Orphan (2009)

Με δυό λογάκια :
Μια οικογένεια αποφασίζει να υιοθετήσει ένα παιδί. Η τελευταία αποβολή της μητέρας την έχει σημαδέψει και επιβαρύνει με έντονα ψυχολογικά προβλήματα. Βρίσκουν από το ορφανοτροφείο ένα 9χρονο κορίτσι, την Esther. Φαντάζει ιδανική επιλογή. Είναι πανέξυπνη, πολύ ώριμη για την ηλικία της, επιμελής σε όλα της και συγκροτημένη. Όμως σύντομα θα αποδειχθεί ότι τα πράγματα δεν έχουν ως φαίνονται και η κακόβουλη επιρροή της Esther θα απειλήσει τη συνοχή αλλά και τη... σωματική ακεραιότητα της οικογένειας...
Αναλυτικότερα :
Έχοντας εισπράξει διθυραμβικές κριτικές από παντού, να πω την αλήθεια περίμενα με αγωνία να δω αυτή την ταινία. Αλλά να πω την αλήθεια, βάσταγα και μικρό καλάθι. Κάτι η ανέμπνευστη αφίσα με το μουτρωμένο κοριτσάκι, κάτι το όλο στυλ του “οικογενειακού θρίλερ”, δεν ξέρω, δεν με ενέμπνεαν. Λοιπόν, το Orphan είναι ίσως το καλύτερο θρίλερ της χρονιάς! Είχα πολύ καιρό να δω αληθινή αντρίκεια σκηνοθεσία, χωρίς μοδάτες ακροβατικές τσιριτσάντζουλες και παλιό καλό “τραβηγμένο” suspense που μου θύμισε τις αντίστοιχες σκηνές από τα παλιά αμίμητα giallo του Dario Argento!

Πώς να το περιγράψω; Σας άρεσε μια παλιά ταινία, “Ο Καλός Γιός” με τον Μακάλευ Κάλκιν (η μοναδική αξιόλογη ταινία που έπαιξε) ; Είναι το ξανθούλι αγοράκι που έπαιζε στο “Μόνος Στο Σπίτι”. Ε, λοιπόν, το Orphan είναι σε αυτό το στυλ, μονάχα ΑΠΕΙΡΩΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟ. Άλλες επιρροές της ταινίας; The Hand That Rocks The Cradle (Ελ. Υπότιτλος : Το Χέρι Στην Κούνια), Let The Right One In (Ελ.Υπ. : Άσε το Κακό να Μπει), Hide And Seek (Ελ. Υπ.: Το Κρυφτό) Καλοί, ουσιαστικοί διάλογοι που ξεχωρίζουν. Αφήγηση που έχει πράγματα να πει και το κάνει με εκλεπτισμένο, αριστοτεχνικό στυλ, χωρίς πολυλογίες. Και μόνο οι κινήσεις και οι εκφράσεις των ηθοποιών διηγούνται την ιστορία σε ένα τελείως διαφορετικό επίπεδο, σκάλες πιο βαθύ. Αληθινά καταπληκτική σκηνοθετική δουλειά. Αρχοντική, κιμπάρικια, μαστόρικη. Σε πολύ καλό επίπεδο και η φωτογραφία και το soundtrack.

Όλα τα λεφτά το κοριτσάκι. Είναι αστέρι. Ηθοποιάρα, δυνατό, φυσικό ταλέντο. Ελπίζω να μη καεί από τα φώτα του Hollywood. Αλλιώς, έχει τρελό μέλλον. Η δύναμη της ερμηνείας που κρύβεται και μόνο στις απειροελάχιστες αλλαγές στις εκφράσεις του προσώπου της, ξεπερνά κατά πολύ την ερμηνευτική δεινότητα πολλών καταξιωμένων εκατομμυριούχων κινηματογραφικών σταρ. Ειδικά προς το τέλος, όταν γίνεται και η μεγάλη ανατροπή στο σενάριο, το παιδί είναι κυριολεκτικά αποκάλυψη. Σε αυτό βοηθά και η πολύ καλή δουλειά που έχει γίνει στο make up που καταφέρνει επίσης να απεικονίσει με άψογο τρόπο το φαινομενικό “γέρασμα” της μητέρας καθώς οι ψυχικές οδύνες της αυξάνονται με την πάροδο του έργου.
Splatter / Gore :
Λίγα και καλά. Οι σφυριές στο κεφάλι της καλόγριας sister Abigail θα είναι πάντα ένα θέαμα που ζεσταίνει την καρδιά μου. Κοψίματα, σκισίματα και μαχαιρώματα που κάνουν καλά τη δουλειά τους, αλλά έχω δει και καλύτερα. Και μια ΣΚΑΤΟΨΥΧΗ σκηνή όπου η Esther σπάει το χέρι της σε μια μέγγενη, για να ενοχοποιήσει τη θετή μητέρα της! ΑΟΥΤΣ! Ίσως η πιο επώδυνη σκηνή μετά από εκείνο το αμίμητο ιστορικό συγίρισμα που έκανε η Kathy Bates στο Misery, στους αστραγάλους του άμοιρου συγγραφέα. Με τη βαριοπούλα. ΑΟΥΤΣ!!!
Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Τα μαύρα εσωρουχάκια της μαμάς προσφέρουν στο μάτι ένα χαρούμενο διάλυμα, σε ένα (πρόωρα κομμένο) οικογενειακό γ@μισάκι. Καθόλου κακή η μαμά. Θυμίζει μια νεότερη, ομορφότερη Sarah Jessica Parker. Μάστορα, θα μπορούσαμε να είχαμε κι άλλο;
Ρεζουμέ :
Ανεξάρτητα του πώς προτιμάτε να σερβίρουν το θρίλερ σας, δείτε το Orphan. Είναι μάλλον η κορυφή σε μια κινηματογραφική χρονιά που είχε μια έτσι και αλλιώς καλή σοδειά από θρίλερ. Ακόμα κι αν δε σας αρέσουν τα θρίλερ, δείτε το Orphan. Κοινώς, ακόμα και αν δε βλέπετε ταινίες, επαναλάβετε μετά από εμένα : ΔΕΙΤΕ ΤΟ ORPHAN!!!
Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Το κοριτσάκι που υποδύεται την Esther είναι 12 χρονών. Δεν είχε δει ποτέ πριν θρίλερ στη ζωή της, γιατί δεν της το επέτρεπαν οι γονείς της! Πριν παίξει στην ταινία – η πρώτη της – είδε τα “The Good Son” & “Let The Right One In”. Δε θεωρεί το Orphan ιδιαίτερα τρομακτική ταινία!
Βαθμολογία : 5 / 5