Surrogates

Μάστορας : Jonathan Mostow
Παίχτες : Bruce Willis , Radha Mitchell , Rosamund Pike , James Cromwell
Πόσα πιάνει; 3 / 5
Με δυό λογάκια :
Στο κοντινό μέλλον η τεχνολογία επέτρεψε στον άνθρωπο να συνδέεται μέσω υπολογιστή με ένα τεχνητό ομοίωμα που καλείται surrogate, “αντικαταστάτης”. Αυτό σύντομα συνεπάγεται μια εκφυλισμένη, νωθρή ανθρωπότητα όπου ο καθένας καταλήγει να ζεί αποκλειστικά μέσω του τεχνητού αντικαταστάτη του και με αυτόν να κάνει τα πάντα : κοινωνικοποίηση, δουλειά, έρωτα. Όταν όμως ένας δολοφόνος σκοτώνει surrogates και ταυτόχρονα και τους ιδιοκτήτες τους, ένας αστυνομικός θα πασχίσει να λύσει το μυστήριο, κόντρα στο σύστημα αλλά και στη δική του αποξένωση από την αληθινή ζωή.

Αναλυτικότερα :
Άλλο ένα review που σας άργησα πολύ, δεδομένου ότι την ταινία την έχω στην κατοχή μου τουλάχιστον από τον Οκτώβρη. Επίσης, ήλθε σε αυτό το πολύ αρχικό στάδιο στην προσοχή μου από σύσταση που είχα από τον Κώστα, και ό,τι προτείνει αυτό το παλικάρι, στάνταρ δε μπορεί να είναι αδιάφορο. Τι είναι; Εν μέρει αστυνομικό, Λιγάκι ταινία μυστηρίου. Επιστημονικής φαντασίας εργάκι καθαρά, αλλά με κοινωνικές προεκτάσεις και συναισθηματικές ευαισθησίες. Και όλα αυτά σερβίρονται με μια χαμηλών τόνων σκηνοθεσία που αφενός ομογενοποιεί και εναρμονίζει τις πολλές διαφορετικές γεύσεις αυτού του αμαλγάματος ιδεών, αφετέρου τις... ισωπεδώνει ελαφρά, μην επιτρέποντας να επικρατήσει κάποιο επιμέρους στυλ και άποψη. Τι εννοώ; Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε...

Σίγουρα θα σας θυμίσει Phillip Dick. Μοιάζει να είναι γεμάτη από επιρροές και φόρους τιμής στις ταινίες που έχουν βγει από τα γραπτά του μεγάλου συγγραφέα. Η αλήθεια να λέγεται : η ιδέα που αποτελεί τον σεναριακό πυρήνα του “Surrogates” είναι δυνατή, φρέσκια και πιο επίκαιρη από ποτέ. Σε μια κοινωνία που νέα αγόρια και κορίτσια αντί να ζήσουν τη ζωή τους, λιώνουν στα ιντερνετικά site κοινωνικής δικτύωσης τύπου facebook, παίζουν ανούσια Java παιχνιδάκια, πίνουν ανύπαρκτα virtual σφηνάκια και καλλιεργούν πλασματικά χωράφια, ενυδρεία, και κατοικίδια, σίγουρα το “Surrogates” έχει ένα δυνατό μήνυμα να μεταλαμπαδεύσει. Όταν άτομα της διπλανής πόρτας πληρώνουν επαγγελματίες για να ανεβάσουν στο προφίλ τους ρετουσαρισμένες μέσω photoshop φωτογραφίες τους, δεν είναι τόσο δύσκολο να φανταστείς έναν εξ ολοκλήρου virtual “ωραιοποιημένο” αντικαταστάτη που μέσω του οποίου θα ζούμε τη ζωή μας. Εν μέρει, το σεναριακό πείραμα είναι επιτυχημένο. Ειδικά στις σκηνές όπου υπερτονίζεται η αντίθεση με τα γερασμένα, κουρασμένα “αληθινά” πρόσωπα των χαρακτήρων σε σχέση με τα άφογα αλλά ψεύτικα χαρακτηριστικά των surrogates, μια αίσθηση αμηχανίας θα τη νιώσεις. Ενδιαφέρουσες ιδέες, διάσπαρτες στα πλάνα της ταινίας, υπάρχουν πολλές, αλλά δυστυχώς δεν αξιοποιούνται όπως πρέπει. Τόσο όσον αφορά τα στοιχεία της ζωής σε μια τέτοια κοινωνία, όσο και την ψυχοπαθολογία των χαρακτήρων και τη φοβία που αναπτύσσουν για την αληθινή ζωή.

Δυστυχώς, τα πάντα φρενάρουν στην ανέμπνευστη, άνευρη και αδιάφορη σκηνοθεσία. Ο άνθρωπος που μας έδωσε το αρκετά καλό “Terminator 3 : Rise of the Machines” σίγουρα δεν ήταν σε καλή μέρα. Το σενάριο, παρά την αρχική πολύ καλή ιδέα, πάσχει και σε αφήνει ξεκρέμαστο. Το αρχικό ενδιαφέρον concept του εγκλήματος... ξεχνιέται (!) και νοθεύεται με τετριμμένες θεωρίες συνομωσίας και ιδεολογικές αντιλήψεις που πιο πρόχειρες και προκατασκευασμένες δε θα μπορούσαν να γίνουν. Το όλο μυστήριο λύνεται πολύ σύντομα (και θα μαντέψεις τον ένοχο ακόμα πιο πριν από αυτό!) και τα ποιοτικά και κοινωνιολογικά στοιχεία του σεναρίου γρήγορα παραμελούνται σε βάρος των σκηνών δράσης που είναι τουλάχιστον τηλεοπτικού επιπέδου και θυμίζουν κακέκτυπο αντίστοιχων πολύ καλύτερων από τους παλιούς “Εξολοθρευτές”. Οι ερμηνείες είναι τουλάχιστον μέτριες, ακόμα και αυτές των πιο παλιών και “ψημένων” ηθοποιών.

Ρεζουμέ :
Έχοντας αναμφισβήτητες αρετές, έναν σταρ πρώτου μεγέθους στον πρωταγωνιστικό ρόλο και πολύ καλή ιδέα σαν σεναριακή αφορμή, αυτό το... ταινιάκι, θα μπορούσε αλλά δεν κατάφερε να γίνει μια πραγματικά μεγάλη ταινία. Χαντακώνεται από την έλλειψη τόλμης και φιλοδοξίας που τη χαρακτηρίζει. Θα ήθελε πολύ να είναι το νέο Blade Runner, ή έστω το φτωχό ξαδερφάκι του. Αλλά δυστυχώς, μας θυμίζει περισσότερο το... “I, Robot”