Mάστορας : Christian Alvart
Παίχτες : Dennis Quaid, Ben Foster
Βαθμολογία : 3 / 5
Με δυό λογάκια :
Δυο κοσμοναύτες ξυπνούν μετά από μακροχρόνιο κρυογονικό ύπνο, με τη μνήμη τους προσωρινά σβησμένη. Το πλοίο τους όμως είναι πλέον τελείως διαφορετικό, αφιλόξενο και... θανατηφόρο. Μέσα σε ένα λαβύρινθο αλλοπρόσαλων survivors, εφιαλτικών πλασμάτων και τρελών, σουρεαλιστικών σκηνικών εγκατάλειψης και παρακμής, κρύβεται η σοκαριστική αλήθεια...
Αναλυτικότερα :
Θυμάστε ένα παλιό έργο, το Event Horizon? (Ελ.Υπότιτλος : Μακρινός Ορίζοντας) του Paul Anderson? Ε, αν σας άρεσε αυτό, τότε θα λατρέψετε το Pandorum! Καταφέρνει, παρά το περιορισμένο εύρος του προϋπολογισμού του, να γίνει μια αξιόλογη ταινία επιστημονικής φαντασίας με πλοκή που παίζει σε πολλαπλά επίπεδα, με καλό (αν και σε κάποια σημεία του, τετριμμένο) σενάριο, ανατροπές και συμπαθητικές ερμηνείες.
Δυστυχώς, το Pandorum στοιχειώνεται από μεγάλα μειονεκτήματα. Πρώτον, και γενικά για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν είναι και η πιο έυκολη ταινία όσον αφορά την παρακολούθησή της. Ξεκινά χωρίς να δίνει το παραμικρό στοιχείο στο θεατή όσον αφορά το τι στα κομμάτια συνέβη. Για το μεγαλύτερο μέρος του έργου, τα στοιχεία της πλοκής δίνονται με το σταγονόμετρο. Επιπλέον στην πνευματική κούραση που προκαλεί όλο αυτό, έρχεται να προστεθεί και η οπτική κούραση από τα μονότονα, επαναλαμβανόμενα και ανέμπνευστα σκηνικά. Το pacing θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο, κάποιες φάσεις της ταινίας φαντάζουν σαν τυχαία συρραφή ψιλοάσχετων μεταξύ τους σκηνών και σε άλλες φάσεις νιώθεις ότι έπεσε πολύ και αδέξιο ψαλίδι στο μοντάζ. Τέλος, η δράση πάσχει, θα μπορούσε να είναι περισσότερη και ποιοτικά καλύτερη.
Ούτε καν προσπαθεί να κρύψει τις επιρροές της, πράγμα αφενός τίμιο, αλλά και που συνάμα αδικεί το Pandorum στην αναπόφευκτη σύγκριση. Το λοιπόν, έχουμε και λέμε : Alien VS Predator (το πρώτο από τα βιντεοπαιχνίδια της σειράς, που είχε βγει αποκλειστικά στο Atari Jaguar!), Resident Evil (την πρώτη ταινία, όσον αφορά το όλο σεναριακό τέχνασμα της προσωρινής απώλειας μνήμης), οι ταινίες Alien, όσον αφορά το όλο διαστημικό / cyberpunk κλειστοφοβικό περιβάλλον. Event Horizon, Ghosts of Mars (όσον αφορά την έμπνευση και το design για τα πλάσματα) και άλλα πολλά αντίστοιχα.
Splatter / Gore :
Κάποιες ζουμερές σκηνές που με το που θα τις δείτε, αμέσως μετά θα τις ξεχάσετε.
Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Ακόμα και οι τρελαμένοι “εξωγήινοι” / εφιαλτικά πλάσματα / whatever διακατέχονται από μια αναίτια και ανεξήγητη τάση σεμνοτυφίας! Κακά τα ψέματα, κώλοι και επιστημονική φαντασία δεν πήγαιναν ποτέ μαζί, αν εξαιρέσεις τα αλησμόνητα album της Druuna (μακράν ο θεϊκότερος κώλος που σχεδιάστηκε ποτέ από ανθρώπινο χέρι!) του Paolo Eleuteri Serpieri!
Ρεζουμέ :
Μια κατά τα άλλα καλή ταινία που αδικείται από τις ελλίψεις της, τον ανεπαρκή προϋπολογισμό και την τάση του σεναρίου περισσότερο να αντιγράψει γνωστά επιτυχημένα μοτίβα, παρά να τολμήσει και να δημιουργήσει νέα και καινοτόμα σκηνικά. Να το δείτε γιατί ταινίες του είδους αυτού αν και υπάρχουν πολύ καλύτερες, εντούτοις είναι λίγες στο σύνολό τους, εξ ου και πολύτιμες!
Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Ένας εκ των παραγωγών της ταινίας είναι ο Paul Anderson!
Μια άκυρη δικιά μου απορία, δεδομένου ότι πολύ πρόσφατα έγραψα κριτική σε άλλες δυο πρόσφατες ταινίες (τι στο καλό, με το κιλο τις βγάζουν;) του Dennis Quaid. Ο άνθρωπος αυτός γιατί παίζει ακόμα σε ταινίες; Αφού είναι το παλτό το ίδιο, πιο παλτό και από Λούκας Βίντρα (οε οε οε!) στον Παναθηναϊκό! Μακράν ένας από τους πιο υπερεκτιμημένους ηθοποιούς...
Παίχτες : Dennis Quaid, Ben Foster
Βαθμολογία : 3 / 5
Με δυό λογάκια :
Δυο κοσμοναύτες ξυπνούν μετά από μακροχρόνιο κρυογονικό ύπνο, με τη μνήμη τους προσωρινά σβησμένη. Το πλοίο τους όμως είναι πλέον τελείως διαφορετικό, αφιλόξενο και... θανατηφόρο. Μέσα σε ένα λαβύρινθο αλλοπρόσαλων survivors, εφιαλτικών πλασμάτων και τρελών, σουρεαλιστικών σκηνικών εγκατάλειψης και παρακμής, κρύβεται η σοκαριστική αλήθεια...
Αναλυτικότερα :
Θυμάστε ένα παλιό έργο, το Event Horizon? (Ελ.Υπότιτλος : Μακρινός Ορίζοντας) του Paul Anderson? Ε, αν σας άρεσε αυτό, τότε θα λατρέψετε το Pandorum! Καταφέρνει, παρά το περιορισμένο εύρος του προϋπολογισμού του, να γίνει μια αξιόλογη ταινία επιστημονικής φαντασίας με πλοκή που παίζει σε πολλαπλά επίπεδα, με καλό (αν και σε κάποια σημεία του, τετριμμένο) σενάριο, ανατροπές και συμπαθητικές ερμηνείες.
Δυστυχώς, το Pandorum στοιχειώνεται από μεγάλα μειονεκτήματα. Πρώτον, και γενικά για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν είναι και η πιο έυκολη ταινία όσον αφορά την παρακολούθησή της. Ξεκινά χωρίς να δίνει το παραμικρό στοιχείο στο θεατή όσον αφορά το τι στα κομμάτια συνέβη. Για το μεγαλύτερο μέρος του έργου, τα στοιχεία της πλοκής δίνονται με το σταγονόμετρο. Επιπλέον στην πνευματική κούραση που προκαλεί όλο αυτό, έρχεται να προστεθεί και η οπτική κούραση από τα μονότονα, επαναλαμβανόμενα και ανέμπνευστα σκηνικά. Το pacing θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο, κάποιες φάσεις της ταινίας φαντάζουν σαν τυχαία συρραφή ψιλοάσχετων μεταξύ τους σκηνών και σε άλλες φάσεις νιώθεις ότι έπεσε πολύ και αδέξιο ψαλίδι στο μοντάζ. Τέλος, η δράση πάσχει, θα μπορούσε να είναι περισσότερη και ποιοτικά καλύτερη.
Ούτε καν προσπαθεί να κρύψει τις επιρροές της, πράγμα αφενός τίμιο, αλλά και που συνάμα αδικεί το Pandorum στην αναπόφευκτη σύγκριση. Το λοιπόν, έχουμε και λέμε : Alien VS Predator (το πρώτο από τα βιντεοπαιχνίδια της σειράς, που είχε βγει αποκλειστικά στο Atari Jaguar!), Resident Evil (την πρώτη ταινία, όσον αφορά το όλο σεναριακό τέχνασμα της προσωρινής απώλειας μνήμης), οι ταινίες Alien, όσον αφορά το όλο διαστημικό / cyberpunk κλειστοφοβικό περιβάλλον. Event Horizon, Ghosts of Mars (όσον αφορά την έμπνευση και το design για τα πλάσματα) και άλλα πολλά αντίστοιχα.
Splatter / Gore :
Κάποιες ζουμερές σκηνές που με το που θα τις δείτε, αμέσως μετά θα τις ξεχάσετε.
Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Ακόμα και οι τρελαμένοι “εξωγήινοι” / εφιαλτικά πλάσματα / whatever διακατέχονται από μια αναίτια και ανεξήγητη τάση σεμνοτυφίας! Κακά τα ψέματα, κώλοι και επιστημονική φαντασία δεν πήγαιναν ποτέ μαζί, αν εξαιρέσεις τα αλησμόνητα album της Druuna (μακράν ο θεϊκότερος κώλος που σχεδιάστηκε ποτέ από ανθρώπινο χέρι!) του Paolo Eleuteri Serpieri!
Ρεζουμέ :
Μια κατά τα άλλα καλή ταινία που αδικείται από τις ελλίψεις της, τον ανεπαρκή προϋπολογισμό και την τάση του σεναρίου περισσότερο να αντιγράψει γνωστά επιτυχημένα μοτίβα, παρά να τολμήσει και να δημιουργήσει νέα και καινοτόμα σκηνικά. Να το δείτε γιατί ταινίες του είδους αυτού αν και υπάρχουν πολύ καλύτερες, εντούτοις είναι λίγες στο σύνολό τους, εξ ου και πολύτιμες!
Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Ένας εκ των παραγωγών της ταινίας είναι ο Paul Anderson!
Μια άκυρη δικιά μου απορία, δεδομένου ότι πολύ πρόσφατα έγραψα κριτική σε άλλες δυο πρόσφατες ταινίες (τι στο καλό, με το κιλο τις βγάζουν;) του Dennis Quaid. Ο άνθρωπος αυτός γιατί παίζει ακόμα σε ταινίες; Αφού είναι το παλτό το ίδιο, πιο παλτό και από Λούκας Βίντρα (οε οε οε!) στον Παναθηναϊκό! Μακράν ένας από τους πιο υπερεκτιμημένους ηθοποιούς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου