Μάστορας : Jonathan Gorman, Thomas Edward Seymour
Παίχτες : Debbie Rochon ,Robert Cosgrove Jr. ,Sheri Lynn ,Leah Ford και πάει λέγοντας...
Πόσα πιάνει; 1,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Μια παρέα από όμορφα κορίτσια κάνουν ένα slumber party για να γιορτάσουν την τελευταία μέρα του σχολείου και τον ερχομό των καλοκαιρινών διακοπών. Παράλληλα, ένας μανιακός chef ξεκινά μια φρενήρη σειρά φόνων και σύντομα ο δρόμος του τέμνεται με αυτό των κοριτσιών, με ολέθρια αιματηρές, όσο και ιλαρές επιπτώσεις. Η διάχυτη... βλακεία της εφηφικής παρέας θα σταθεί κρίσιμο εμπόδιο στη σωτηρία και την επιβίωσή τους...
Αναλυτικότερα :
Ειλικρινά, βλέποντας τέτοιο τίτλο, θες και επιπλέον διευκρινήσεις; Εννοείται ότι έχουμε να κάνουμε με b-movie του κερατά. Οπότε, καταλαβαίνεις. Θέλει κέφι, ανοιχτό μυαλό, “κατεβασμένα” στάνταρ και κάφρικη διάθεση για να απολαύσεις αυτά που έχει να σου προσφέρει. Όμως, ακόμα και να τα διαθέτεις όλα αυτά, το αποτέλεσμα είναι μάλλον φτωχό. Πλήρης απουσία σκηνοθεσίας, καθώς είναι εμφανέστατα γυρισμένο με οικιακή κάμερα – αν και καλής ποιότητας. Απουσία ερμηνειών, καθώς οι χαρακτήρες της ταινίας στο σύνολό τους : α) ή θα τσιρίζουν υστερικά β) ή θα επιδίδονται σε πράξεις και γκριμάτσες ανείπωτης βλακείας ή γ) θα ανταλάσσουν σεξιστικές ατάκες του πλέον φτηνότερου και ξεπερασμένου βεληνεκούς. Δηλαδή, καλύτερο χιούμορ θα βρεις σε... τσοντοπεριοδικό. Το σενάριο και οι διάλογοι, απλά δεν υφίστανται, όπως και οτιδήποτε θα μπορούσε να συσχετιστεί – έστω μακρινά – με τις λέξεις “ατμόσφαιρα”, “τρόμος”, “λογική”. Επίσης, παρόλο το σέξι περιτύλιγμα, είναι εντούτοις αρκετά συντηρητικό στην αντιμετώπιση του θέματός του, καθώς ερωτικές σκηνές δεν έχει ούτε για δείγμα!
Τι απομένει; Μερικά κορίτσια (όχι όλα) είναι πολύ όμορφα και δροσερά και φέρουν επίσης πολύ όμορφα και δροσερά μπουτάκια και βυζάκια. Αλλά και πάλι, η κινηματογράφιση είναι τόσο αδιάφορη, με τα μακρινά πλάνα να μονοπωλούν, που ούτε και σε αυτά τα λιγοστά “καλλη” της ταινίας δε δίνεται χώρος προκειμένου να αναδειχθούν όπως θα τους άξιζε. Παραδόξως, όλο αυτό το σύνολο άρεσε αρκετά ώστε να γυριστούν όχι ένα, αλλά ΔΥΟ σίκουελς με το πρώτο να ονομάζεται “Bikini Bloodbath 2 : Car Wash” και το δεύτερο “Bikini Bloodbath 3 : κάτι σχετικό με Χριστούγεννα, συγχωρέστε με αλλά δε θυμάμαι και δε με νοιάζει”. Τι άλλο ΙΣΩΣ απομένει; Κάποια από τα άπειρα καμμένα αστεία του, βγαίνουν μέσα από την όλη βλακεία τους καλά!
Splatter / Gore :
Μέτρια make up effects, που πλην λίγων περιστάσεων, δεν πείθουν. Πάντως, σε ερασιτεχνική ταινία έχω δει και πολύ χειρότερα.
Β / Κ (Βυζά / Κώλοι) :
Τα 'παμε. 2-3 κοριτσάκια είναι κορυφή και εξόχως λιμπισίμια. Γυμνή, λευκή Αμερικανική σάρκα στα καλύτερά τις. Κάποια βυζάκια απλά θα σου θυμίσουν... Λύκειο!
Ρεζουμέ :
Μη το ψάχνεις. Μονάχα για καφροεφηβικό κοινό. Αλλά και πάλι δε λέει. Το συγκεκριμένο είδος άνθισε τη 10ετία του '50 & '60 με τις αξέχαστες ταινίες του Russ Meyer και έφτασε στο ζενίθ του το '70 με τις δημιουργίες θεών όπως Tinto Brass, Jess Franco, Roger Corman κλπ! Και μόνο το ότι οι συντελεστές της ταινίας δήλωσαν ευθέως ότι πρώτα τους ήρθε η ιδέα του τίτλου και μετά άρχισαν να σκέφτονται τι να γυρίσουν, τα λέει όλα. Μιλάμε για το home made βίντεο μιας παρέας που το γύρισε για το χαβαλέ της και μετά αποφάσισε να το πουλήσει για να βγάλει φράγκα από αυτό. Υπό μια έννοια, μαγκιά τους. Πάντως προσωπικά, τα sequels του δεν πρόκειται να σπαταλήσω το χρόνο που απαιτείται για να κάτσω να τα δω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου