Drag Me to Hell

Μάστορας : Sam Raimi
Παίχτες : Ειλικρινά, σας νοιάζει;
Βαθμολογία : 4,5 / 5

Με δυό λογάκια :
Μια υπάλληλος τράπεζας απορρίπτει την αίτηση για επέκταση δανείου σε μια υπέργηρη και μάλλον σιχαμερή κυρία. Αυτό που δε γνωρίζει είναι ότι η γριά έχει σπέσιαλ κοννέ με δυνάμεις... εξ' από δω και ότι την έχει φιλοδορήσει με μια κατάρα που θα τη θυμάται για όλη της τη ζωή... δηλαδή όση της απομένει!
Αναλυτικότερα :
Ή του ύψους, ή του βάθους θα είναι αυτό το παλικάρι. Εκεί που μας σερβίρει π@π@ριές τύπου Spiderman 3 και Boogeyman και λέμε πάει, το έχασε το άτομο, μας δίνει ένα μικρό διαμαντάκι σαν το Red Eye ή (ακόμα καλύτερα!) σαν τούτο εδώ και μας στέλνει. Υποθέτω ότι φταίει η πολλλή κόκα που τους κάνει όλους να δουλεύουν πλέον αποκλειστικά με τις όποιες αναλαμπές που μάλλον τυχαία τους πιάνουν.

Τέσπα, στην τελική δε με νοιάζει. Ό,τι χημεία και τέρατα γουστάρει ο καθένας να βάζει στον οργανισμό του είναι αποκλειστικά δικιά του υπόθεση. Άλλος φτιάχνεται με άσπρες σκόνες κι άλλος με άσπρα κομματάκια ποδαράκι και κοιλίτσα στον πατσά (yeah!!!). Άλλος γουστάρει πεντάφυλλα χόρτα, στην diethni kamariera γουστάρουμε τετράφυλλα αιδοία!

Τι λέγαμε; Α, για το έργο! Ε, τι θέτε; Η κατάρα πιάνει με αξιοθαύμαστη ακρίβεια και σύντομα αρχίζει να γίνεται της κακομοίρας. Δε λέω περισσότερα για να αποφύγω τα spoilers που εδώ διαδραματίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο, μαζί με κάθε φύσεως ανατροπή και πέναλντι. Ωραίες ερμηνείες και διάλογοι. Η ξανθούλα πρωταγωνίστρια σηκώνει το κυρίως ερμηνευτικό βάρος της ταινίας στις λεπτούλες πλάτες της και πολύ καλά κάνει γιατί μια χαρά τα καταφέρνει. Στο ρόλο του γκόμενού της παίζει το παλικαράκι που ήταν στο πρώτο Jeepers Creepers, αν θυμάστε αυτός που τον έκανε στο τέλος ο δολοφόνος / τέρας, ολόσωμη μάσκα για το καρναβάλι. Πολύ καλός στο ρόλο του, πείθει σαν... ψιλομαλάκας της υπόθεσης, αρκετά ώστε να τον αντιπαθήσεις και στα γυρίζει ερμηνευτικά με κομψό τρόπο στο τέλος.

Καλή σκηνοθεσία και φωτογραφία. Ωραίο pacing, όπου πρέπει γκαζωμένο και όπου χρειάζεται φρενάρει το ρυθμό της διήγησης αρκετά προκειμένου να σου ξετυλίξει την ιστορία και γενικά όλες τις πτυχές και αρετές του έργου. Το σχετικά περιορισμένο budget σε κάποια σημεία φαίνεται, ειδικά στον τομέα των οπτικών εφφέ, αλλά όχι με τόσο εξώφθαλμο τρόπο που να σου χαλάει την απόλαυση της θέασης.
Splatter / Gore :
Λίγα πράματα σε γενικές γραμμές αλλά αναπληρώνει με το παραπάνω στην αφθονία και την ποιότητα των καφροφάσεων και του μαύρου χιούμορ που έχει πλεχτεί αριστοτεχνικά στην ιστορία χωρίς ποτέ να σε ξενερώνει. Μιλάμε για σκηνές ανθολογίας εδώ μέσα και μάλιστα αρκετές! Κανείς δε δουλεύει το καφροχιούμορ σαν το Sam Raimi! Άξιος.
Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Εδώ ο μάστορας μας χάλασε το χατήρι, τηρώντας μια συντηρητική στάση στην οποία έτσι κι αλλιώς παραμένει πιστός στο σύνολο της καριέρας του. Οπότε, συγχωρεμένος. Σχεδόν.
Ρεζουμέ :
Έχω την εντύπωση ότι η καριέρα του Raimi, μοιάζει πλέον υπερβολικά με αυτή του... ΛΕ - ΠΑ!!! Εκεί δηλαδή που για κάμποσα χρόνια τον θεωρούμε τελειωμένο, βγάζει από του πουθενά ένα “Όλα τα μωρά στην πίστα” ή ένα “Μαγικά χαλιά” και κάνει τα τσιφτετελοdancefloors να λιώνουν σε όλη την επικράτεια. Θέλετε κι άλλα; Όχι! Απλά, άμα γουστάρετε ένα καλό @ρχιδάτο μεταφυσικό θρίλερ (ένα από τα καλύτερα για φέτος!), τρεχάτε να δείτε το Drag Me To Hell!!!