Resident Evil Retribution (Resident Evil : Η Τιμωρία)

Μάστορας : Paul W.S. Anderson

Παίχτες : Milla Jovovich, Sienna Guillory & Michelle Rodriguez

Με δυο λογάκια :

O T-virus της αδίστακτης Umbrella Corporation συνεχίζει να καταστρέφει τον κόσμο, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε αιμοδιψείς νεκροζώντανους. Η τελευταία ελπίδα της ανθρωπότητας είναι η Alice που ξυπνάει στο πιο κεντρικό και ζωτικό εργαστήριο της Umbrella και θα δώσει τη μάχη της ζωής της, αλλά θα έχει και μια ευκαιρία να καταφέρει ένα αποφασιστικό χτύπημα στην αδίστακτη εταιρία, εφόσον επιζήσει από τις παγίδες και τα φριχτά πλάσματα της βάσης…

Αναλυτικότερα :

Εντάξει, θα ακούσετε γύρω τριγύρω πολύ θάψιμο για το τελευταίο Resident Evil. Όπως ακούσατε εξάλλου τρελό θάψιμο και για το προτελευταίο (που προσωπικά το θεωρώ το χειρότερο όλων των Resident Evil). Και οι λόγοι γνωστοί. Κουκουρούκου διάλογοι, τρύπιο από παντού και εξωφρενικά μη πειστικό σενάριο, ερμηνείες γεια σας και αβέρτα καννιβαλισμός του υλικού των αγαπημένων videogames. Θα συμφωνήσω. Αλλά υπό προϋποθέσεις. Θέλω να πω, τόσα χρόνια τώρα, πρέπει πλέον ο θεατής να ξέρει τι εστί κινηματογραφικό Resident Evil. Το οποίο είναι ελεύθερη απόδοση και ουδέποτε υπήρξε – ούτε και θέλησε ποτέ να είναι! – ακριβής μεταφορά του videogame. Το Resident Evil ήταν πάντα αφορμή για μια τα-μυαλά-στα-κάγκελα εφηβική ταινία δράσης με ζόμπι. Ήταν ανέκαθεν ένα κολάζ καθαρού και άμυαλου entertainment που απαρτίζεται από σκόρπιες «πέτσινες» (αλλά καλοφτιαγμένες) σκηνές δράσης, μπόλικα ειδικά εφέ, ολίγη από θύμισες από τις ζόμπι B-movies της δεκαετίας του 80, κάμποσες «τσόντα» σκηνές από τα ορίτζιναλ βιντεοπαιχνίδια και την χαρισματική παρουσία της Milla Jovovich να ηγείται του αχταρμά.

Και για να είμαστε ειλικρινείς, γιατί όχι; Προσωπικά έχω δει πολλές σοβαροφανείς και τάχα μου «ψαγμένες» ταινίες δράσης που ήταν σαφέστατα κατώτερες των κινηματογραφικών κλώνων του Resident Evil. Και για να μιλάμε και στο δια ταύτα, τούτο εδώ, το Retribution κάνει την δουλειά του μια χαρά. Θυμίζοντας videogame περισσότερο από κάθε άλλη ταινία της σειράς – καθώς η δράση εξελίσσεται κυριολεκτικά σε πίστες! - κρύβει από πίσω του ένα σενάριο με αρκετά έξυπνα και πρωτότυπα στοιχεία που όμως σαφέστατα πνίγονται από τις χαοτικές τρύπες και τα παράλογα στοιχεία του.

Η Umbrella λοιπόν, εξακολουθεί να προσπαθεί να καταστρέψει τον κόσμο, ένας Θεός ξέρει γιατί. Και το κάνει εξακολουθώντας να ξοδεύει εξωφρενικά, διαστημικά ποσά και πόρους λες και τα πεντοχίλιαρα είναι πετσετάκια (ώπα!) ή έχουν καβάτζα μια πρέσα που τυπώνει φράγκα. Η Milla επιστρέφει και μαζί της πολλές σκηνές – φόρος τιμής στα παλιά Resident Evil, όπως μια σύγχρονη κόπια της περίφημης – τότε! – γυμνής σκηνής, πολλά πρόσωπα από το παρελθόν και πολλές αντίστοιχες καταστάσεις, όπως η περίφημη παγίδα με τα λέιζερ από το πρώτο Resident Evil. Όλο αυτό το μπάχαλο σφαγών και εκρήξεων λαμβάνει χώρα στο πιο εξωφρενικά μη ρεαλιστικό, αλλά και ατμοσφαιρικό Resident Evil σκηνικό που υπήρξε ποτέ. Και κερασάκι στην τούρτα το πιο κουφό φινάλε σε Resident Evil μέχρι τώρα. ‘ντάξει. Γιατί όχι;

Ρεζουμέ :

Είναι κακό, αλλά λόγω της αμετροεπούς βλακείας του, μάλλον προσγειώνεται στην κατηγορία του «τόσο κακό που καταντάει καλό». Περίπου. Όπως έχει, το Retribution, είναι μια κουκουρούκου σε κάθε τομέα ταινία και ΑΚΡΙΒΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΛΟΓΟ είναι ταυτόχρονα μια ένοχη κινηματογραφική απόλαυση. Οι κολλημένοι, όσοι θέλουν να δουν μια «κανονική» ταινία, ή αυτοί που θα κάνουν συγκρίσεις με τα βιντεοπαιχνίδια, απλώς να αποφύγουν.

Πόσα πιάνει; 2,5 / 5