Μάστορας : Guy Ritchie
Παίχτες : Robert Downey Jr., Jude Law & Jared Harris
Με δυο λογάκια :
O Sherlock Holmes επιστρέφει σε μια καινούρια περιπέτεια. Αυτή τη φορά θα πρέπει να ενώσει τις δυνάμεις του με τον πιστό του φίλο dr. Watson για να συλλάβουν τον μεγαλύτερό του αντίπαλο, dr. Moriarty.
Αναλυτικότερα :
Λάτρεψα το πρώτο Sherlock Holmes και ήμουν απόλυτα σίγουρος ότι θα λατρέψω και τούτο εδώ. Και φαινομενικά, δεν έχω κανένα λόγο για να μη το κάνω : το "Game of Shadows" ακολουθεί τον κανόνα που διέπει όλα τα καλά sequels. Μεγαλύτερο, ακριβότερο, εντυπωσιακότερο και γενικά με ακόμη περισσότερη έμφαση σε κάθε στοιχείο που έκανε το πρωτότυπο έργο να ξεχωρίσει. Έτσι θα ξαναδείς - και πάνω από μια φορά - την αναλυτική σκέψη του Shellock Holmes καθώς προβλέπει τις πιθανές κινήσεις των αντιπάλων του σε σκηνές τύπου "bullet time" από το Max Payne. Θα ξαναδείς τον Robert Downwy Jr να υποδύεται υποδειγματικά τον θρυλικό ντετέκτιβ και να επιδίδεται σε ακόμα πιο εξωφρενικά τρυκ και μεταμφιέσεις. Και γενικά, όπως είπαμε παραπάνω : θα ξαναδείς ότι είδες και στο πρώτο Sherlock Holmes, αλλά μεγαλύτερο και καλύτερο.
Δυστυχώς, η επανάληψη, πέρα από μήτηρ πάσης μαθήσεως, φέρνει και βαρεμάρα. Σε αυτό συμβάλλει μέγιστα και η μαραθώνια διάρκεια της ταινίας όπου από ένα σημείο και μετά ο θεατής χάνει το κουβάρι της διήγησης, γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να συγκεντρώσει την προσοχή του για τόση πολλή ώρα σε τόσες πολλές λεπτομέρειες. Έτσι, η τελική εντύπωση που σου αφήνει το "Game of Shadows" είναι μιας εξαιρετικά καλοφτιαγμένης μεν, ατελείωτης δε σειράς ψιλοάσχετων μεταξύ τους σκηνών όπου οι 2 πρωταγωνιστές κάνουν τα πάντα όλα σχεδόν σε κάθε γωνιά της Ευρώπης και το κάθε κεφάλαιο κλείνει με μια μεγάλη έκρηξη, πριν ακολουθήσει ένα ακόμη κεφάλαιο που θα κλείσει με μια ακόμη μεγαλύτερη έκρηξη.
Γενικά, το "Game of Shadows" το ζορίζει το θέμα του πολύ, λες και βρίσκεται σε αγώνα δρόμου για να εντυπωσιάσει το κοινό του. Αυτή η υπερπροσπάθεια βγαίνει από την οθόνη, περνάει στο θεατή και τον "φορτώνει". Αντί να διηγηθεί την - έτσι και αλλιώς ισχνή - ιστορία του απλά και όμορφα και να επιτρέψει στις πολλές αρετές του να αναπνεύσουν, μπουκώνει ασφυκτικά το θεατή με τρελές σκηνές, κόλπα, τοποθεσίες, χαρακτήρες, εκρήξεις, κωλοτούμπες και δε συμμαζεύεται, μέχρι που μέχρι το τέλος όποιο ενδιαφέρον υπάρχει χάνεται - εκτός και αν τραβάς τρελή πώρωση ή είσαι 12 χρονών!
Πόσα πιάνει; 3,5 / 5
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου