Μάστορας : αδέρφια Νούσια, Claudio Bolivar
Παίχτες : σύσσωμη η ηρωική τετράδα του πρώτου έργου, Ιωάννα Παππά, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Billy Zane και πολλοί άλλοι...
Βαθμολογία : 3,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Η συνέχεια του έργου που καθιέρωσε για τα καλά τον όρο Ελληνικό σπλάττερ και βρωντοφώναξε ότι τα Ελληνικά Ζόμπι είναι εδώ και μάλιστα έχουν τη χάρη τους, επιτέλους ήρθε! Με ανανεωμένη παραγωγή και αναβαθμισμένες ερμηνείες το όλο αποτέλεσμα εντυπωσιάζει και διασκεδάζει.
Αναλυτικότερα :
Η ταινία διηγείται ταυτόχρονα 2 ιστορίες, η μια είναι η άμεση συνέχεια του πρώτου έργου και η δεύτερη μια αντίστοιχη που διαδραματίζεται στην... αρχαία Ελλάδα (με διαλόγους σε άψογα αρχαία Ελληνικά!) στην οποία και ανακαλύπτονται τα πραγματικά αίτια του Κακού. Συνδετικός κρίκος σε αυτές (και απρόσμενα καλός στο ρόλο του!) ο Billy Zane ως προφήτης / μυστικιστής / χρονοταξιδιώτης. Από τα πρώτα πλάνα φαίνεται ότι το πιο τονωμένο και δουλεμένο στοιχείο της ταινίας σε σχέση με το παρελθόν, είναι το χιούμορ. Πρακτικά, ενώ το πρώτο μέρος ήταν μια τυπική ζομποταινία με κωμικά στοιχεία, τούτο εδώ είναι μια κωμωδία τρόμου, τύπου “Τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα”. Αυτό, κάποιους θα τους ξενερώσει και κάποιους άλλους δε θα τους επηρεάσει καθόλου. Προσωπικά, μεταξύ των 2 κατηγοριών, πέφτω κάπου στη μέση. Νομίζω ότι το χιούμορ της ήταν καλό και εξόχως σουρεαλιστικό και “άκυρο” αλλά πολύ περισσότερο σε ποσότητα από όσο έπρεπε. Το ίδιο έχω να πω και για την κατάχρηση ειδικών εφέ από υπολογιστή, εις βάρος των άψογων make up effects των αδερφών Αλαχούζων (θεοί!) Ειδικά στο φινάλε, τα κομπιουτερίστικα γραφικά ενοχλούν και ξενερώνουν. Επίσης δε μπορώ με κανένα τρόπο να καταλάβω γιατί έβαλαν γραφικά υπολογιστή και στις ίδιες τις μάχες και στις splatter σκηνές. Ωστόσο το πιο αδύναμο στοιχείο της ταινίας είναι μακράν το σενάριο το οποίο είναι απλά απαράδεκτο και χειροτερεύει όσο αυτή οδεύει προς το τέλος της. Χαρακτήρες εισάγονται στο σενάριο και πεθαίνουν χωρίς κανένα λόγο. Οι σκηνές δράσης είναι αισθητά λιγότερες και μικρότερες σε διάρκεια και πρακτικά υπάρχουν όποτε “πρέπει” να σκοτωθεί κάποιος χαρακτήρας. Και ο ταξιτζής σώζει τελικά τον κόσμο χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
Με ένα μυστήριο τρόπο, όλα αυτά δεν αφαιρούν πολύ από την ένοχη απόλαυση που προσφέρει η θέαση της ταινίας. Βρίθει από κορυφαίες φάσεις που θα μείνουν στη μνήμη του κοινού και θα συζητιούνται για καιρό. Έπος η σκηνή του Τσιμιτσέλη. Όλα τα λεφτά ο ψυχάκιας υπολοχαγός Μπακιρτζής και ο Billy Zane. Ο ταρίφας είναι ένα από τα σπάνια κωμικά ταλέντα που μπορεί να σε κάνει να γελάς ακόμα και χωρίς να κάνει τίποτα. Θεός και ο μπαμπάς ταρίφας! Ανεβασμένες φανερά οι ερμηνείες που βγάζουν οι σκηνοθέτες από τους ηθοποιούς τους, εδώ τα παλικάρια φαίνεται ότι διάβασαν καλά το μάθημά τους και προόδευσαν εντυπωσιακά σε σχέση με τις αδιάφορες ξύλινες ερμηνείες του πρώτου έργου.
Splatter / Gore :
Από όλα έχει ο μπαξές, ό,τι θα περίμενε κανείς από μια καλή ζομποταινία. Ωστόσο, είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με το πρώτο έργο. ΓΙΑΤΙ???
Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Βλέπουμε τα βυζάκια και το βρακάκι μιας όμορφης ξανθούλας. Που τριγυρίζει έτσι, χωρίς λόγο στους δρόμους της Αθήνας νυχτιάτικα. Και μετά τη βρίσκει μια σφαίρα στο δόξα πατρί. Δε βαριέσαι. Καλό ήταν όσο κράτησε...
Ρεζουμέ :
Απολαυστικό και διασκεδαστικότατο, ωστόσο “λιγότερο” ζόμπι σε σχέση με το πρώτο “Κακό”. Οι δημιουργοί επέλεξαν μια διαφορετική μέθοδο προσέγγισης του ίδιου θέματος, ανεβάζοντας κατακόρυφα τους τόνους του χιούμορ, κάτι που προσωπικά χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο για να χωνέψω.
Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Πριν την ολοκλήρωση της ταινίας, είχε προηγηθεί ανοιχτή επιστολή από μέρους των δημιουργών για μαζική συμμετοχή ατόμων σαν... ζόμπι για τις ανάγκες της ταινίας! Ο γραφών ήταν ένας από αυτους τους πιθανούς κομπάρσους, ωστόσο η απόσταση Άραξος – Αθήνα αλλά και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις κατέστησαν κάτι τέτοιο αδύνατο...
Παίχτες : σύσσωμη η ηρωική τετράδα του πρώτου έργου, Ιωάννα Παππά, Γιάννης Τσιμιτσέλης, Billy Zane και πολλοί άλλοι...
Βαθμολογία : 3,5 / 5
Με δυό λογάκια :
Η συνέχεια του έργου που καθιέρωσε για τα καλά τον όρο Ελληνικό σπλάττερ και βρωντοφώναξε ότι τα Ελληνικά Ζόμπι είναι εδώ και μάλιστα έχουν τη χάρη τους, επιτέλους ήρθε! Με ανανεωμένη παραγωγή και αναβαθμισμένες ερμηνείες το όλο αποτέλεσμα εντυπωσιάζει και διασκεδάζει.
Αναλυτικότερα :
Η ταινία διηγείται ταυτόχρονα 2 ιστορίες, η μια είναι η άμεση συνέχεια του πρώτου έργου και η δεύτερη μια αντίστοιχη που διαδραματίζεται στην... αρχαία Ελλάδα (με διαλόγους σε άψογα αρχαία Ελληνικά!) στην οποία και ανακαλύπτονται τα πραγματικά αίτια του Κακού. Συνδετικός κρίκος σε αυτές (και απρόσμενα καλός στο ρόλο του!) ο Billy Zane ως προφήτης / μυστικιστής / χρονοταξιδιώτης. Από τα πρώτα πλάνα φαίνεται ότι το πιο τονωμένο και δουλεμένο στοιχείο της ταινίας σε σχέση με το παρελθόν, είναι το χιούμορ. Πρακτικά, ενώ το πρώτο μέρος ήταν μια τυπική ζομποταινία με κωμικά στοιχεία, τούτο εδώ είναι μια κωμωδία τρόμου, τύπου “Τα ζόμπι δεν είναι χορτοφάγα”. Αυτό, κάποιους θα τους ξενερώσει και κάποιους άλλους δε θα τους επηρεάσει καθόλου. Προσωπικά, μεταξύ των 2 κατηγοριών, πέφτω κάπου στη μέση. Νομίζω ότι το χιούμορ της ήταν καλό και εξόχως σουρεαλιστικό και “άκυρο” αλλά πολύ περισσότερο σε ποσότητα από όσο έπρεπε. Το ίδιο έχω να πω και για την κατάχρηση ειδικών εφέ από υπολογιστή, εις βάρος των άψογων make up effects των αδερφών Αλαχούζων (θεοί!) Ειδικά στο φινάλε, τα κομπιουτερίστικα γραφικά ενοχλούν και ξενερώνουν. Επίσης δε μπορώ με κανένα τρόπο να καταλάβω γιατί έβαλαν γραφικά υπολογιστή και στις ίδιες τις μάχες και στις splatter σκηνές. Ωστόσο το πιο αδύναμο στοιχείο της ταινίας είναι μακράν το σενάριο το οποίο είναι απλά απαράδεκτο και χειροτερεύει όσο αυτή οδεύει προς το τέλος της. Χαρακτήρες εισάγονται στο σενάριο και πεθαίνουν χωρίς κανένα λόγο. Οι σκηνές δράσης είναι αισθητά λιγότερες και μικρότερες σε διάρκεια και πρακτικά υπάρχουν όποτε “πρέπει” να σκοτωθεί κάποιος χαρακτήρας. Και ο ταξιτζής σώζει τελικά τον κόσμο χωρίς να κάνει ουσιαστικά τίποτα.
Με ένα μυστήριο τρόπο, όλα αυτά δεν αφαιρούν πολύ από την ένοχη απόλαυση που προσφέρει η θέαση της ταινίας. Βρίθει από κορυφαίες φάσεις που θα μείνουν στη μνήμη του κοινού και θα συζητιούνται για καιρό. Έπος η σκηνή του Τσιμιτσέλη. Όλα τα λεφτά ο ψυχάκιας υπολοχαγός Μπακιρτζής και ο Billy Zane. Ο ταρίφας είναι ένα από τα σπάνια κωμικά ταλέντα που μπορεί να σε κάνει να γελάς ακόμα και χωρίς να κάνει τίποτα. Θεός και ο μπαμπάς ταρίφας! Ανεβασμένες φανερά οι ερμηνείες που βγάζουν οι σκηνοθέτες από τους ηθοποιούς τους, εδώ τα παλικάρια φαίνεται ότι διάβασαν καλά το μάθημά τους και προόδευσαν εντυπωσιακά σε σχέση με τις αδιάφορες ξύλινες ερμηνείες του πρώτου έργου.
Splatter / Gore :
Από όλα έχει ο μπαξές, ό,τι θα περίμενε κανείς από μια καλή ζομποταινία. Ωστόσο, είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με το πρώτο έργο. ΓΙΑΤΙ???
Β / Κ (Βυζιά / Κώλοι) :
Βλέπουμε τα βυζάκια και το βρακάκι μιας όμορφης ξανθούλας. Που τριγυρίζει έτσι, χωρίς λόγο στους δρόμους της Αθήνας νυχτιάτικα. Και μετά τη βρίσκει μια σφαίρα στο δόξα πατρί. Δε βαριέσαι. Καλό ήταν όσο κράτησε...
Ρεζουμέ :
Απολαυστικό και διασκεδαστικότατο, ωστόσο “λιγότερο” ζόμπι σε σχέση με το πρώτο “Κακό”. Οι δημιουργοί επέλεξαν μια διαφορετική μέθοδο προσέγγισης του ίδιου θέματος, ανεβάζοντας κατακόρυφα τους τόνους του χιούμορ, κάτι που προσωπικά χρειάζομαι λίγο περισσότερο χρόνο για να χωνέψω.
Σούζα τ΄ Αλουγάκι :
Πριν την ολοκλήρωση της ταινίας, είχε προηγηθεί ανοιχτή επιστολή από μέρους των δημιουργών για μαζική συμμετοχή ατόμων σαν... ζόμπι για τις ανάγκες της ταινίας! Ο γραφών ήταν ένας από αυτους τους πιθανούς κομπάρσους, ωστόσο η απόσταση Άραξος – Αθήνα αλλά και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις κατέστησαν κάτι τέτοιο αδύνατο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου