Review : Inside

Εντάξει το παραδέχομαι. Είχα σκοπό να αρχίσω τη στήλη των reviews με κάτι πολύ πιο γνωστό και "εντυπωσιακό". Μέχρι χτές το βράδυ, λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Είχα πολύ καιρό να δω ένα θρίλερ που κυριολεκτικά να με γραπώσει από τα κάκαλα και να με κάνει πραγματικά να "νοιαστώ" για την εξέλιξη της ιστορίας και για τη μοίρα των πρωταγωνιστών. Και όλα αυτά από έναν διαπιστευμένο "με τη βούλα" θριλεράκια.
Είχε προηγηθεί μια ολιγοήμερη εξερεύνηση στο κινηματογραφικό σύμπαν του Clive Barker, κοινώς, επειδή αυτό τον καιρό διαβάζω τα περιβόητα "Books of Blood" είπα να (ξανα)δω ό,τι ταινία υπάρχει εκεί έξω που να φέρει τη σφραγίδα του διάσημου συγγραφέα, είτε στη σκηνοθεσία, είτε στο Screenplay - η πλειοψηφία ανήκει στη δεύτερη κατηγορία -. Αφού είδα ξανά τις πιο γνωστές από αυτές και χάρηκα (all hail Candyman!!!) είπα ο καψερός να δοκιμάσω και τις λιγότερο γνωστές, και μάλιστα όλες. (επειδή είμαι κατα βάθος φιλότιμο και τακτικό παλικάρι από σπίτι και μου αρέσει να φέρω σε πέρας κάθε τι με το οποίο καταπιάνομαι)
Ε, λοιπόν υπέφερα. Και γαμώ τα δυστηχήματα. Και όποιος δε με πιστεύει, ας δει καπάκι τα Candyman 3, the Plague και Rawhead Rex και θα με θυμηθεί. Τόσο καλά. Όπως ήρθαν λοιπόν τα πράγματα, το τέλος αυτού του κινηματογραφικού ταξιδιού με βρήκε κουρασμένο και απογοητευμένο. Και τότε οι σκοτεινοί θεοί που προστατεύουν εμάς τους θριλερομανείς έστειλαν στα χέρια μου το δισκάκι του Inside.
Λοιπόν, δεν ξέρω είντα "πίνουν" τα νέα παλικάρια στη Γαλλία, αλλά σίγουρα δουλεύει. Απλή "παλιομοδίτικη" σκηνοθεσία (πλην λίγων σκηνών που εξαιρούνται), ηθοποιοί που δεν τους ξέρει ούτε η μάνα τους και υπόθεση τόσο απλή (χωρίς πλάκα μπορεί να συνοψιστεί σε 2 προτάσεις!) αλλά και τόσο ΣΚΑΤΟΑΡΡΩΣΤΗ, έδωσαν μια γερή κλωτσιά στα κάκαλα και στον κουρασμένο καψαλισμένο και γεμάτο από κακό κινηματογράφο εγκέφαλο του υπογράφοντος.
Η υπόθεση είναι τόσο λιτή που ότι και να σχολιάσω για αυτή θα περιέχει spoilers. Οπότε θα κρατήσω το (βρωμό)στομά μου κλειστό και απλά θα σας παροτρύνω να δείτε αυτή την ταινιούλα και να την απολαύσετε όπως εγώ - τελείως ανυποψίαστοι.
Μοναδική προειδοποίηση. Αποφύγετε άμα είστε ευαισθητούληδες στα αίματα και στο Gore, γιατί η ταινία έχει τόσο και από τα 2 που έφτασε και περίσσεψε για να ικανοποιήσει ένα χρόνιο, ανίατο horror freak σαν και εμένα. Και αυτό, για όσους με ξέρουν, είναι ΠΟΛΥ. Άξια προσπάθεια, περιμένω με αγωνία το επόμενο χτύπημα του σκηνοθετικού διδύμου, που δεν θα είναι άλλο από το Remake του πρώτου HellRaiser κάπου μέσα στο 2009.

Εναλλακτικός Τίτλος - Ρίξε ψαλίδι να κοπώ
Είδος Ταινίας - θρίλερ με πολλά κάκαλα
Μαχαλάς - Γαλλία
Πότε? - 2007
Πόσο? - Μιάμιση ώρα συν πλην κάτι ψιλά
Μάστορες - Αλεχάντρε Μπουστίγιο, Ζιλιέν Μαουρί
Παίχτες - Ειλικρινά σας νοιάζει?
Βαθμολογία - 4/5 μικρά μαύρα φερετράκια