Μάστορας : Glenn Ficarra, John Requa
Παίχτες : Jim Carrey, Ewan McGregor, Leslie Mann
Πόσα πιάνει; 3,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Steven Russell είναι ένας ευτυχισμένος οικογενειάρχης που ζει το Αμερικανικό όνειρο. Μέχρι που ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα γίνεται η αφορμή για να αναθεωρήσει τα πάντα στη ζωή του και αποφασίζει πλέον να τη ζήσει όπως θέλει, χωρίς πλέον να καταπιέζει τον εαυτό του. Αποκαλύπτει σε όλοις την ομοφυλοφιλία του, ζει ένα εξωφρενικό στυλ ζωής γεμάτο απολαύσεις και σκαρφίζεται τις πιο τρελές κομπίνες προκειμένου να μπορέσει να το διατηρήσει! Κάποια στιγμή θα συλληφθεί και μέσα στη φυλακή θα γνωρίσει ένα ντροπαλό νέο, τον Phillip Morris. Ερωτεύονται τρελά και αποφασίζει με την αποφυλάκισή του να κάνει οτιδήποτε προκειμένου να ελευθερώσει και τον αγαπημένο του. Όταν τα καταφέρει, θα καταφύγει σε ακόμα πιο τρελές απατεωνιές προκειμένου να ζήσει τη ζωή που ονειρεύεται μαζί του.
Αναλυτικότερα :
Εντάξει, δεν το λες και τυπικό χολυγουντιανό πρότζεκτ. Για αυτό εξάλλου και ψιλοθάφτηκε ακόμα και από τους ίδιους τους συντελεστές του, όσον αφορά την προβολή του παγκοσμίως. Δεύτερον, δεν το λες τυπική ταινία για την οποία θα ασχοληθώ να κάνω review στην Καμαριέρα. Και για να είμαι ειλικρινής, ποσώς δε θα με ενδιέφερε το ταινιάκι αυτό αν δεν είχα ιντριγκαδοριστεί από κάποια άρθρα που το αφορούν και φυσικά αν δεν έπαιζε σε αυτό ο Jim Carrey που προσωπικά τον θεωρώ ένα από τα μεγαλύτερα υποκριτικά ταλέντα εν ζωή. Αν και αδικήθηκε πολύ και πρώτα από όλα αδίκησε ο ίδιος τον εαυτό του με τις κατά καιρούς επιλογές του, δεν παύει να ισχύει το αναμφισβήτητο γεγονός ότι πρόκειται για έναν σπουδαίο ηθοποιό που με τη σωστή σκηνοθετική καθοδήγηση μπορεί να κάνει θαύματα. Επίσης σπουδαίος ηθοποιός είναι και ο Ewan McGregor. Αμφότεροι δεν φοβήθηκαν να συμμετάσχουν κατά καιρούς σε ανορθόδοξους, ετερόκλητους ρόλους που ενίοτε τους έφεραν στα όριά τους και κάποιες φορές αποδόμησαν τη δημόσια εικόνα τους. Πάνω κάτω δηλαδή ό,τι γίνεται και εδώ. Μπράβο τους και μαγκιά τους.
Το ταινιάκι αυτό αποτελεί τρόπον τινά βιογραφία καθώς βασίζεται σε αληθινά πρόσωπα και καταστάσεις. Σερβίρεται με ένα ιδιόμορφο κοκτέιλ που απαρτίζεται από ένα ποσοστό μαύρο, ενίοτε φρενήρες, ενίοτε slapstick χιούμορ (στο οποίο φυσικά ο Carrey είναι μανούλα), ισόποσες δόσεις δράματος και ένα καλό μέρος αξύτατης κοινωνικής κριτικής και σχολιασμού ανθρώπων, αξιών και δε συμμαζεύεται. Και, τέλος, το στοιχείο που το διακατέχει και αφήνει ανεξήτηλη τη σφραγίδα του στην αισθητική του θεατή είναι μια αναμφισβήτητη σπιρτάδα που αντανακλάται πάνω από όλα στην ασυνήθιστα ευφυή περσόνα του Steven Russell. Τόσο πολύ, που κατά καιρούς θα σου θυμίσει το όλο πνεύμα και στυλ των καλύτερων σκηνών του “Ocean's Eleven”. Πέρα από αυτό, περιέχει ίσως τις πλέον δυνατές ερμηνείες που έχουν προσφέρει στην πλούσια καριέρα τους οι 2 αυτοί μεγάλοι ηθοποιοί.
Κατά τα άλλα, το ταινιάκι είναι πανέξυπνο, εξαιρετικά δουλεμένο με κορυφαία σκηνοθεσία, φωτογραφία και φυσικά ερμηνείες. Καταφέρνει να είναι πάντα απρόβλεπτο, πάνω εκεί που νομίζεις ότι τα πράγματα μπαίνουν σε μια σειρά και πας να χαλαρώσεις την προσοχή σου, εκεί είναι που θα σου τραβήξει την τρελή ανατροπή και θα σε στείλει να ψάχνεσαι από πού σου ήρθε η κεραμίδα που σε χτύπησε. Και με αυτό τον τρόπο θα την πατήσεις πάνω από 2 φορές στη διάρκεια της ταινίας! Είναι κρίμα που το αντισυμβατικό του θέματός του δεν του επιτρέπει να αγγίξει το κοινό που θα του άξιζε, όχι τόσο επειδή πάει κάτι στραβά με την ίδια την ταινία. Το στραβό στοιχείο αυτή τη φορά βρίσκεται στο κεφάλι του θεατή.
Β / Κ (Βυζά / Κώλοι) :
Μόνο αντρικοί. Μάγκες, ατυχήσατε.
Ρεζουμέ :
Εξαιρετική δουλειά, αλλά όχι για όλους. Καταδικασμένο να αποτύχει εμπορικά και το γνωρίζει. Όσοι το σνομπάρουν, αυτοί θα χάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου