούτο της Jada Pinkett Smith – είναι η γυναίκα του Will Smith αλλά οι περισσότεροι από εσάς την έχουν γνωρίσει από το ρόλο της ως Niobe, στα 2 τελευταία Matrix. Δυστυχώς, το “The Human Contract”, αν και αρχικά καταφέρνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατή, καταλήγει να είναι μια ημιτελής, βαρετή, παράλογη και ενίοτε ενοχλητική ταινία.

Να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους : δεν είμαι ο τύπος που θα κάτσει να δει συναισθηματικά δράματα. Τα βρίσκω στην πλειονότητά τους προβλέψιμα, αδιάφορα, με υπερβολικές καταστάσεις που απλά ΔΕΝ υπάρχουν και εξωφρενικά μη ρεαλιστικούς χαρακτήρες. Σα να ζουν σε άλλο πλανήτη. Χώρια που η φύση της συναισθηματικής επαφής είναι σχεδόν πάντα ρηχότατη και περιορίζεται... στα φυσικά κάλλη των πρωταγωνιστών. Παρόλα αυτά, ακόμα και αυτό το μη συμπαθές σε μένα genre, έχει ενίοτε προσφέρει ευχάριστες εκπλήξεις και ακόμα πιο “ενίοτε”, ταινιάρες. Τώρα, όσον αφορά το “The Human Contract”; Δεν έχει καμία σχέση με όλες αυτές τις κινηματογραφικές αρετές.

Κατ'αρχήν, η ταινία δολοφονείται με το που θα διαβάσεις τον Ελληνικό υπότιτλο. Που δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με τα όσα θα δεις σε αυτή. Πραγματικά, το “Η Γυναίκα Αράχνη” δεν θα μπορούσε να είναι πιο άστοχο προκειμένου να συνοψίσει το περιεχόμενο της ταινίας. Τυπική περίπτωση ΚΑΚΟΥ μη επαγγελματία υποτιτλιστή που αφενός δεν ξέρει Αγγλικά, αφετέρου δεν έχει μπει στον κόπο να δει την ταινία που του ανέθεσαν να “βαφτίσει”. Βέβαια, σε αυτό δεν ευθύνονται οι συντελεστές της ταινίας, αλλά οι δικοί μας αλμπάνηδες. Οπότε, το προσπερνάμε και πάμε κατευθείαν στα κατεξοχήν της ταινίας...

Υποτίθεται ότι το ψωμοτύρι για τις ταινίες του είδους ότι είναι οι χαρακτήρες. Δεν θα μπορούσε να αποτύχει περισσότερο σε αυτό τον τομέα η ταινία αυτή. Οι χαρακτήρες όχι απλά δεν είναι συμπαθείς, όχι απλά είναι αδιάφοροι, αλλά είναι απόλυτα ΣΙΧΑΜΕΝΟΙ! Και καλά, να υπήρχε κάποιος λόγος, κάποιο κίνητρο για αυτό, ας το έπαιρνε το παλιάμπελο. Αλλά εδώ δεν υπάρχει κανένας! Απλά η ταινία σε υποχρεώνει να συμβιώσεις για σχεδόν 2 ατέλειωτες ώρες με χαζούς, αντιπαθητικούς χαρακτήρες που ενίοτε θα έπρεπε κανονικά να χαρακτηριστούν σαν ψυχολογικά ασταθείς. Τα προβλήματά τους ποτέ δεν σου φαντάζουν σημαντικά, γιατί απλά ποτέ δεν πρόκειται να “συνδεθείς” και να να επενδύσεις συναισθηματικά σε αυτά τα άτομα και στα επιμέρους πάθη τους. Πέραν τούτου, είναι πέρα για πέρα μη ρεαλιστικοί, ενίοτε σε εξωφρενικό βαθμό. Το'παμε : σαν να βρίσκονται σε άλλο πλανήτη.

Δεν μπορώ να προτείνω σε καμία περίπτωση το “The Human Contract”. Είναι μια βαρετή, εκνευριστική ταινία με ΕΜΕΤΙΚΟ φινάλε που σε αφήνει τελείως ξεκρέμαστο και σου προσφέρει απλόχερα κωλοδάχτυλα επειδή μπήκες στον κόπο να χάσεις 2 ώρες από τη ζωή σου για να της δώσεις την ευκαιρία που – θεωρείς – ότι της αξίζει. Ο μόνος λόγος για να τη δεις είναι οι 2 όλες και όλες φάσεις όπου απεικονίζεται η ΘΕΑ, πανέμορφη Paz Vega ημίγυμνη, με υπερσέξι μαύρα εσώρουχα. Που και αυτές είναι ουσιαστικά ΠΛΑΝΑ και ουχί ερωτικές σκηνές, οι οποίες, παρεπιπτόντως, απουσιάζουν ολοκληρωτικά.